جوائو آلوارس فاگوندس. جوائو آلوارس فاگوندس ( João Álvares Fagundes ) ( متولد ۱۴۶۰ در پادشاهی پرتغال - درگذشت ۱۵۲۲ در پادشاهی پرتغال ) ، کاوشگر و صاحب کشتی ویانا دو کاستلو در شمال پرتغال بود. او در سال های ۱۵۲۰–۱۵۲۱ چندین مأموریت به نیوفاندلند و نوا اسکوشیا را سازماندهی کرد.
فاگوندز به همراه جانشین خود پرو دی بارسلوس و با همراهی استعمارگران ( بیش از آزورها و بعضی از سرزمین اصلی پرتغال ) ، جزایر سنت پل در نزدیکی کیپ برتون، سیبل آیلند، پینگوئین آیلند ( اکنون به فانک آیلند معروف است ) ، برجیو و سن پیر و میکلون را کشف کرد. جزیره های بعدی را به افتخار سنت اورسولا، ایلون تاوزند ویرجینز نام گذاری نمود. [ ۱]
پادشاه پرتغال، مانوئل اول، در تاریخ ۱۳ مارس ۱۵۲۱ حق انحصاری و مالکیت اکتشافات جزایر را به فاگوندز اعطا کرد.
ساموئل دو شامپلین در سال ۱۶۰۷ بقایای یک صلیب بزرگ را در لنگرگاه امروزی ادوکیت بندر، نوا اسکوشیا در حوضه میناس شناسایی کرد ( «یک صلیب قدیمی که با خزه پوشیده شده بود و کاملاً زنگ زده بود» ) . برخی از تاریخ دانان این صلیب را به فاگوندز منسوب می کنند که به نظر می رسد هشت دهه قبل از این مکان دیدن کرده بود. [ ۲]
۴۵ یا ۵۰ سال قبل یعنی در سال ۱۵۷۰ کاپیتان فرانسیسکو دسوزا ( ناظر یا فرماندار پادشاه ) از فرماندهی جزیره مادیرا و بومی همان گزارش داده بود، بعضی نجیب زادگان از وین با توجه به اطلاعاتی که از مکان جدید ماهی روغنی داشتند، مصمم بودند در بخشی از این سرزمین ساکن شوند. از پادشاه مانوئل، مجوز مأموریتی تحت فرمان جوائو آلوارس فاگوندز گرفتند، زیرا او خانواده ها و زوج های زیادی از آزورها را مخصوصاً از جزیره ترسیرا راهنمایی کرده بود که همگی حین سفر جمع شده بودند. با ناوهای جنگی وکشتی های بادبانی به آمریکای شمالی رسیدند، «از آن جاییکه ساحل نیوفاندلند را بسیار سرد می دانستند از شرق به سمت غرب رفتند» تا اینکه به «یک ساحل جدید رسیدند و از شمال شرقی تا جنوب غربی صف آرایی کردند، همان جا ساکن شدند و تعدادی از کشتی های خود را از دست دادند». دسوزا گفت اطلاعات بیشتری از «استعمارگرانی که آنجا سکونت داشتند به دست نیامد زیرا ارتباطی با کلانشهر نداشتند».
بعدها ماهی گیران باسکی که به آن ناحیه رفته بودند خبر سرنوشت استعمارگران را باخود آوردند. باسکی ها اطلاعات مستعمرات، ساکنین و نسل بعد بازگو کردند. «گفتند از آن ها درخواست کردند مقامات پرتغال را از وضعیت شان در سرزمین آگاه کنند و برایشان کشیش بفرستند زیرا غیریهودیان ( احتمالاً مردم میکماق ) «صلح طلب و مطیع هستند و افراد مشهوری هستند که آنجا قایق رانی می کنند. طبق گفته سوزا این منطقه در کیپ بریتو قرار داشت. ( کیپ برتون به پرتغالی قدیمی است. که در سال ۱۵۷۰ به دلیل جستجوهای جیکیوز کارتیه و دیگران این اسم را داشت ) ، براساس گفته تاریخ نویسان «در ورودی ساحل شمالی در منطقه مسکونی یک خلیج زیبا چیزهای باارزشی مانند گردو، بلوط، انگور و میوه های فراوانِ دیگری یافت می شد. سرزمین خوبی به نظر می رسید. در میان این گروه ها زوج هایی از آزورها وجود داشتند که در آنجا سکونت می کردند».
