جهاد و محسنان

[ویکی فقه] جهاد و محسنان (قرآن). یکی دیگر از آثار جهاد قرار گرفتن در زمره نیکوکاران است.
تلاش در راستای جهاد ، باعث قرار گرفتن در زمره نیکوکاران است.وکاین من نبی قـتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما اصابهم فی سبیل الله وما ضعفوا ومااستکانوا والله یحب الصـبرین• فـاتـهم الله ثواب الدنیا وحسن ثواب الاخرة والله یحب المحسنین. . چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان جنگ کردند! آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می رسید، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسلیم ندادند) و خداوند استقامت کنندگان را دوست دارد. • از این رو خداوند پاداش این جهان، و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد و خداوند نیکوکاران را دوست می دارد. . ذلک بانهم لا یصیبهم ظما ولا نصب ولا مخمصة فی سبیل الله ولا یطـون موطئـا... ان الله لا یضیع اجر المحسنین. سزاوار نیست که اهل مدینه ، و بادیه نشینانی که اطراف آنها هستند، از رسول خدا تخلف جویند و برای حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این بخاطر آن است که هیچ تشنگی و خستگی، و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی رسد و هیچ گامی که موجب خشم کافران می شود برنمی دارند، و ضربه ای از دشمن نمی خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می شود زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی کند!
ثبت نیکی ها
و مسلما پاداش یک به یک آنها را از خداوند بزرگ دریافت خواهند داشت، " زیرا خدا پاداش نیکوکاران را هیچگاه ضایع نمی کند" (ان الله لا یضیع اجر المحسنین)." همچنین هیچ مال کم یا زیادی را در مسیر جهاد، انفاق نمی کنند" (و لا ینفقون نفقة صغیرة و لا کبیرة) " و هیچ سرزمینی را برای رسیدن به میدان جهاد و یا به هنگام بازگشت زیر پا نمی گذارند، مگر اینکه تمام این گامها، و آن انفاقها، برای آنها ثبت می شود" (و لا یقطعون وادیا الا کتب لهم)." تا سر انجام خداوند این اعمال را به عنوان بهترین اعمالشان پاداش دهد. والذین جـهدوا فینا... وان الله لمع المحسنین. و آنها که در راه ما (با خلوص نیت) جهاد کنند، قطعا به راه های خود، هدایتشان خواهیم کرد و خداوند با نیکوکاران است.از تعبیر «محسنین» درباره مجاهدان، استفاده می شود و بر اساس یک قول، مقصود از جهاد در آیه، جهاد با کفار است. بعضی گفته اند: " معنای معیت، و به عبارتی دیگر بودن خدا با محسنین این است که: خدا یاری شان کند، و اینکه مساله جهاد، که محتاج به نصرت است جلوتر آمده، خود قرینه است بر اینکه کلمه" مع" به همین معنای نصرتی است که ما گفتیم". و این وجه، وجه بدی نیست.از این بهتر نظریه آن مفسر دیگر است که: کلمه" مع" را به معیت رحمت و عنایت تفسیر کرده، چون شامل نصرت و یاری او و سایر اقسام عنایات خدای سبحان با بندگان محسن او خواهد بود، چون او کمال عنایت را به ایشان دارد، و رحمتش شامل حال ایشان است، و این معیت اخص از معیت وجودی است که در جمله" و هو معکم این ما کنتم" آمده، برای اینکه خدا از نظر وجود با تمامی موجودات و انسانها هست، چه نیکان و چه بدان، ولی با محسنین بودنش معیت مخصوصی است که گفتیم بنا بر تفسیر اول معیت نصرت و معونت، و بنا بر تفسیر دوم معیت رحمت و عنایت است.