جورجس
لغت نامه دهخدا
جورجس. [ جو ج ِ ] ( اِخ ) ابن یوحنابن سهل بن ابراهیم ، مکنی به ابوالفرج. پزشک سریانی الاصل از نصرانیهای یعاقبه است که در یبرود ( از توابع دمشق ) متولد شد و طب را در دمشق فراگرفت و ببغداد رفت و نزد ابوالفرج بن طبیب ، پزشک و فیلسوف درس خواند و سپس بدمشق برگشت تا بسال 427 هَ. ق. درگذشت.بسیاری از کتب طبی بخصوص کتابهای جالینوس را وی بخطخود نوشت. کتاب «ان الفرخ ابرد من الفروج » از اوست.( طبقات الاطباء 2:140 ) ( الاعلام زرکلی چ 1 ج 2 ص 143 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید