جهان موازی

ادامه محاسبات را به عهده خوانندگان گرامی این سایت می سپارم. برای سهولت در محاسبه میتوان بطور پیش فرض طول عمر کلی کیهان ( یعنی x ) را برابر با 90 میلیارد سال در نظر گرفت که نیمی از آن یعنی 45 میلیارد سال به فاز انبساط و نیم دیگر به فاز انقباض متعلق است. این محاسبات برای کلیه جهان های حقیقی و واقعی و موازی و بیشمار موجود در پهنه هستی و مکان بیکران صادق و یکی می باشد.

https://www. youtube. com/watch?v=suf0d4CAoWY
تو منو یاد کردی یا هو
شاید مردم فکر کننند من دیوانم . بگذار اینطور فکر کنند

در آنجا با همین واقعیت روبرو خواهیم شد که هستیم. البته در جهان های نزولی جدید الخلقه یا نو ظهور که در اطراف جهان های قدیمی و صعودی قرار دارند، واقعیت طور دیگری است گرچه خمیر مایه مسالحی آنها با این ها یک واحد یگانه می باشد. در حال حاظر در درون آن جهان ها، حیات انسان در سطح امکان اشرف و در طبیعت و کیهان روحی بطور همزمان و به موازات حیات این جایی در حال جاری شدن است. ما انسان ها در آن جهان ها به حال و روز و جزئیات حیات خویش در این جهان ها آگاهی کامل داریم، اما در این جهان ها هیچگونه اطلاع و خبر و تصوری از آن حیات های خویش نداریم. در آنجا با خویشتن و هستی و خداوند آشنایی کامل داریم و در این جا در جستجوی دست یابی به شناخت خویشتن و جهان و خداوند به سر می بریم. اما هیچگونه جای نگرانی نیست، زیرا ما دوباره به همان سطح و امکان اشرف اولیه بر خواهیم گشت و آنها به موازات ما به پایین ترین سطح و امکان ممکنه ( یعنی وضعیت و موقعیت فعلی انسان و طبیعت و کیهان مادی ) نزول خواهند یافت و ما در آن سطح ، دوباره به حال و روز و جزئیات حیات آنها بطور کامل واقف و آگاه خواهیم گشت. بعد از اینکه مدت مدیدی در آن حالت از سعادت کامل و لذت های بی حدو حصر برخوردار شدیم و سیر گردیدیم ، دوباره نیم سفر نزولی را آغاز خواهیم نمود و همه جهان های قدیمی صعودی دوباره در سر جای خود به جهان های نزولی - ازلی تبدیل خواهند شد، البته با این تفاوت که نزول بعدی تکرار کوانتمی یا مو به موی نزول اولیه نیست بلکه مراتب وجودی هفتگانه قبلی هرکدام در سطحی برتر از سطح قبلی به ظهور می رسند و نزول می یابند. به قول هگل این نشست و بر خاست ها آنقدر تکرار می شوند که هرکدام از مراتب هفتگانه وجود در نوع خود به سطح امکان اشرف برسند. مثال: همین امکان اخس و همین طبیعت و همین کیهان در چهار چوب جهانی و در سر جای خود به بهشت برین تبدیل خواهد شد و آنهم تا بی نهایت و هرکدام از مراتب هفتگانه وجود به حالت بهشت برین خواهند رسید. شش عالم بر تر از این عالم گرچه از لحاظ کیفیت غنی تر و کامل ترند، اما تکامل این عالم نیستند بلکه مثل این عالم منحصر به فرد اند. به این معنا که تعداد 9 انسانی که بصورت الگو در وجود افراد انسانی موجود اند و هرکدام به نوبه خود به ظهور خواهند رسید، منحصر بفرد اند و زمانیکه تمامی پهنه بینهایت به بهشت برین تبدیل شد، این ده نفرِ خودی بطور همزمان به ظهور خواهند رسید و در محله های محدود جهانی خویش ( در تمامی جهان ها تا بی نهایت ) باهم دیگر زندگی خواهند کرد. به این معنا که مراتب وجودی هفتگانه عالم غیب در پایان نیم سفر های بی شمار نزولی و صعودی و محلی بطور همزمان به ظهور خواهند رسید. افراد انسانی دارای یک خویشتن واحد و یگانه نیستند بلکه 10 خویشتن مستقل و متفاوت از هم. بجای عبارت " تورم ابدی " که در علم کیهان شناسی مورد استعمال است میتوان از عبارت " تقسیم پایان ناپذیر " استفاده کرد. همچنین جهان ها هیچگاه به همدیگر برخورد نمیکنند و مثل حباب آبصابون یا سوپ بابل نمی ترکند. زیرا جهان ها سر جای خود میخکوب گردیده و هیچ گونه حرکتی ندارند و بر محیط آنها سکون مطلق حکمفرماست. همچنین محیط آنها مسدود و بسته است و هیچگونه رفت و آمدی و یا ایاب و ذهابی از درون به بیرون و برعکس از بیرون به درون آنها صورت نمی گیرد. جنس محیط جهان ها نه مادی است و نه روحی بلکه از جنس صِوَر یا صورت های ذهنی و اشکال محض هندسی و جای آنها در ذهن خداوند است. گرچه ذهنی اند، با این وجود مطلقا نفوذ ناپذیرند و هیچ کیهان شناس و منجمی هیچگاه قادر نخواهدبود که به کمک سفت و سخت ترین وسیله ممکنه خراشی روی یکی از آنها ایجاد کند چه رسد به ایجاد تونل و یا کرم چاله. کیهان شناسان و منجمین تنها قادر اند که در روئیا خواب سفر به جهان های موازی را ببیند و آنهم مشروط به اینکه در این زمینه در حین روئیا بخت و اقبال نصیب آنها گردیده باشد.

کنونی را تعریف می کند. اگر قرار باشد به زبان ساده بگوییم، تمام آن چیزی که به عنوان جهان پیرامونمان می شناسیم، در یک ذره با چگالی بی نهایت قرار داشته است و سپس براساس نظریه ی مه بانگ یا بیگ بنگ، باعث گسترش و انبساط آن در یک فضای سه بعدی شده است. بعدا، انرژی عظیم این انفجار اولیه، رو به سردی گذاشت و نور شروع به درخشیدن کرد. سرانجام قطعات کوچک شروع به شکل دادن مواد بزرگ تری مانند کهکشان ها، ستار ها و سیار ه ها کردند.