جنید نگارگر

اصول و اساس کار جنید، طراحی کامل و دقیق بود و این مسئله در کتاب خطی سلطان احمد که او نگارگری اش را بر عهده داشته به خوبی مشخص است.
کهن ترین نوشته ای که از جنید نگارگر یاد کرده، مقدمهٔ دوست محمد هروی است بر مرقع بهرام میرزا، که در آن وی به عنوان نقاش برجستهٔ قرن هشتم ( و اوایل قرن نهم ) و شاگرد شمس الدین شیرازی معرفی شده است. وی که از اهالی شیراز بود، میانهٔ سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۴۱۰ میلادی در کارگاه های کتاب آرایی بغداد فعالیت داشت. دیوان خواجوی کرمانی، به سال ۷۹۹ قمری در بغداد با همکاری جنید و میرعلی تبریزی تصویرگری و خوشنویسی شده است. این دیوان که از نمونه های برجستهٔ نگارگری پیش از عهد تیموری محسوب می گردد، هم اینک در موزهٔ بریتانیا نگهداری می شود، مشتمل بر نه نگاره است که دو تای آنها امضای جنید را داراست. به نظر می رسد جنید اولین نقاش ایرانی ست که آثار خود را امضا نموده. دیوانی از سلطان احمد جلایر در گالری فریر واشینگتن، مشتمل بر تصویرگری های رقم دار جنید و نگاره هایی منسوب به عبدالحی موجود است، که به تاریخ ۸۰۸ قمری کتاب آرایی گردیده.
• پژوهشی در منظومهٔ «همای و همایون» خواجوی کرمانی