جهانداری کیکاوس

دانشنامه آزاد فارسی

جهانداری، کیکاوس (کرمانشاه ۱۳۰۲ش_ تهران ۱۳۹۳ش)
نویسنده، مترجم و پژوهشگر ایرانی. وی در ۱۳۲۳ دورۀ متوسطه را در تهران به پایان برد و در ۱۳۲۸، از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس زبان و ادبیات آلمانی گرفت. سپس در وزارت دارایی، کتابخانۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران و کتابخانۀ مجلس به کار پرداخت. در ۱۳۳۹، به دعوت دانشگاه فرانکفورت شش ماه در آن جا به تدریس زبان فارسی پرداخت. جهانداری چندی معاونت و سپس ریاست کتابخانۀ مجلس سنا را به عهده داشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی بازنشسته شد. بعد از انقلاب، چندی عهده دار ریاست کتابخانۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. او بعدها به مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی پیوست و عضو بخش منابع خارجی آن شد. از وی مقالاتی در مجلات سخن، آینده، موسیقی، راهنمای کتاب، یادنامه ها و جشن نامه ها به چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمه های جهان های گمشده از آن تری وایت (تهران،۱۳۴۱)؛ تاریخ ایران و ممالک همجوار آن از زمان اسکندر تا انقراض اشکانیان اثر آلفرد گوتشمید (تهران، ۱۳۵۶)؛ نظام ایالات در دورۀ صفویه اثر روهر بورن (تهران، ۱۳۵۷)؛ زندگی من از ایگور استراوینسکی (تهران، ۱۳۵۷)؛ سفرنامۀ کمپفر (تهران، ۱۳۶۰)؛ تشکیل دولت ملی در ایران از والتر هینتس (تهران, ۱۳۶۰)؛ زیر آفتاب سوزان ایران از اسکارفن یندرمایر (تهران،۱۳۶۱)؛ سفرنامۀ پولاک (تهران، ۱۳۶۱ش)؛ گرگ بیابان از هرمان هسه (تهران، ۱۳۶۸)؛ سفرنامۀ بلوشر (تهران، ۱۳۶۹)؛ شاه اسماعیل دوم صفوی از والتر هینتس (تهران، ۱۳۷۱)؛ طبقه بندی قصه های ایرانی از اولریش مارزلف (تهران،۱۳۷۱)؛ قطار به موقع رسید از هاینریش بُل (تهران، ۱۳۷۲)؛ جغرافیای تاریخی فارس از شوراتس (تهران، ۱۳۷۳) واسموس از داگوبرت فن میکوش (تهران، ۱۳۸۳ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس