جنگل های حرای ایران در ۸ منطقه حفاظت شده ایران در سواحل خلیج فارس و دریای عمان می روید که کناره های شمالی و غربی جزیره قشم و جنگل نای بند استان بوشهر از مهمترین آن ها هستند. به این گیاه در بندرعباس حرا، در بلوچستان تمر، در بوشهر گُرم و در بعضی از نقاط تول گفته می شود. به عربی نیز آن را شوری و شوره می نامند.
... [مشاهده متن کامل]
جنگل های حرای خلیج نای بند گسترده ترین نواحی پراکنش این اجتماعات درختی کمیاب با وسعت ۳۹۰ هکتار، آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان ساحلی در جنوب غربی آسیا محسوب می شود. جنگل های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره گاه بیوسفری ساحلی آب های جنوب کشور در پارک ملی دریایی نای بند یکی از مناطق حساس ساحلی به شمار می آید که در اکوسیستم خود گیاهان شور پسند دریایی، جانداران کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوسی را پناه داده است.
رویش های حرا در ایران در جنوب کشور و در سواحل خلیج فارس و دریای عمان حد فاصل مدارهای ۲۵ درجه و ۱۱دقیقه تا ۲۷ درجه و ۵۲ دقیقه عرض شمالی گسترش یافته اند که ساحل سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر از خلیج گواتر در سیستان و بلوچستان تا بردخون در بوشهر را شامل می شود. از مناطق واجد حرا در ایران چهار منطقه تحت عنوان تالاب بین المللی و یک منطقه با عنوان پارک ملی ساحلی دریایی و هشت منطقه تحت عنوان منطقه حفاظت شده و یک منطقه به عنوان ذخیره گاه زیست کره تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته اند.
• جنگل حرای گواتر چابهار،
جنگل های حرای استان هرمزگان که بیشتر آن ها از سال ۱۳۸۰ تحت حفاظت محیط زیست قرار دارند و به عنوان ذخیره گاهِ زیست کره نیز شناخته می شوند عبارت اند از: و از جهت کمیت جایگاه اول کشور است. سواحل جزیره قشم، بندرپل، جزیره هرمز، بندرخمیر، لافت، تیاب و جاسک انبوهی از درختان حرا فرا گرفته است.
• منطقه حفاظت شده حرا و تالاب بین المللی خور خوران ( ۸۶۵۸۱ هکتار ) به عنوانِ ذخیره گاه زیست کره کناره های جزیره قشم
• حرای تیاب و میناب ( ۷۸۰۹۹ هکتار )
• حرای گابریک و جاسک ( ۳۴۵۹۶ هکتار )
• حرای رود گز ( ۲۷۰۴۶ هکتار )
• حرای خوران ( ۲۵۱۸ هکتار )
- در حوزه شهرستان جاسک در خورهای گابریک، جگین، دهانه رودخانه شهرنو در سواحل روستای لاش، یکدار و سورگلم و همچنین مانداب های رودخانه کاشی
- در حوزه سیریک در خورهای نخل زیارت، پاچور، زیارت، گارندهو، گناری و کرتان
... [مشاهده متن کامل]
جنگل های حرای خلیج نای بند گسترده ترین نواحی پراکنش این اجتماعات درختی کمیاب با وسعت ۳۹۰ هکتار، آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان ساحلی در جنوب غربی آسیا محسوب می شود. جنگل های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره گاه بیوسفری ساحلی آب های جنوب کشور در پارک ملی دریایی نای بند یکی از مناطق حساس ساحلی به شمار می آید که در اکوسیستم خود گیاهان شور پسند دریایی، جانداران کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوسی را پناه داده است.
رویش های حرا در ایران در جنوب کشور و در سواحل خلیج فارس و دریای عمان حد فاصل مدارهای ۲۵ درجه و ۱۱دقیقه تا ۲۷ درجه و ۵۲ دقیقه عرض شمالی گسترش یافته اند که ساحل سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر از خلیج گواتر در سیستان و بلوچستان تا بردخون در بوشهر را شامل می شود. از مناطق واجد حرا در ایران چهار منطقه تحت عنوان تالاب بین المللی و یک منطقه با عنوان پارک ملی ساحلی دریایی و هشت منطقه تحت عنوان منطقه حفاظت شده و یک منطقه به عنوان ذخیره گاه زیست کره تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته اند.
• جنگل حرای گواتر چابهار،
جنگل های حرای استان هرمزگان که بیشتر آن ها از سال ۱۳۸۰ تحت حفاظت محیط زیست قرار دارند و به عنوان ذخیره گاهِ زیست کره نیز شناخته می شوند عبارت اند از: و از جهت کمیت جایگاه اول کشور است. سواحل جزیره قشم، بندرپل، جزیره هرمز، بندرخمیر، لافت، تیاب و جاسک انبوهی از درختان حرا فرا گرفته است.
• منطقه حفاظت شده حرا و تالاب بین المللی خور خوران ( ۸۶۵۸۱ هکتار ) به عنوانِ ذخیره گاه زیست کره کناره های جزیره قشم
• حرای تیاب و میناب ( ۷۸۰۹۹ هکتار )
• حرای گابریک و جاسک ( ۳۴۵۹۶ هکتار )
• حرای رود گز ( ۲۷۰۴۶ هکتار )
• حرای خوران ( ۲۵۱۸ هکتار )
- در حوزه شهرستان جاسک در خورهای گابریک، جگین، دهانه رودخانه شهرنو در سواحل روستای لاش، یکدار و سورگلم و همچنین مانداب های رودخانه کاشی
- در حوزه سیریک در خورهای نخل زیارت، پاچور، زیارت، گارندهو، گناری و کرتان
