جنگ ۱۸۶۲ داکوتا

جنگ ۱۸۶۲ داکوتا که خیزش سوها و خیزش داکوتا هم نامیده می شود منازعه ای مسلحانه بین ایالات متحده آمریکا و گروه های مختلفی از سوهای شرقی ( یا داکوتاهای شرقی ) بود. در ۱۷ اوت ۱۸۶۲ در کرانهٔ رود مینه سوتا در جنوب غربی مینه سوتا شروع شد. با اعدام دسته جمعی ۳۸ مرد داکوتا در ۲۶ دسامبر ۱۸۶۲ در منکیتو، مینه سوتا خاتمه یافت.
در دهه ۱۸۵۰، نقض عهد توسط دولت آمریکا و پرداخت دیرهنگام یا ناکافی حق سالانه توسط مامورین دولتی مرتبط با سرخپوستان منجر به گرسنگی و سختی فزاینده بین داکوتاها می شد. تجارت کنندگان با داکوتاها از دولت خواسته بودند پرداختی سالانه را مستقیماً به آنها بدهد. در میانهٔ ۱۸۶۲ داکوتاها از مامور شان تقاضا کردند حق سالانهٔ خود مستقیماً بآنها داده شود. تجارت کنندگان از فراهم آوردن هر گونه منابع در آن شرایط خودداری کردند و مذاکرات به جایی نرسید. [ ۳]
یک مرد جوان داکوتا هنگام شکار در ۱۷ اوت ۱۸۶۲ به همراه سه نفر دیگر پنج نفر از مهاجرین را به قتل رساندند. آن شب یکی از انجمن های داکوتا تصمیم گرفت به همهٔ شهرک های دره رود مینه سوتا حمله کند تا سفیدها را از آن منطقه بیرون براند. گزارش رسمی در خصوص مهاجرین کشته شده منتشر نشد ولی آبراهام لینکلن در دومین سخنرانی سالانه اش ذکر کرد که کشته شدگان کمتر از ۸۰۰ زن، مرد و کودک نبوده است.
پس از ماهها نبرد بین داکوتا و مهاجرین نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا، بیشر گروه های داکوتا را مجبور به تسلیم کرد. [ ۴] تا دسامبر ۱۸۶۲ سربازان بیش از هزار داکوتا را به اسارت گرفته و در زندان های مینه سوتا وادار به بیگاری کرده بودند. پس از محاکمه و محکومیت ۳۸ داکوتا در ۲۶ دسامبر ۱۸۶۲ در بزرگ ترین اعدام دسته جمعی در یک روز در تاریخ آمریکا به دار آویخته شدند. آبراهام لینکلن شخصاً بر محاکمه ها نظارت می کرد. او اعدام ۲۶۴ زندانی را لغو و اعدام ۳۸ نفر را تأیید کرد.
در آوریل ۱۸۶۳ بازماندهٔ داکوتا به نبراسکا و داکوتای جنوبی اخراج شدند.