جورجه اِنِسکو ( به رومانیایی: George Enescu ) ( تلفظ رومانیایی: ( شنیدن ) ) موسیقی دان و آهنگساز رومانیایی بود. او در ۱۹ اوت ۱۸۸۱ در لیوه نی، رومانی زاده شد و در ۴ مهٔ ۱۹۵۵ در پاریس درگذشت. انسکو نامدارترین آهنگساز رومانیایی بود. وی همچنین نوازندهٔ برجستهٔ ویولن، رهبر ارکستر، نوازندهٔ پیانو و معلم موسیقی بود.
تنها فرزند بازمانده از میان هشت فرزند خانواده، جورجه در خانوده ای که پدرش رهبر غیرحرفه ای گروه کُر بود و مادرش گیتار می نواخت، خیلی زود اشتیاق خود را به موسیقی آشکار کرد. در ۴سالگی یک ویولن هدیه گرفت و او را برای آموزش نزد یک معلم ویولن به آموختن این ساز گماردند. سپس وارد کنسرواتواری در رومانی شد و بعد به وین رفت تا در کنسرواتوار این شهر به آموختن ویولن و آهنگسازی بپردازد و در آنجا خیلی زود به عنوان نوازندهٔ نابغه زبانزد تالارهای شهر شد، در این هنگام جورجه تنها ۱۲ سال داشت. در سال ۱۸۹۵ انسکو به پاریس رفت تا در کنسرواتوار پاریس با استادانی چون ژول ماسنه، گابریل فوره، به آموختن آهنگسازی و ویولن ادامه دهد، در همین دوران با هنرمندانی چون پل دوکا، آلفرد کورتو، [ ۱] پابلو کاسالس، [ ۲] موریس راول و فلوران اشمیت[ ۳] آشنا گردید. انسکو در حالی که هنوز هنرجو بود آثار بسیاری را خلق کرد و به عنوان نوازندهٔ ویولن و آهنگساز سفرهای بسیاری را در سراسر اروپا انجام داد.
به هنگام جنگ نخست جهانی به رومانی بازگشت و در آنجا به کارهای گوناگونی مشغول شد و چندین اثر مهم خود را نوشت. پس از پایان جنگ انسکو پی در پی میان رومانی و فرانسه دررفت وآمد بود و در سال ۱۹۲۴ موفق به دریافت لژیون دونور گردید سپس در سال ۱۹۲۹ به عضویت فرهنگستان هنرهای زیبا درآمد. او همچنین در حالی که عضو انجمن پدیدآورندگان آثار هنری فرانسه بود انجمن پدیدآورندگان آثار هنری رومانی را بنیان نهاد. در همین سال ها برخی از شاهکارهایش همچون سونات نامی خود برای ویولن «در حال و هوای موسیقی محلی رومانی» و اپرای ادیپ را آفرید. وی همزمان با فعالیت هایش به عنوان آهنگساز و نوازنده به آموزش نیز می پرداخت و شاگردانی چون: کریستیان فراس، [ ۴] ایوری گیتلیس، [ ۵] آرتور گرومیو، [ ۶] و یهودی منوهین را پرورش داد. منوهین در مورد انسکو گفته است:
«چیزی که او با رفتارش و نه با گفتارش به من آموخت، توانایی تبدیل نت ها به پیام هایی زنده، دادن یک شکل و یک معنی به جمله ها و دمیدن زندگی در موسیقی بود».
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتنها فرزند بازمانده از میان هشت فرزند خانواده، جورجه در خانوده ای که پدرش رهبر غیرحرفه ای گروه کُر بود و مادرش گیتار می نواخت، خیلی زود اشتیاق خود را به موسیقی آشکار کرد. در ۴سالگی یک ویولن هدیه گرفت و او را برای آموزش نزد یک معلم ویولن به آموختن این ساز گماردند. سپس وارد کنسرواتواری در رومانی شد و بعد به وین رفت تا در کنسرواتوار این شهر به آموختن ویولن و آهنگسازی بپردازد و در آنجا خیلی زود به عنوان نوازندهٔ نابغه زبانزد تالارهای شهر شد، در این هنگام جورجه تنها ۱۲ سال داشت. در سال ۱۸۹۵ انسکو به پاریس رفت تا در کنسرواتوار پاریس با استادانی چون ژول ماسنه، گابریل فوره، به آموختن آهنگسازی و ویولن ادامه دهد، در همین دوران با هنرمندانی چون پل دوکا، آلفرد کورتو، [ ۱] پابلو کاسالس، [ ۲] موریس راول و فلوران اشمیت[ ۳] آشنا گردید. انسکو در حالی که هنوز هنرجو بود آثار بسیاری را خلق کرد و به عنوان نوازندهٔ ویولن و آهنگساز سفرهای بسیاری را در سراسر اروپا انجام داد.
به هنگام جنگ نخست جهانی به رومانی بازگشت و در آنجا به کارهای گوناگونی مشغول شد و چندین اثر مهم خود را نوشت. پس از پایان جنگ انسکو پی در پی میان رومانی و فرانسه دررفت وآمد بود و در سال ۱۹۲۴ موفق به دریافت لژیون دونور گردید سپس در سال ۱۹۲۹ به عضویت فرهنگستان هنرهای زیبا درآمد. او همچنین در حالی که عضو انجمن پدیدآورندگان آثار هنری فرانسه بود انجمن پدیدآورندگان آثار هنری رومانی را بنیان نهاد. در همین سال ها برخی از شاهکارهایش همچون سونات نامی خود برای ویولن «در حال و هوای موسیقی محلی رومانی» و اپرای ادیپ را آفرید. وی همزمان با فعالیت هایش به عنوان آهنگساز و نوازنده به آموزش نیز می پرداخت و شاگردانی چون: کریستیان فراس، [ ۴] ایوری گیتلیس، [ ۵] آرتور گرومیو، [ ۶] و یهودی منوهین را پرورش داد. منوهین در مورد انسکو گفته است:
«چیزی که او با رفتارش و نه با گفتارش به من آموخت، توانایی تبدیل نت ها به پیام هایی زنده، دادن یک شکل و یک معنی به جمله ها و دمیدن زندگی در موسیقی بود».
wiki: جورجه انسکو