جو هیل

از میان ترانه های محبوبی که او سروده است می توان ترانه معروف "کشیش و برده" یا "دختر شورشی" یا ترانه ای که در مورد خود سروده است "دیشب خوابِ جو هیل را دیدم" را نام برد.
جو از اوان کودکی به کارهای سخت کارخانه روی آورد. بعد که کمی بزرگتر شد در معادن زغال سنگ به کار مشغول شد.
در ژانویه ۱۹۰۲ مارگریتا، مادر جو، زندگی را بدرود گفت. جو پس از مرگ مادر تصمیم گرفت با برادرش که راهی آمریکا بود از سوئد بیرون برود. این دو در اکتبر ۱۹۰۲ وارد نیویورک شدند. رؤیای کار خوب و پول زیاد و زندگی بهتر در آمریکا با واقعیاتی که این دو برادر مشاهده می کردند سازگاری نداشت. جو در یکی از بدترین محله های نیویورک در یک مشروب فروشی به کار نظافت توالت ها مشغول شد. بعدها این کار را رها کرد و راهی مناطق مختلف آمریکا شد و برای مدت ها از او خبری نبود. حتی هنوز هم کسی نمی داند در مدت هفت سالی که از او نشانی ای در دست نیست کجا زندگی می کرده و چه می کرده است. بعضی ها می گویند به خاطر سازماندهی کارگران در لیست سیاه دولت امریکا قرار گرفته و مدت های زیادی را فراری و مخفی بوده است.
جو در جستجوی کار و زندگی، سراسر سرزمین آمریکا را از نیویورک تا هاوایی زیر پا گذاشت. هرجا کاری پیدا می کرد سعی داشت کارگران را متحد کرده تا برای تغییر شرایطشان دست به اعتراض یا اعتصاب بزنند. بارها به خاطر این گونه فعالیت هایش از کار اخراج شد.
در سال ۱۹۱۰ در ایالت کالیفرنیا به عضویت کارگران صنعتی جهان پذیرفته شد. در ژانویه ۱۹۱۱ در مرز کالفرنیا و مکزیک مشغول فعالیت های کمک رسانی به انقلاب توده ای مکزیک شد. در این دوره امپریالیست ها علیه شورش دهقانان کشور مکزیک دست به اقدام زده و برا ی سرکوب آن نیرو اعزام می کردند. جو هیل به همراه دیگر اعضای سازمان کارگران صنعتی جهان مصمم بودند تا از انقلاب دهقانی مکزیک دفاع کنند. بین سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ جو هیل در تمام مبارزات کارگری که سازمان کارگران صنعتی سازماندهی می کرد حضور فعال داشته و از رهبران تظاهرات کارگری بوده است. سیاست سازمان برای جذب توده ها و جلب توجه به مسائل کارگری بر آن قرار گرفته بود تا از موسیقی برای اینکار استفادهٔٔ بیشتری کند. جو در این مورد می گوید: یک اطلاعیه هرچقدر هم که عالی نوشته شده باشد بیش از یک بار خوانده نمی شود، اما مردم ترانه ها را به خاطر می سپارند و آن ها را بارها با خود زمزمه می کنند.