جورج – بیو - برامل ( به انگلیسی: George Bryan "Beau" Brummell ( 7 June 1778 – 30 March 1840 ) اشراف زاده ی قمارباز و دوست صمیمی شاهزاده انگلیسی «نایب السلطنه=ریجنت» که بعدا بعنوان جورج چهارم سلطنت کردتوانست با تلفیق لباس نظانی بریتانیایی و لباس اشراف زاده های کشورش، طرح لباس سه تکه ی «کت و شلوار و کراوات» را برای اقشار وسیع و رو به گسترش طبقه ی متوسط ( کارمندان، دانشمندان، متخصصین، مهندسین هنرمندان و به ویژه بازرگانان ) انگلیس و اروپا به ارمغان آورد.
... [مشاهده متن کامل]
«جورج –بیو - برامل» اشراف زاده ی خوش سلیقه ای بود که هم برای اولین بار صحبت از «حمام روزانه با آب گرم» و «مسواک روزانه» را بر سر زبان ها انداخت و هم به سبک جدیدی از ابراز وجود مردانه با عنوان «دندی» دامن زد که تأکید بیش از حدی بر نظافت، زیبایی و شیکی مردان دارد.
اعمال و رفتارهای فرا تر از عرف و سنتی که به این شاهزاده ی خوشگذران نسبت می دهند آغازگر اسطوره های است که در شهر ها شکل می گرفت؛ اسطوره ها و ضرب المثل هایی که در نوع خود تازگی داشت. گفته می شود که «براملِ خوش تیپ» اعلام کرده بود که باید با شامپاین چکمه ها را شست و برق انداخت. روایت دیگری نیز از او به جای مانده است که از قول او نقل می کنند که: «روزی پنج ساعت صرف تزیین خودم می کنم. »
ناگفته نماند که ماجرای ساده تر شدن و محدودیت قطعات و لایه های لباسِ نجبای بریتانیا، قدمتی طولانی تر از افزایش و گسترش طبقه متوسط اروپا در اواخر قرن ۱۸ میلادی و اوایل قرن ۱۹ دارد. بعد از سرکوب اولین انقلاب ضد سلطنتی اروپا در اوایل قرن ۱۷ میلادی ( که با خود، بریده شدن سر چارلز اول و برقراری اولین جمهوری پارلمانی اروپا را آورده بود ) و به دستور چارلز دوم قرار بر آن نهاده شد تا اشراف و زمین داران بزرگ ساده تر لباس بپوشند و از تجملِ بیش از حد غلو شده ی خویش بکاهند.
... [مشاهده متن کامل]
«جورج –بیو - برامل» اشراف زاده ی خوش سلیقه ای بود که هم برای اولین بار صحبت از «حمام روزانه با آب گرم» و «مسواک روزانه» را بر سر زبان ها انداخت و هم به سبک جدیدی از ابراز وجود مردانه با عنوان «دندی» دامن زد که تأکید بیش از حدی بر نظافت، زیبایی و شیکی مردان دارد.
اعمال و رفتارهای فرا تر از عرف و سنتی که به این شاهزاده ی خوشگذران نسبت می دهند آغازگر اسطوره های است که در شهر ها شکل می گرفت؛ اسطوره ها و ضرب المثل هایی که در نوع خود تازگی داشت. گفته می شود که «براملِ خوش تیپ» اعلام کرده بود که باید با شامپاین چکمه ها را شست و برق انداخت. روایت دیگری نیز از او به جای مانده است که از قول او نقل می کنند که: «روزی پنج ساعت صرف تزیین خودم می کنم. »
ناگفته نماند که ماجرای ساده تر شدن و محدودیت قطعات و لایه های لباسِ نجبای بریتانیا، قدمتی طولانی تر از افزایش و گسترش طبقه متوسط اروپا در اواخر قرن ۱۸ میلادی و اوایل قرن ۱۹ دارد. بعد از سرکوب اولین انقلاب ضد سلطنتی اروپا در اوایل قرن ۱۷ میلادی ( که با خود، بریده شدن سر چارلز اول و برقراری اولین جمهوری پارلمانی اروپا را آورده بود ) و به دستور چارلز دوم قرار بر آن نهاده شد تا اشراف و زمین داران بزرگ ساده تر لباس بپوشند و از تجملِ بیش از حد غلو شده ی خویش بکاهند.