جوخ
لغت نامه دهخدا
جوخ. [ ج َ ] ( اِ ) گروه و فوج مردم و حیوانات را گویند. و معرب آن جوق است و بعربی فوج خوانند. ( برهان ). دسته دسته از مردم و حیوانات ، و جوق و جوقه معرب آنست و سرجوقه بمعنی سردسته. ( انجمن آرای ناصری ). گروهی سوار یا پیاده که آنرا جوق نیز گویند. بتازیش فوج خوانند. ( شرفنامه منیری ).
جوخ. ( اِ ) چوخ. چوق. جوق. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به جوقه و جوخه و جوق شود.
جوخ. ( اِخ ) قریه ای است از قرای واسط. ( تنقیح المقال ج 2 ص 90 ).
جوخ. ( اِخ ) قریه ای از قرای کسکر. ( تنقیح المقال ج 2 ص 90 ).
فرهنگ فارسی
قریه از قرای کسکر
پیشنهاد کاربران
جوخ در زبان لکی و لری معنی پرخوری میدهد، البته در اصطلاح معنی لذت زیاد هم میدهد.
جوخم ئه ژه بِری:یعنی خیلی از یه چیزی لذت بردم.
جوخم ئه ژه بِری:یعنی خیلی از یه چیزی لذت بردم.