جهزاء. [ ج َ ] ( ع ص ) ارض جهزاء؛ زمین بلند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || عین جهزاء؛ چشم که حدقه آن بیرون رو باشد، و به راء معروف تر است. ( منتهی الارب ).
