جهان افروز

/jahAnafruz/

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

جهان افروز. [ ج َ اَ ] ( نف مرکب ) جهان افروزنده. روشن کننده جهان : خورشید جهان افروز. صبح جهان افروز کِلّه ظلمانی از پیش برداشت. ( کلیله و دمنه ).
عدل شمعی بود جهان افروز
ظلم شد آتشی ممالک سوز
عدل بازوی شه قوی دارد
قامت ملک مستوی دارد.
سنائی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) روشن کنند. عالم جهانتاب . توضیح صفتی است برای خورشید.

فرهنگ عمید

روشن کنندۀ جهان.

پیشنهاد کاربران

روشن کننده جهان
روش کننده جهان
به معنی روشن کننده جهنم
خورشید
معنی روشن کننده ی جهان
معنی روشن کننده جهان
ر وشن کننده ی جهتن
به معنی روشن کننده

روشن کننده ی جهان
روشن کننده
جهان

بپرس