جو سلسله

جو، سلسلۀ (Zhou dynasty)
سلسله ای از پادشاهان چین (ح ۱۰۶۶ـ۲۵۶پ م)، که عصر آن دورۀ پیدایش شهرها و شکوفایی فلسفه بود. این سلسله را قوم نیمه چادرنشین جو از ناحیه درّه وی۱، در غرب قوس بزرگ هوانگ هه۲ (رود زرد)، بنیاد نهاد. با شروع عصر کشورهای متحارب، نفوذ و قدرت جو از ۴۰۳پ م روبه افول نهاد. وو وانگ۳، «جنگجو»، مؤسس این سلسله، مدعی بود که بی کفایتی سلسلۀ شانگ انتقال «حکم آسمانی» به سلسلۀ جو را توجیه می کند. در دورۀ جو، کشاورزی و تجارت گسترش یافت، استفاده از ابزارهای آهنی و سکه های فلزی معمول شد، شهرها رشد کرد و فلسفه های کنفوسیوس۴، لائودزی (لائوتسه۵)، منیوس۶، و آیین تائو۷ رواج یافت. جوهای غربی تا ۷۷۱پ م بر کشورهای فئودال خراج گزار در درۀ وی مسلط بودند و پایتخت آنان در هائو، نزدیک شیان۸، قرار داشت. بعدها لویانگ۹ پایتخت جوهای شرقی شد. جامعۀ جو ساختاری بسیار مشابه ساختار جوامع اروپایی و ژاپنی در دورۀ متأخر فئودالی، تقسیم بندی های طبقاتی انعطاف ناپذیر و طبقات موروثی، داشت.Wei ValleyHuang HeWu WangConfuciusLao ZiMeneiusTauXi'anLuoyang