جواهری محمدمهدی

جواهری، محمّدمهدی (نجف ۱۹۰۳ـ۱۹۹۷)
شاعر مشهور و پُرآوازه عراقی. در خانواده ای مشهور در علم و ادب زاده شد. جد او، شیخ محمدحسن، صاحب کتاب فقهی جواهرالکلام است. از کودکی با شعر انس یافت و هزاران بیت از شاعران قدیم و جدید را به حافظه سپرد. ابتدا به معلمی روی آورد ولی زود آن را رها کرد و روزنامه نگار شد. جواهری به شدت مخالف شعر نو و سپید بود و تنها به شعر کلاسیک توجه می کرد. شعر او مفاهیم و تصاویر عاطفی عمیقی دارد و هیچ شاعر معاصر عراقی به اندازه او در میان توده های مردم محبوب نبوده است. او چندین بار نامزد دریافت جایزۀ صلح نوبل شد. جواهری بیشتر عمرش را در آوارگی به سر برد. سال ها در مصر بود و مدت نُه سال در پراگ، پایتخت چکسلواکی، و حدود ۲۵ سال در دمشق زندگی کرد. پانزده دفتر شعر از او چاپ شد که نخستین آن زیور ادب (در ۱۹۲۳) بود، دیوان الجواهری (در سه جلد)، میان احساس و عاطفه، و برید بازگشت عناوین دفترهای شعری اوست.