جوبه
لغت نامه دهخدا
جوبه. [ ب َ / ب ِ ] ( اِ ) جایی و مقامی را گویند در شهر که اسباب و امتعه و غله و آنچه از اطراف و جوانب از جهت فروختن آورند آنجا فروخته شود. ( برهان ) ( آنندراج ). میدان شهر. کاروانسرای خرد.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۲. جایی از شهر که آنچه خواربار از خارج می آورند در آنجا به فروش می رسد.
پیشنهاد کاربران
جوبه به معنی جوینده بهترین هم هست.
جو، به معنی جوینده
به، به معنی بهتر
جو، به معنی جوینده
به، به معنی بهتر