جودرو

لغت نامه دهخدا

جودرو. [ ج َ / جُو دِ رَ / رُو ] ( اِ مرکب ) موسمی که جو رسد و به درودن آن آغازند و آن در قسمتهای معتدل ایران ماه آخر بهار باشد :
نماندم نمک سود و هیزم نه جو
نه چیزی پدید است تا جودرو.
فردوسی.
بر این کهنه غربال بر نان جو
همی دار در پیش تا جودرو.
فردوسی.

فرهنگ عمید

۱. فصل درو کردن جو.
۲. دروکنندۀ جو.
۳. [مجاز] تهی دست.

گویش مازنی

/jo dero/ دروی جو

پیشنهاد کاربران

بپرس