جورج برگوین اندرسون ( ۱۲ آوریل سال 1831 – ۱۷ اکتبر سال ۱۸۶۲ ) یک افسر ارتش ایالات متحده آمریکا و یکی از فرماندهان ارتش ایالات مؤتلفه آمریکا در طول جنگ داخلی آمریکا بود. وی یکی از شش فرمانده نظامی بود که در طی نبرد آنتی تام کشته شد.
جورج برگوین اندرسون در ۲۱ آوریل ۱۸۳۱ در اورنج کانتی، کارولینای شمالی زاده شد. وی بزرگترین فرزند پسر ویلیام اندرسون و فرانسیس الیزا برگوین بود. وی در مدرسه خصوصی کالدول تحصیل کرد و در کنار آن همراه پدرش به کار کشت و زرع می پرداخت. وی در کارولینای شمالی به دانشگاه چارلی رفت و پس از دانش آموختگی، وارد دانشکده نظامی آمریکا، وست پوینت شد. وی در سال ۱۸۵۲ در رسته سواره نظام دوره آموزشی خود را به پایان رسانید و پس از آن با درجه ستوان دومی در واحد دراگونز ( انگلیسی: Dragoons ) مشغول خدمت شد. پس از آن وی به کالیفرنیا فرستاده شد تا در مأموریت پاسداری و نگهداری از خط راه آهن آنجا شرکت کند و گزارش هایی به تگزاس ارسال کند. سپس وی در چندین زدوخورد در طی نبرد یوتا حضور یافت و به درجه ستوان یکم ارتقا پیدا کرد. [ ۱]
در سال ۱۸۵۹، به اندرسون در لوییویل، کنتاکی بعنوان افسر آموزش مأموریت داده شد. وی در آنجا با میلدرد اروینگ آشنا شد و با وی ازدواج کرد. اندرسون از اوت ۱۸۵۸ تا سپتامبر ۱۸۵۹ بعنوان آجودان و معاون فرماندهی به خدمت پرداخت. [ ۲]
هنگامی که جنگ داخلی آغاز شد، اندرسون استعفای خود از ارتش آمریکا را نوشت و در ۲۵ آوریل ۱۸۶۱ به خانه بازگشت. [ ۲]
چند ماه بعد، در ۱۴ اکتبر اندرسون با درجه سرهنگ دومی، به عنوان فرماندهی هنگ چهارم داوطلبان کارولینای شمالی برگزیده شد. وی به مدت دو ماه به آموزش، سازماندهی و مجهز کردن نیروهایش پرداخت. در پایان ماه ژوئیه، اندرسون به همراه نیروهایش به سوی مناسس، ویرجینیا حرکت کرد و تا بهار سال ۱۸۶۲ در آنجا مستقر بود تا هنگامی که ارتش کنفدراسیون به سمت پنسیلوانیا عقب نشینی کرد. نخستین حضور جدی اندرسون در جنگ، در ۳۱ می در سون پینس روی داد. وی به طور موقت به فرماندهی یک تیپ از لشکر ژنرال دنیل هاروی هیل برگزیده شد و وی وظیفه یورش به جاده ویلیامزبرگ را برعهده داشت. حمله نیروهای جنوبی مبهم و نامشخص بود تا زمانی که اندرسون به شخصی با رهبری نیروهایش موفق به تسخیر سنگر نیروهای اتحادیه شد. نمایش رهبری و دلیری اش در طی نبرد موجب شد تا رئیس جمهور ایالات مؤتلفه، جفرسون دیویس وی را به درجه سرتیپی ( انگلیسی: brigadier general ) ارتقا دهد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجورج برگوین اندرسون در ۲۱ آوریل ۱۸۳۱ در اورنج کانتی، کارولینای شمالی زاده شد. وی بزرگترین فرزند پسر ویلیام اندرسون و فرانسیس الیزا برگوین بود. وی در مدرسه خصوصی کالدول تحصیل کرد و در کنار آن همراه پدرش به کار کشت و زرع می پرداخت. وی در کارولینای شمالی به دانشگاه چارلی رفت و پس از دانش آموختگی، وارد دانشکده نظامی آمریکا، وست پوینت شد. وی در سال ۱۸۵۲ در رسته سواره نظام دوره آموزشی خود را به پایان رسانید و پس از آن با درجه ستوان دومی در واحد دراگونز ( انگلیسی: Dragoons ) مشغول خدمت شد. پس از آن وی به کالیفرنیا فرستاده شد تا در مأموریت پاسداری و نگهداری از خط راه آهن آنجا شرکت کند و گزارش هایی به تگزاس ارسال کند. سپس وی در چندین زدوخورد در طی نبرد یوتا حضور یافت و به درجه ستوان یکم ارتقا پیدا کرد. [ ۱]
در سال ۱۸۵۹، به اندرسون در لوییویل، کنتاکی بعنوان افسر آموزش مأموریت داده شد. وی در آنجا با میلدرد اروینگ آشنا شد و با وی ازدواج کرد. اندرسون از اوت ۱۸۵۸ تا سپتامبر ۱۸۵۹ بعنوان آجودان و معاون فرماندهی به خدمت پرداخت. [ ۲]
هنگامی که جنگ داخلی آغاز شد، اندرسون استعفای خود از ارتش آمریکا را نوشت و در ۲۵ آوریل ۱۸۶۱ به خانه بازگشت. [ ۲]
چند ماه بعد، در ۱۴ اکتبر اندرسون با درجه سرهنگ دومی، به عنوان فرماندهی هنگ چهارم داوطلبان کارولینای شمالی برگزیده شد. وی به مدت دو ماه به آموزش، سازماندهی و مجهز کردن نیروهایش پرداخت. در پایان ماه ژوئیه، اندرسون به همراه نیروهایش به سوی مناسس، ویرجینیا حرکت کرد و تا بهار سال ۱۸۶۲ در آنجا مستقر بود تا هنگامی که ارتش کنفدراسیون به سمت پنسیلوانیا عقب نشینی کرد. نخستین حضور جدی اندرسون در جنگ، در ۳۱ می در سون پینس روی داد. وی به طور موقت به فرماندهی یک تیپ از لشکر ژنرال دنیل هاروی هیل برگزیده شد و وی وظیفه یورش به جاده ویلیامزبرگ را برعهده داشت. حمله نیروهای جنوبی مبهم و نامشخص بود تا زمانی که اندرسون به شخصی با رهبری نیروهایش موفق به تسخیر سنگر نیروهای اتحادیه شد. نمایش رهبری و دلیری اش در طی نبرد موجب شد تا رئیس جمهور ایالات مؤتلفه، جفرسون دیویس وی را به درجه سرتیپی ( انگلیسی: brigadier general ) ارتقا دهد. [ ۳]
wiki: جورج برگوین اندرسون