جنگهای مولداوی عثمانی

اولین درگیری بین مولداوی و امپراتوری عثمانی که روایت تاریخی از آن وجود دارد در زمان الکساندرو سل بون، در سال ۱۴۲۰ هنگامی که عثمانی ها سعی در تصرف شیلیا داشتند، رخ داد که این حمله ناموفق بود. در سال ۱۴۳۹، زیگیزموند پادشاه مجارستان با ولادیسلاو پادشاه لهستان در مورد تقسیم مولداوی بین دو کشور بحث کردند. زیگیزموند از این موضوع که مولداوی ها از کمک به وی در لشکرکشی های خود علیه ترک ها امتناع ورزیدند گلایه داشت، اما پادشاه ولادیسلاو استدلال کرد که مولداوی نمی تواند از طریق نظامی به وی کمک کنند، زیرا قبلاً در عوض کمک های او به وی کمک کرده اند و زیگیزموند مجبور شد از ادعاهای خود صرف نظر کند. [ ۳]
در سال ۱۴۴۴، مولداوی نیروهای خود را برای نبرد وارنا به کمک پادشاه وادیسلاو سوم وارنا اعزام کرد. تُرک ها به همراه خود شترهایی داشتند و در صورت شکست و عقب نشینی، سکه های طلا و نقره را بر زمین می ریختند تا دشمن را منحرف کنند. مولداوی ها برای جمع آوری پول به دنبال شترها می رفتند. [ ۴]
بین سالهای ۱۴۵۱ و ۱۴۵۷، مولداوی در آشفتگی مدنی به سر می برد و تحت سلطه پترو آرون، پادشاهی سالانه ۲٬۰۰۰٬۰۰۰ سکه طلا خراج به باب عالی ( عثمانی ) می پرداخت. در سال ۱۴۷۰، در زمان حکومت استفان بزرگ، روابط بین مولداوی و امپراتوری عثمانی خصمانه شد و درگیری های متعددی به وجود آورد، از جمله مهمترین آنها می توان به جنگ واسلو، جایی که عثمانی ها شکست خوردند، و نبرد واله آلبا، جایی که سلطان محمد دوم پیروز شد، اما مجبور به عقب نشینی گردید اشاره کرد. در سال ۱۴۸۴، عثمانی موفق شد شیلیا و آکرمان را ضمیمه خود کند. پس از مرگ استفان بزرگ ( ۱۵۰۴ ) مولداوی سقوط کرد و در سال ۱۵۱۲ مجبور به پذیرش دست نشاندگی برای باب عالی ( امپراتوری عثمانی ) شد، اما درگیری ها تا قرن نوزدهم ادامه داشت و مولداوی برای مدت کوتاهی دارای استقلال بود.