جنگ ۱۹۸۲ لبنان ( به انگلیسی: 1982 Lebanon War ) یا جنگ اول لبنان یا عملیات صلح برای جلیل جنگی است که در سال ۱۹۸۲ بین اسرائیل و لبنان رخ داد. نیروهای دفاعی اسرائیل پس از درگیری های مکرر با نیروهای سازمان آزادی بخش فلسطین ( ساف ) مستقر در جنوب لبنان، به این مناطق حمله کرد. عملیات نظامی، پس از سوءقصد ناموفق علیه شلومو آرگوف، سفیر اسرائیل در انگلستان، توسط یکی از اعضای گروه ابونضال ( یکی از گروه های مخالف ساف ) آغاز شد. نخست وزیر اسرائیل، مناخم بگین ضمن محکوم کردن سازمان آزادی بخش فلسطین، از این موضوع به عنوان بهانه جنگ استفاده کرد و جنگ در ۶ ژوئن ۱۹۸۲، برابر با ۱۶ خرداد ۱۳۶۱، آغاز شد. ارتش اسرائیل به همراه متحدین مارونی خود، طی مدت کوتاهی با حملات شدید هوایی و پیش روی سریع نظامی، بیروت و قسمت هایی از جنوب لبنان را تصرف نظامی کرد و نیروهای ساف و متحدین آن شامل افرادی از نیروی زمینی سوریه و نیروهای اسلام گرای لبنانی را در غرب بیروت محاصره کرد و تحت بمباران شدید قرار داد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از مذاکرهٔ طرفین درگیری و با کمک ایالات متحده و نیروهای حافظ صلح، آتش بس برقرار شد و به نیروهای ساف فرصت داده شد که از جنوب لبنان خارج شوند. با پایان درگیری ها در همان سال، مرکز فرماندهی نیروهای ساف به شهر طرابلس لبنان منتقل شد و همچنین از تسلط نیروهای سوری در لبنان کاسته شد. اسرائیل پس از ۳ سال از بیشتر مناطق خارج شد. با انسجام نیروهای شیعه طرفین درگیری به ویژه حزب الله و ارتش اسرائیل وارد تنش های نظامی کوچک مقیاس پانزده ساله شدند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از مذاکرهٔ طرفین درگیری و با کمک ایالات متحده و نیروهای حافظ صلح، آتش بس برقرار شد و به نیروهای ساف فرصت داده شد که از جنوب لبنان خارج شوند. با پایان درگیری ها در همان سال، مرکز فرماندهی نیروهای ساف به شهر طرابلس لبنان منتقل شد و همچنین از تسلط نیروهای سوری در لبنان کاسته شد. اسرائیل پس از ۳ سال از بیشتر مناطق خارج شد. با انسجام نیروهای شیعه طرفین درگیری به ویژه حزب الله و ارتش اسرائیل وارد تنش های نظامی کوچک مقیاس پانزده ساله شدند.
