جهاد و رحمت خدا

[ویکی فقه] جهاد و رحمت خدا (قرآن). قرآن کریم در یکی از آیات خود رحمت خدا را یکی از پی آمدهای مثبت جهاد کردن دانسته است.
جهاد در راه خدا، عامل جلب رحمت الهی است.ان الذین ءامنوا والذین هاجروا وجـهدوا فی سبیل الله اولـئک یرجون رحمت الله.. کسانی که ایمان آورده و کسانی که هجرت کرده و در راه خدا جهاد نموده اند، آنها امید به رحمت پروردگار دارند و خداوند آمرزنده و مهربان است
شان نزول
گفته اند: این آیه در مورد" سریه عبدالله بن جحش" نازل شده است .جریان چنین بود که: پیش از جنگ"بدر" پیامبر اسلام" عبدالله بن جحش" را طلبید و نامه ای به او داد و هشت نفر از مهاجرین را همراه وی نمود، به او فرمان داد پس از آنکه دو روز راه پیمود، نامه را بگشاید، و طبق آن عمل کند، او پس از دو روز طی طریق نامه را گشود و چنین یافت: " پس از آنکه نامه را باز کردی تا" نخله" (زمینی که بین مکه و طایف است) پیش برو و در آنجا وضع قریش را زیر نظر بگیر و جریان را به ما گزارش بده"." عبدالله" جریان را برای همراهانش نقل نمود و اضافه کرد: پیامبر مرا از مجبور ساختن شما در این راه منع کرده است، بنا بر این هر کس آماده شهادت است با من بیاید، و دیگران باز گردند همه با او حرکت کردند، هنگامی که به" نخله" رسیدند به قافله ای از قریش برخورد کردند که" عمرو بن حضرمی" در آن بود، چون روز آخر رجب (یکی از ماههای حرام) بود در مورد حمله به آنها به مشورت پرداختند.بعضی گفتند: اگر امروز هم از آنها دست برداریم وارد محیط حرم خواهند شد و دیگر نمی توان متعرض آنها شد، سرانجام شجاعانه به آنها حمله کردند" عمروبن حضرمی" را کشتند و قافله را با دو نفر نزد پیامبر ص آوردند، پیغمبر به آنان فرمود: من به شما دستور نداده بودم که در ماههای حرام نبرد کنید، و دخالتی در غنائم و اسیران نکرد، مجاهدان ناراحت شدند و مسلمانان به سرزنش آنها پرداختند، مشرکان نیز زبان به طعن گشودند که محمد صجنگ و خونریزی و اسارت را در ماههای حرام، حلال شمرده در این هنگام آیه اول نازل شد پس از آنکه این آیه نازل شد" عبدالله بن جحش" و همراهانش اظهار کردند که در این راه برای درک ثواب جهاد کوشش کرده اند و از پیامبر پرسیدند که آیا اجر مجاهدان را دارند یا نه؟ آیه دوم (ان الذین آمنوا و الذین هاجروا...) نازل گردید
جهاد و تکفیر گناهان
آری این گروه در پرتو این سه کار بزرگ (ایمان و هجرت و جهاد ) اگر مرتکب اشتباهاتی نیز بشوند (همانگونه که در شان نزول در داستان عبدالله بن جحش آمده بود) ممکن است مشمول عنایات و مغفرت الهی گردند.
← حباط و تکفیر
...