جوزایا وج وود

در ۱۲ سالگی، وج وود شروع به کار با یکی از مشهورترین سفالگران زمان خود به نام توماس ویلدون کرد. در آنجا او انواع مختلفی از تکنیک های سفالگری را امتحان کرد. این طرح ها که بی وقفه به ذهن او می رسیدند همه برای شهر صنعتی آن روز یعنی منچستر برنامه ریزی می شد. در اثر این الهامات، وج وود کارگاه ایوی ورکز را که از آن خودش بود و در بورسلم قرار داشت، اجاره داد و به پروراندن تفکرات خود پرداخت. پس از یک دهه تجربیات وج وود، روش تولید قدیمی و یکنواخت ساخت سفال به اولین کارخانهٔ واقعی تولید سفال تغییر شکل داد.
کارهای وج وود بسیار با کیفیت بودند و همین خصلت مهم باعث شد که او از سال ۱۷۶۳ از خانواده های بریتانیایی طبقهٔ نجبا و از جمله ملکه شارلوت سفارش بگیرد. وج وود توانست وی را راضی کند که نام سرویس سفال خریداری شده اش را کویین ور بگذارد. به عنوان یک پیشگام صنعتی شدن، وج وود یکی از حامیان اجرای نقشه طرح ترنت و مرسی – کانال حفر شده بین رودخانه های ترنت و مرسی – شد که در طول همین پروژه با ارناموس داروین آشنا شد.
در اواخر همان دهه، شغل در حال پیشرفت وی باعث شد که از کارگاه کوچک ایوی ورکز به کارگاه نوساز اتروریا ورکز برود، که تا حدود ۱۸۰ سال به کار خود همچنان ادامه می داد. این کارخانه از نام اتروریا، ناحیه ای در ایتالیا گرفته شده است، جایی که ظروف چینی سیاه رنگ – که مربوط به اتروریایی های قدیم بودند – در حفاری ها یافت شده بودند. اولین موفقیت بزرگ تجاری وج وود طرح هایی برگرفته از همین چینی ها بود که با نام بازالت سیاه به بازار عرضه شدند.