جوجیتسو ( به ژاپنی: 柔術 بشنوید راهنما·اطلاعات ) ، یک ورزش رزمی ژاپنی است که بر مبارزه از فاصلهٔ نزدیک یا یک رقیب مسلح یا غیرمسلح تأکید دارد.
تفاوت این رشته با جودو در این است که در جوجیتسو، ضربه زدن به حریف آزاد است.
جیو به معنی نرم یا منعطف و جیتسو به معنی هنر یا تکنیک است و کلمه «جوجیتسو» به استفاده از نیروی حریف علیه خودش اشاره دارد. [ ۱]
این روش رزمی برای مبارزه افراد عادی با سامورایی ها دوران حکومت فئودالی ژاپن و تکامل یافته است. درنتیجه در این هنر رزمی، روش مبارزهٔ یک شخص بدون سلاح یا دارای یک سلاح کوتاه با یک حریف مسلح و زره پوش، آموزش داده می شود. از آنجا که حملهٔ مستقیم به یک حریف زره پوش به بی فایده است، مبارزان بایستی از روش هایی چون فنون گرفتنی، پرتابی و قفل مفصل برای خنثی کردن نیروی حریف استفاده کنند و این تکنیک ها بر مبنای استفاده از انرژی حریف علیه خودش طراحی شده اند. «جوجیتسو» را به نوعی مادر همه ورزش های ژاپنی می دانند و با تفکیک هر یک از فنون و ضربات ورزش جدیدی را متولد کردند. جوجیتسو در ابتدا به هیچ غیرژاپنی آموزش نمی دادند، اما با گسترش آن دیگر افراد کشورها هم به جوجیتسو روی آوردند.
انواع متفاوتی از این هنر رزمی در باشگاه های جوجیتسو ( ریو ) آموزش داده می شوند. جوجیتسو تقریباً تمامی انواع فنون رزمی ( فنون پرتابی، تله ای، قفل مفصل، گرفتن، و ضربات دست و پا ) را در بر می گیرد. بسیاری از این باشگاه ها به آموزش استفاده از سلاح نیز اقدام می کنند.
«جوجیتسو» امروزه هم در شکل سنتی خود و هم در اشکال ورزشی مدرن تمرین می شود. جودو یکی از ورزش های المپیکی است که در اوایل قرن ۱۹ توسط جیگارو کانو ابداع شد جودو بهبود یافته و علمی شده جوجیتسو است. سامبو و جوجیتسو برزیلی هم رشته های دیگری هستند که بر مبنای انواع اولیه جودو تکامل یافته اند. رشته های رزمی ژاپنی آیکیدو و کره ای هاپکیدو از دیگر رشته های رزمی هستند که بر مبنای جوجیتسو پایه گذاری شده اند. [ ۲]
فدراسیون بین المللی جوجیتسو ( JJIF ) نام دارد که به عنوان عضوی از اتحادیه جهانی فدراسیون های ورزشی ( GAISF ) و انجمن بین المللی بازیهای جهانی ( IWGA ) نمایندگی جوجوتسو حرفه ای در سراسر جهان را بر عهده دارد. جوجیتسو تحت قوانین JJIF بخشی از بازیهای جهانی والمپیک هنرهای رزمی جهان است و فدراسیون بین المللی جوجیتسو ( jjif ) تنها مرجع معتبر جوجیتسو در سطح جهان می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتفاوت این رشته با جودو در این است که در جوجیتسو، ضربه زدن به حریف آزاد است.
جیو به معنی نرم یا منعطف و جیتسو به معنی هنر یا تکنیک است و کلمه «جوجیتسو» به استفاده از نیروی حریف علیه خودش اشاره دارد. [ ۱]
این روش رزمی برای مبارزه افراد عادی با سامورایی ها دوران حکومت فئودالی ژاپن و تکامل یافته است. درنتیجه در این هنر رزمی، روش مبارزهٔ یک شخص بدون سلاح یا دارای یک سلاح کوتاه با یک حریف مسلح و زره پوش، آموزش داده می شود. از آنجا که حملهٔ مستقیم به یک حریف زره پوش به بی فایده است، مبارزان بایستی از روش هایی چون فنون گرفتنی، پرتابی و قفل مفصل برای خنثی کردن نیروی حریف استفاده کنند و این تکنیک ها بر مبنای استفاده از انرژی حریف علیه خودش طراحی شده اند. «جوجیتسو» را به نوعی مادر همه ورزش های ژاپنی می دانند و با تفکیک هر یک از فنون و ضربات ورزش جدیدی را متولد کردند. جوجیتسو در ابتدا به هیچ غیرژاپنی آموزش نمی دادند، اما با گسترش آن دیگر افراد کشورها هم به جوجیتسو روی آوردند.
انواع متفاوتی از این هنر رزمی در باشگاه های جوجیتسو ( ریو ) آموزش داده می شوند. جوجیتسو تقریباً تمامی انواع فنون رزمی ( فنون پرتابی، تله ای، قفل مفصل، گرفتن، و ضربات دست و پا ) را در بر می گیرد. بسیاری از این باشگاه ها به آموزش استفاده از سلاح نیز اقدام می کنند.
«جوجیتسو» امروزه هم در شکل سنتی خود و هم در اشکال ورزشی مدرن تمرین می شود. جودو یکی از ورزش های المپیکی است که در اوایل قرن ۱۹ توسط جیگارو کانو ابداع شد جودو بهبود یافته و علمی شده جوجیتسو است. سامبو و جوجیتسو برزیلی هم رشته های دیگری هستند که بر مبنای انواع اولیه جودو تکامل یافته اند. رشته های رزمی ژاپنی آیکیدو و کره ای هاپکیدو از دیگر رشته های رزمی هستند که بر مبنای جوجیتسو پایه گذاری شده اند. [ ۲]
فدراسیون بین المللی جوجیتسو ( JJIF ) نام دارد که به عنوان عضوی از اتحادیه جهانی فدراسیون های ورزشی ( GAISF ) و انجمن بین المللی بازیهای جهانی ( IWGA ) نمایندگی جوجوتسو حرفه ای در سراسر جهان را بر عهده دارد. جوجیتسو تحت قوانین JJIF بخشی از بازیهای جهانی والمپیک هنرهای رزمی جهان است و فدراسیون بین المللی جوجیتسو ( jjif ) تنها مرجع معتبر جوجیتسو در سطح جهان می باشد.
wiki: جوجوتسو