جواد هیئت ( ۳ خرداد ۱۳۰۴ تبریز – ۲۱ مرداد ۱۳۹۳ باکو ) روزنامه نگار، جراح و نویسنده اهل ایران بود. او مجله وارلیق را در ۱۹۷۹ تأسیس کرد.
او فرزند میرزا علی هیئت، مجتهد و رئیس سابق دیوان کشور بود. فلسفه اینکه نام خانوادگی وی هیئت است، به نقل از خودش «همین است که مرحوم پدرم، فتوای مشروطه را در راس هیئتی از نجف به ایران آوردند و پیامی را که از طرف آیت ا…العظمی آخوند خراسانی، صادر شده بود، با اقدامات مؤثر به مرحله اجرا درآوردند. » در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در تبریز و متوسطه را در مدرسه نظام و دو سال اول رشته پزشکی را در دانشگاه تهران گذراند سپس به استانبول رفت و پس از اخذ دکترای پزشکی، دوره تخصصی جراحی را در استانبول و پاریس به پایان رساند و در سال ۱۳۳۱ به ایران بازگشت. در مدت ۴۸ سال طبابت و جراحی در تهران، به تدریس و تألیف کتاب ها و مقالات جراحی پرداخت و در فاصله سال های ۵۵–۱۳۴۳، مجله دانش پزشکی را منتشر کرد. ( در این مجله بیش از پنجاه مقاله علمی به قلم او چاپ شده است ) . در کنار جراحی عمومی، جراحی قلب را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۱ برای اولین بار در ایران موفق به انجام جراحی قلب باز شد. در سال ۱۳۴۷ اولین عمل پیوند کلیه را در تهران و اولین پیوند قلب سگ ها را در ایران با موفقیت انجام داد.
... [مشاهده متن کامل]
وی ابتدا روی سگ ها ماشین قلب و ریه مصنوعی را به کار گرفت و بعد از عمل جراحی روی ۲۵ سگ در بیمارستان شهربانی این ماشین را در جراحی قلب انسان با موفقیت به کار برد. از سال ۱۳۴۲ به نمایندگی ایران در «انجمن بین المللی جراحی» و از سال ۱۳۶۲ به عضویت «آکادمی جراحی پاریس» انتخاب شد. تاکنون بیش از ۲۵ مقاله و سخنرانی از او در کنگره های بین المللی جراحی به زبان های فرانسه، انگلیسی در مجلات معتبر پزشکی خارجی چاپ شده است. هیئت از نخستین پزشکانی بود که در ایران عمل جراحی قفسه صدری بر ریه انجام داد.
هیئت در کنار مطالعات و تألیفات پزشکی در ترک شناسی و جامعه شناسی نیز صاحب نظر بود. او بعد از انقلاب اسلامی با همکاری چند نفر از همفکران خود، مانند شاعر ساوالان مجله وارلیق را به زبان های ترکی و فارسی منتشر نمود.
از هفت جلد کتاب دربارهٔ ترک شناسی پنج جلد آن در باکو و یک جلد ( نگاهی به تاریخ و فرهنگ ترکان ) در آنکارا ازطرف وزارت فرهنگ به ترکی استانبولی به چاپ رسیده است. هیئت از طرف دانشگاه های استانبول، باکو و نخجوان عناوین دکترای افتخاری و پروفسوری دریافت نموده است. او متأهل و دارای پنج دختر بود که دو دخترش پزشک شدند.
او فرزند میرزا علی هیئت، مجتهد و رئیس سابق دیوان کشور بود. فلسفه اینکه نام خانوادگی وی هیئت است، به نقل از خودش «همین است که مرحوم پدرم، فتوای مشروطه را در راس هیئتی از نجف به ایران آوردند و پیامی را که از طرف آیت ا…العظمی آخوند خراسانی، صادر شده بود، با اقدامات مؤثر به مرحله اجرا درآوردند. » در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در تبریز و متوسطه را در مدرسه نظام و دو سال اول رشته پزشکی را در دانشگاه تهران گذراند سپس به استانبول رفت و پس از اخذ دکترای پزشکی، دوره تخصصی جراحی را در استانبول و پاریس به پایان رساند و در سال ۱۳۳۱ به ایران بازگشت. در مدت ۴۸ سال طبابت و جراحی در تهران، به تدریس و تألیف کتاب ها و مقالات جراحی پرداخت و در فاصله سال های ۵۵–۱۳۴۳، مجله دانش پزشکی را منتشر کرد. ( در این مجله بیش از پنجاه مقاله علمی به قلم او چاپ شده است ) . در کنار جراحی عمومی، جراحی قلب را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۱ برای اولین بار در ایران موفق به انجام جراحی قلب باز شد. در سال ۱۳۴۷ اولین عمل پیوند کلیه را در تهران و اولین پیوند قلب سگ ها را در ایران با موفقیت انجام داد.
... [مشاهده متن کامل]
وی ابتدا روی سگ ها ماشین قلب و ریه مصنوعی را به کار گرفت و بعد از عمل جراحی روی ۲۵ سگ در بیمارستان شهربانی این ماشین را در جراحی قلب انسان با موفقیت به کار برد. از سال ۱۳۴۲ به نمایندگی ایران در «انجمن بین المللی جراحی» و از سال ۱۳۶۲ به عضویت «آکادمی جراحی پاریس» انتخاب شد. تاکنون بیش از ۲۵ مقاله و سخنرانی از او در کنگره های بین المللی جراحی به زبان های فرانسه، انگلیسی در مجلات معتبر پزشکی خارجی چاپ شده است. هیئت از نخستین پزشکانی بود که در ایران عمل جراحی قفسه صدری بر ریه انجام داد.
هیئت در کنار مطالعات و تألیفات پزشکی در ترک شناسی و جامعه شناسی نیز صاحب نظر بود. او بعد از انقلاب اسلامی با همکاری چند نفر از همفکران خود، مانند شاعر ساوالان مجله وارلیق را به زبان های ترکی و فارسی منتشر نمود.
از هفت جلد کتاب دربارهٔ ترک شناسی پنج جلد آن در باکو و یک جلد ( نگاهی به تاریخ و فرهنگ ترکان ) در آنکارا ازطرف وزارت فرهنگ به ترکی استانبولی به چاپ رسیده است. هیئت از طرف دانشگاه های استانبول، باکو و نخجوان عناوین دکترای افتخاری و پروفسوری دریافت نموده است. او متأهل و دارای پنج دختر بود که دو دخترش پزشک شدند.
