جوائف

لغت نامه دهخدا

جوائف. [ ج َ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ جائفة، بمعنی نیزه که بدرون برسد. ( از اقرب الموارد ). رجوع به جائفه شود.
- جوائف النَّفْس ؛ درون ژرف قرارگاه روح. ( منتهی الارب ). ما تقعر من الجوف فی مقار الروح. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس