جوامع شاکر ( انگلیسی: Shaker communities ) فرقه ای از مسیحیت هستند که به تجرد، زندگی جمعی، اعتراف به گناه، برابری طلبی و صلح طلبی اعتقاد دارند. پس از شروع در انگلستان، شاکرها آن کشور را به مقصد مستعمرات انگلیسی در آمریکای شمالی در سال ۱۷۷۴ ترک کردند. شاکرها در اواخر قرن هجدهم و در تمام قرن نوزدهم جوامع متعددی را ایجاد کردند. اولین دهکده ها در ایالت های بالاایالت نیویورک و ایالت های نیوانگلند سازمان دهی شدند، و از طریق تلاش های میسیونری شاکر، جوامع شاکر در ایالت های غرب میانه آمریکا ظاهر شدند. جوامع شاکرها توسط اسقف های منطقه اداره می شدند و در درون جوامع افراد در واحدهای «خانوادگی» گروه بندی می شدند و برای مدیریت فعالیت های روزانه با هم کار می کردند. تا سال ۱۸۳۶، هجده جامعه بزرگ و بلندمدت، شامل حدود ۶۰ خانواده، همراه با یک کمون شکست خورده در ایندیانا، تأسیس شد. بسیاری از جوامع کوچکتر و کوتاه مدت در طول قرن ۱۹ تأسیس شدند، از جمله دو سرمایه گذاری ناموفق در جنوب شرقی ایالات متحده و یک جامعه شهری در فیلادلفیا، پنسیلوانیا. شاکرها در دهه ۱۸۴۰ و اوایل دهه ۱۸۵۰ به اوج جمعیت رسیدند و تعداد اعضای آن بین ۴۰۰۰ تا ۹۰۰۰ نفر بود. رشد اعضا از اواسط دهه ۱۸۵۰ شروع به رکود کرد. در آشفتگی جنگ داخلی آمریکا و متعاقب آن انقلاب صنعتی، شاکریسم به شدت رو به افول رفت. با کاهش تعداد شاکرهای زنده، کمون های شاکر منحل شدند یا دیگر وجود نداشتند. برخی از ساختمان ها و مکان های آن ها به موزه تبدیل شده اند و بسیاری از آن ها مناطق تاریخی هستند که در فهرست ملی مکان های تاریخی قرار دارند. تنها جامعه فعال دهکده شاکر لیک ساباسدی در مین است که از حداقل سه عضو فعال تشکیل شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: جوامع شاکر