جوزف رنه بلوت ( Joseph - René Bellot ) ( زادهٔ ۱۸ مارس ۱۸۲۶ – درگذشتهٔ ۱۸ اوت ۱۸۵۳ ) ، افسر نیروی دریایی فرانسه و کاشف قطب شمال بود
بلوت در پاریس چشم به جهان گشود. پدرش نعل بند بود و در سال ۱۸۳۱ به همراه خانواده اش به شهر روشفور، شرانت - ماریتیم نقل مکان کرد. او در سن ۱۵ سالگی با کمک مسئولین روشفور به مدرسهٔ نیرودریایی واقع در برست راه پیدا کرد که به مدت دو سال در آنجا تحصیل نموده که باعث شد اعتبار زیادی به دست آورد. در سال ۱۸۴۵ او در میان هیئت اعزامی انگلیسی - فرانسوی به ماداگاسکار سفر کرد و نشان لژیون دونور را برای رفتار ممتاز خود دریافت کرد. سپس در محاصرهٔ ریو دو لا پلاتا توسط انگلیس و فرانسه از پارانا تا آمریکای جنوبی شرکت کرد که درهای ریو دلا پلاتا را به تجارت گشود. [ ۱]
در سال ۱۸۵۱، بلوت به هیئت اعزامی به قطب شمال تحت فرماندهی سروان ویلیام کندی با هدف پیداکردن جان فرانکلین پیوست. [ ۲] گفته شده است که بلوت برای آنکه به خود سخت بگیرد و آمادهٔ شرایط دشوار قطب در زمستان شود فقط به خود اجازهٔ استفاده از یک تشک نازک و یک پتو روی تخته های چوبی داده است. زمانی که او نخستین بار در زندگی اش اسکیموها را ملاقات کرد خود را میان آنان با ساخت یک پای مصنوعی به عنوان مردی که معلول بود، محبوب کرد.
در فوریه ۱۸۵۲، کندی و بلوت از منطقهٔ زمستانی خود در خلیج باتی سفرشان را به وسیلهٔ سگ های سورتمه کش به سمت جنوب و خلیج برنتفورد آغاز کردند. که در این مسیر، تنگهٔ بلوت که تنگه ای بین بوتیا فلیکس و جزیرهٔ سامرست است را کشف کردند. [ ۲] سپس سفر خود را به سمت غرب ادامه داده و از جزیرهٔ پرنس ولز تا خلیج اومنی را طی کردند و از راه پیل ساند و کیپ واکر به خلیج باتی برگشتند. آنها مسیری در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر ( ۱۱۰۰ مایل ) را پیمودند. روایت بلوت از این سفر پس از مرگش به چاپ رسید.
در اوایل سال ۱۸۵۲، بلوت به درجهٔ ستوان ارتقا یافت و در همان سال با هیئت اعزامی که هدف آنان یافتن فرانکلین تحت رهبری سروان ادوارد آگوستوس اینگلفیلد بود، همراه شد. به مانند قبل، هوش، از خودگذشتگی و شجاعت وی تحسین همگان را برانگیخت. در حالی که با دو همرزم خود به سفری مخاطره آمیز برای ارتباط با ادوارد بلچر رفته بود، به صورت ناگهانی در روزنه ای میان توده های شکسته یخ در کانال ولینگتون، ناپدید شد. [ ۲] یادبودی از او در نزدیکی جزیره بیچی ساخته شد و درآمد ماهیانه ای توسط امپراتور ناپلوئن سوم به خانوادهٔ وی تعلق گرفت. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبلوت در پاریس چشم به جهان گشود. پدرش نعل بند بود و در سال ۱۸۳۱ به همراه خانواده اش به شهر روشفور، شرانت - ماریتیم نقل مکان کرد. او در سن ۱۵ سالگی با کمک مسئولین روشفور به مدرسهٔ نیرودریایی واقع در برست راه پیدا کرد که به مدت دو سال در آنجا تحصیل نموده که باعث شد اعتبار زیادی به دست آورد. در سال ۱۸۴۵ او در میان هیئت اعزامی انگلیسی - فرانسوی به ماداگاسکار سفر کرد و نشان لژیون دونور را برای رفتار ممتاز خود دریافت کرد. سپس در محاصرهٔ ریو دو لا پلاتا توسط انگلیس و فرانسه از پارانا تا آمریکای جنوبی شرکت کرد که درهای ریو دلا پلاتا را به تجارت گشود. [ ۱]
در سال ۱۸۵۱، بلوت به هیئت اعزامی به قطب شمال تحت فرماندهی سروان ویلیام کندی با هدف پیداکردن جان فرانکلین پیوست. [ ۲] گفته شده است که بلوت برای آنکه به خود سخت بگیرد و آمادهٔ شرایط دشوار قطب در زمستان شود فقط به خود اجازهٔ استفاده از یک تشک نازک و یک پتو روی تخته های چوبی داده است. زمانی که او نخستین بار در زندگی اش اسکیموها را ملاقات کرد خود را میان آنان با ساخت یک پای مصنوعی به عنوان مردی که معلول بود، محبوب کرد.
در فوریه ۱۸۵۲، کندی و بلوت از منطقهٔ زمستانی خود در خلیج باتی سفرشان را به وسیلهٔ سگ های سورتمه کش به سمت جنوب و خلیج برنتفورد آغاز کردند. که در این مسیر، تنگهٔ بلوت که تنگه ای بین بوتیا فلیکس و جزیرهٔ سامرست است را کشف کردند. [ ۲] سپس سفر خود را به سمت غرب ادامه داده و از جزیرهٔ پرنس ولز تا خلیج اومنی را طی کردند و از راه پیل ساند و کیپ واکر به خلیج باتی برگشتند. آنها مسیری در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر ( ۱۱۰۰ مایل ) را پیمودند. روایت بلوت از این سفر پس از مرگش به چاپ رسید.
در اوایل سال ۱۸۵۲، بلوت به درجهٔ ستوان ارتقا یافت و در همان سال با هیئت اعزامی که هدف آنان یافتن فرانکلین تحت رهبری سروان ادوارد آگوستوس اینگلفیلد بود، همراه شد. به مانند قبل، هوش، از خودگذشتگی و شجاعت وی تحسین همگان را برانگیخت. در حالی که با دو همرزم خود به سفری مخاطره آمیز برای ارتباط با ادوارد بلچر رفته بود، به صورت ناگهانی در روزنه ای میان توده های شکسته یخ در کانال ولینگتون، ناپدید شد. [ ۲] یادبودی از او در نزدیکی جزیره بیچی ساخته شد و درآمد ماهیانه ای توسط امپراتور ناپلوئن سوم به خانوادهٔ وی تعلق گرفت. [ نیازمند منبع]
wiki: جوزف رنه بلوت