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففاگوندز به همراه جانشین خود پرو دی بارسلوس و با همراهی استعمارگران ( بیش از آزورها و بعضی از سرزمین اصلی پرتغال ) ، جزایر سنت پل در نزدیکی کیپ برتون، سیبل آیلند، پینگوئین آیلند ( اکنون به فانک آیلند معروف است ) ، برجیو و سن پیر و میکلون را کشف کرد. جزیره های بعدی را به افتخار سنت اورسولا، ایلون تاوزند ویرجینز نام گذاری نمود. [ ۱]
پادشاه پرتغال، مانوئل اول، در تاریخ ۱۳ مارس ۱۵۲۱ حق انحصاری و مالکیت اکتشافات جزایر را به فاگوندز اعطا کرد.
ساموئل دو شامپلین در سال ۱۶۰۷ بقایای یک صلیب بزرگ را در لنگرگاه امروزی ادوکیت بندر، نوا اسکوشیا در حوضه میناس شناسایی کرد ( «یک صلیب قدیمی که با خزه پوشیده شده بود و کاملاً زنگ زده بود» ) . برخی از تاریخ دانان این صلیب را به فاگوندز منسوب می کنند که به نظر می رسد هشت دهه قبل از این مکان دیدن کرده بود. [ ۲]
۴۵ یا ۵۰ سال قبل یعنی در سال ۱۵۷۰ کاپیتان فرانسیسکو دسوزا ( ناظر یا فرماندار پادشاه ) از فرماندهی جزیره مادیرا و بومی همان گزارش داده بود، بعضی نجیب زادگان از وین با توجه به اطلاعاتی که از مکان جدید ماهی روغنی داشتند، مصمم بودند در بخشی از این سرزمین ساکن شوند. از پادشاه مانوئل، مجوز مأموریتی تحت فرمان جوائو آلوارس فاگوندز گرفتند، زیرا او خانواده ها و زوج های زیادی از آزورها را مخصوصاً از جزیره ترسیرا راهنمایی کرده بود که همگی حین سفر جمع شده بودند. با ناوهای جنگی وکشتی های بادبانی به آمریکای شمالی رسیدند، «از آن جاییکه ساحل نیوفاندلند را بسیار سرد می دانستند از شرق به سمت غرب رفتند» تا اینکه به «یک ساحل جدید رسیدند و از شمال شرقی تا جنوب غربی صف آرایی کردند، همان جا ساکن شدند و تعدادی از کشتی های خود را از دست دادند». دسوزا گفت اطلاعات بیشتری از «استعمارگرانی که آنجا سکونت داشتند به دست نیامد زیرا ارتباطی با کلانشهر نداشتند».
بعدها ماهی گیران باسکی که به آن ناحیه رفته بودند خبر سرنوشت استعمارگران را باخود آوردند. باسکی ها اطلاعات مستعمرات، ساکنین و نسل بعد بازگو کردند. «گفتند از آن ها درخواست کردند مقامات پرتغال را از وضعیت شان در سرزمین آگاه کنند و برایشان کشیش بفرستند زیرا غیریهودیان ( احتمالاً مردم میکماق ) «صلح طلب و مطیع هستند و افراد مشهوری هستند که آنجا قایق رانی می کنند. طبق گفته سوزا این منطقه در کیپ بریتو قرار داشت. ( کیپ برتون به پرتغالی قدیمی است. که در سال ۱۵۷۰ به دلیل جستجوهای جیکیوز کارتیه و دیگران این اسم را داشت ) ، براساس گفته تاریخ نویسان «در ورودی ساحل شمالی در منطقه مسکونی یک خلیج زیبا چیزهای باارزشی مانند گردو، بلوط، انگور و میوه های فراوانِ دیگری یافت می شد. سرزمین خوبی به نظر می رسید. در میان این گروه ها زوج هایی از آزورها وجود داشتند که در آنجا سکونت می کردند».
wiki: جوائو آلوارس فاگوندس