[ویکی فقه] کلمات کلیدی: قرآن، جهل، جهالت، مذمت جاهل، تأثیرات جهل و زدودن آن.
جهل در اصل به دو معنا آمده: مخالف علم، یعنی فعلی را بدون علم انجام دادن.
که در فارسی به نادانی تعبیر شده، دوم به حماقت، سفاهت و بی اعتنایی معنا شده است.
و راغب معنای جهل را بر سه صورت بیان کرده:
۱. خالی بودن نفس از علم که معنای اصلی جهل است؛
۲. اعتقاد غلط و غیرواقع؛
۳. اعمال غلط و غیرحقیقی (با اعتقاد صحیح باشد یا فاسد)؛ مانند کسی که نمازش را به عمد ترک میکند.
ابعاد جهل
ماده ی "جهل" در قرآن کریم ۲۴ بار به کار رفته و بنابر آنچه بیان شد، جهل دو بُعدی است؛ یک مرتبه جهل در برابر علم است و در مرتبه ی بعدی جهل در برابر عقل؛ یعنی شخصی خودش را به جهالت بزند و به علم خود عمل نکند.
انسان موجودی جهول
انسان جهول در قرآن:
خداوند در قرآن، انسان را بسیار جاهل خوانده و فرموده:«... إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً»؛
«... او (انسان) بسیار ظالم و جاهل بود.»
این جمله از آیه ی شریفه تعلیل بر تحمل انسان بر پذیرش امانت دین خداست که دو نظریه در معنای آن بیان شده است:
← منظور از جهل انسان همان زمینه ی جهل
...
