فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
جهت یاب (direction finder)
سیستمی متشکل از آنتن و گیرندۀ بی سیم، برای تعیین جهت یا امتداد منبع سیگنال. ممکن است جهت یاب ایستگاهی زمینی باشد که گرای کشتی ها یا هواپیما ها را بگیرد. در این صورت برای مقاصد نظامی یا تجسسی به کار می رود. همچنین، ممکن است وسیلۀ ناوبری نصب شده در هواپیما یا کشتی باشد که در این صورت آن را قطب نمای رادیویی نیز می نامند. آزمایشگران قدیمی نیز با خاصیت جهت داری آنتن بی سیمی که به صورت پیچک یا حلقه باشد آشنا بودند. هنگامی که حلقه ای در صفحۀ افقی بچرخد، انرژی خروجی آن که حاصل رهگیری یک موج رادیویی است، مقدار کمینۀ واضحی دارد که با جهتِ فرستندۀ بی سیم متناظر است. به محض آن که کشتی ها به بی سیم مجهز شدند، ایستگاه های جهت یابِ ساحلی در نقاطِ راهبردی در طول مسیر های ناوبری و در نزدیکی مدخل بندر ها تأسیس شد. با دریافت تقاضایی از بی سیم یک کشتی، دو یا چند ایستگاه ساحلی با آنتن های حلقوی خود جهتِ سیگنالِ دریافتی را تعیین و آن را به کشتیِ متقاضی بازپس می فرستادند. عیب این روش محدودیتِ خدمت رسانیِ هم زمان به چند کشتی بود و هر بار می توانستند فقط جهت یک کشتی را تعیین کنند. در هوای نامساعد تعداد تقاضا ها افزایش می یافت و این نقص مشکل ساز می شد. با معکوس کردن این فرآیند، یعنی نصب فرستنده در ساحل و جهت یاب روی کشتی، این نقص برطرف شد و دو امکان جدید نیز در اختیار ناوبران قرار گرفت. ناوبر قادر شد گِرایِ خود را نسبت به هر دستگاهِ هدایتِ ساحلی مدام تعیین کند و به علاوه، گرای هر سیگنالِ قابل دریافت، مثلاً برنامه های رادیویی یا سیگنال های ارسالی از کشتی های دیگر، را نیز دریافت کند. این تحول تقریباً با دوران آغازِ رشد هوانوردی مصادف بود و جهت یابِ هوابُرد یکی از ارزشمندترین وسایل کمکی در ناوبری هوایی شد.
سیستمی متشکل از آنتن و گیرندۀ بی سیم، برای تعیین جهت یا امتداد منبع سیگنال. ممکن است جهت یاب ایستگاهی زمینی باشد که گرای کشتی ها یا هواپیما ها را بگیرد. در این صورت برای مقاصد نظامی یا تجسسی به کار می رود. همچنین، ممکن است وسیلۀ ناوبری نصب شده در هواپیما یا کشتی باشد که در این صورت آن را قطب نمای رادیویی نیز می نامند. آزمایشگران قدیمی نیز با خاصیت جهت داری آنتن بی سیمی که به صورت پیچک یا حلقه باشد آشنا بودند. هنگامی که حلقه ای در صفحۀ افقی بچرخد، انرژی خروجی آن که حاصل رهگیری یک موج رادیویی است، مقدار کمینۀ واضحی دارد که با جهتِ فرستندۀ بی سیم متناظر است. به محض آن که کشتی ها به بی سیم مجهز شدند، ایستگاه های جهت یابِ ساحلی در نقاطِ راهبردی در طول مسیر های ناوبری و در نزدیکی مدخل بندر ها تأسیس شد. با دریافت تقاضایی از بی سیم یک کشتی، دو یا چند ایستگاه ساحلی با آنتن های حلقوی خود جهتِ سیگنالِ دریافتی را تعیین و آن را به کشتیِ متقاضی بازپس می فرستادند. عیب این روش محدودیتِ خدمت رسانیِ هم زمان به چند کشتی بود و هر بار می توانستند فقط جهت یک کشتی را تعیین کنند. در هوای نامساعد تعداد تقاضا ها افزایش می یافت و این نقص مشکل ساز می شد. با معکوس کردن این فرآیند، یعنی نصب فرستنده در ساحل و جهت یاب روی کشتی، این نقص برطرف شد و دو امکان جدید نیز در اختیار ناوبران قرار گرفت. ناوبر قادر شد گِرایِ خود را نسبت به هر دستگاهِ هدایتِ ساحلی مدام تعیین کند و به علاوه، گرای هر سیگنالِ قابل دریافت، مثلاً برنامه های رادیویی یا سیگنال های ارسالی از کشتی های دیگر، را نیز دریافت کند. این تحول تقریباً با دوران آغازِ رشد هوانوردی مصادف بود و جهت یابِ هوابُرد یکی از ارزشمندترین وسایل کمکی در ناوبری هوایی شد.
wikijoo: جهت_یاب
مترادف ها
جهت یاب
جهت یاب، زاویه سنج، زاویه یاب، گوشه سنج، گوشه پیما
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید