جنگ گوتیک (۳۷۶–۳۸۲). میان سال های ۳۷۶ و ۳۸۲، جنگ گوتیک علیه امپراتوری روم شرقی، و به ویژه نبرد آدریانوپل، معمولاً به عنوان یک نقطه عطف بزرگ در تاریخ امپراتوری روم تلقی می شود که نخستین مورد از یک سری رویدادها در سده آینده که شاهد فروپاشی امپراتوری روم غربی بود می باشد، اگرچه اهمیت پایانی آن برای سقوط نهایی امپراتوری هنوز مورد بحث است. [ ۴] [ ۵] این یکی از بسیاری از جنگ های گوتیک با امپراتوری روم بود.
در تابستان ۳۷۶، شمار بزرگی از گوتی ها به رود دانوب می رسند، جایی که مرز امپراتوری روم به حساب می آمد و از هون ها در خواست پناهندگی می کنند. [ ۶] آنها دو گروه بودند: تروینگ ها که توسط فریتیگرن رهبری می شد و آلاویووس و گرتونگی که توسط آلاتئوس و سافراکس رهبری می شد. [ ۷] یوناپیوس بیان می کند که شمار آنها به ۲۰۰٬۰۰۰ تن که شامل غیر نظامیان بود می رسید، در حالیکه پیتر هیتر برآورد می کند که احتمالاً تروینگ ها جنگجویانی به تعداد ۱۰٬۰۰۰ و ۵۰٬۰۰۰ مردم در مجموع داشتند که با شمار گرتونگی برابری می کرد. [ ۸] تاریخ باستان دانشگاه کمبریج این برآورد را نزدیک به ۹۰٬۰۰۰ مردم می داند. [ ۹]
گوتی ها سفیران خود را به نزد والنس، امپراتور روم شرقی می فرستند تا از او اجازهٔ اسکان مردم خود در داخل امپراتوری را بگیرد. [ ۱۰] برای آنها کسب این اجازه اندکی به طول انجامید، چرا که امپراتور در انطاکیه در حال آماده شدن برای لشکرکشی علیه شاهنشاهی ساسانی بر سر تلسط بر ارمنستان و ایبری بود. بیشتر سپاه او در شرق مستقر شده بودند، جایی که از دانوب مسافت بیشتری داشت. [ ۱۱] مدارک باستانی همه یکزبان این حقیقت را حکایت می کنند که والنس به طور کلی از ظاهر گوتی ها رضایت داشت، زیرا فرصت سربازانی نو با هزینه ای کم برای او فراهم می کرد. [ ۱۲] از آنجایی که والنس در شرف اقدام در مرزهای شرقی بود، ظهور تعداد زیادی از بربرها به این معنی بود که نیروی انسانی او در شبه جزیره بالکان در حال افزایش است. [ ۱۳] والنس می بایست متوجه خطری که همراه با صدور اجازه به گوتی ها برای گذر به داخل امپراتوری، سکونت در آن و بخشیدن امتیازات به شدت مطلوب به آنها وارد امپراتوری شده بود می شد. این نخستین باری نبود که مردم بربر داخل مرزهای امپراتوری ساکن می شدند؛ روال عادی کار این بود که برخی از این مردمان به ارتش فراخوانده می شدند و سایرین به گروه های کوچکی تقسیم شده و در مناطق مختلف امپراتوری و به اختیار امپراتور سکنا می گزیدند. چنین تصیمی آنها را از هر تهدیدی همچون اتحاد و ایجاد خطر برای امپراتوری بازمی داشت و آنها را در جمعیت بزرگی از مردم رم همگون یا آسیمیله می کرد. توافقنامه برای تروینگ ها از این جهت با سایر توافقنامه ها تفاوت داشت که به آنها اجازه می داد تا محل مورد نظر خود برای سکونت، که همان تراکیه باشد، را برگزینند و به آنها این امتیاز را می داد که متحد بمانند. اما در خصوص گرتونگی ها، ارتش روم و نیروی دریایی رودخانه را مسدود کرد و آنها را از گذر بازداشتند. [ ۱۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تابستان ۳۷۶، شمار بزرگی از گوتی ها به رود دانوب می رسند، جایی که مرز امپراتوری روم به حساب می آمد و از هون ها در خواست پناهندگی می کنند. [ ۶] آنها دو گروه بودند: تروینگ ها که توسط فریتیگرن رهبری می شد و آلاویووس و گرتونگی که توسط آلاتئوس و سافراکس رهبری می شد. [ ۷] یوناپیوس بیان می کند که شمار آنها به ۲۰۰٬۰۰۰ تن که شامل غیر نظامیان بود می رسید، در حالیکه پیتر هیتر برآورد می کند که احتمالاً تروینگ ها جنگجویانی به تعداد ۱۰٬۰۰۰ و ۵۰٬۰۰۰ مردم در مجموع داشتند که با شمار گرتونگی برابری می کرد. [ ۸] تاریخ باستان دانشگاه کمبریج این برآورد را نزدیک به ۹۰٬۰۰۰ مردم می داند. [ ۹]
گوتی ها سفیران خود را به نزد والنس، امپراتور روم شرقی می فرستند تا از او اجازهٔ اسکان مردم خود در داخل امپراتوری را بگیرد. [ ۱۰] برای آنها کسب این اجازه اندکی به طول انجامید، چرا که امپراتور در انطاکیه در حال آماده شدن برای لشکرکشی علیه شاهنشاهی ساسانی بر سر تلسط بر ارمنستان و ایبری بود. بیشتر سپاه او در شرق مستقر شده بودند، جایی که از دانوب مسافت بیشتری داشت. [ ۱۱] مدارک باستانی همه یکزبان این حقیقت را حکایت می کنند که والنس به طور کلی از ظاهر گوتی ها رضایت داشت، زیرا فرصت سربازانی نو با هزینه ای کم برای او فراهم می کرد. [ ۱۲] از آنجایی که والنس در شرف اقدام در مرزهای شرقی بود، ظهور تعداد زیادی از بربرها به این معنی بود که نیروی انسانی او در شبه جزیره بالکان در حال افزایش است. [ ۱۳] والنس می بایست متوجه خطری که همراه با صدور اجازه به گوتی ها برای گذر به داخل امپراتوری، سکونت در آن و بخشیدن امتیازات به شدت مطلوب به آنها وارد امپراتوری شده بود می شد. این نخستین باری نبود که مردم بربر داخل مرزهای امپراتوری ساکن می شدند؛ روال عادی کار این بود که برخی از این مردمان به ارتش فراخوانده می شدند و سایرین به گروه های کوچکی تقسیم شده و در مناطق مختلف امپراتوری و به اختیار امپراتور سکنا می گزیدند. چنین تصیمی آنها را از هر تهدیدی همچون اتحاد و ایجاد خطر برای امپراتوری بازمی داشت و آنها را در جمعیت بزرگی از مردم رم همگون یا آسیمیله می کرد. توافقنامه برای تروینگ ها از این جهت با سایر توافقنامه ها تفاوت داشت که به آنها اجازه می داد تا محل مورد نظر خود برای سکونت، که همان تراکیه باشد، را برگزینند و به آنها این امتیاز را می داد که متحد بمانند. اما در خصوص گرتونگی ها، ارتش روم و نیروی دریایی رودخانه را مسدود کرد و آنها را از گذر بازداشتند. [ ۱۴]
wiki: جنگ گوتیک (۳۷۶–۳۸۲)