جنگ چین و ویتنام

جنگ چین و ویتنام ( به انگلیسی: Sino - Vietnamese War ) جنگی مرزی بود که در اوایل سال ۱۹۷۹ بین چین و ویتنام درگرفت. چین در پاسخ به اقدامات ویتنام علیه خمرهای سرخ در سال ۱۹۷۸ که منجر به نابودی خمرهای سرخ مورد حمایت چین شد، حمله ای آغاز کرد. چین و ویتنام هر دو مدعی پیروزی در آخرین جنگ هندوچین بودند.
چین و ویتنام هرکدام هزاران سرباز خود را از دست دادند، و چین ۳٫۴۵ میلیارد یوان خود را از دست داد، که این امر، باعث به تأخیر افتادن برنامه اقتصادی آن ها از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰ شد. [ ۱۸] پس از جنگ، رهبری ویتنام اقدامات مختلف سرکوبگرانه ای را برای پاک سازی حزب کمونیست ویتنام از عناصر طرفدار چین و افرادی که در طول جنگ در برابر نیروهای پیشروی چینی تسلیم شده بودند، آغاز کرد. در سال ۱۹۷۹، در مجموع ۲۰۴۶۸ عضو از حزب اخراج شدند. [ ۱۹] اگرچه ویتنام به اشغال کامبوج ادامه داد، چین با وعده حمایت از تایلند و سنگاپور در برابر «تجاوزات ویتنام» روابط خود را با اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا بهبود بخشید. در مقابل، کاهش اعتبار ویتنام در منطقه باعث وابستگی بیشتر آن به اتحاد جماهیر شوروی شد و به همین دلیل، پایگاه دریایی خود را در خلیج کام رانح اجاره کرد. در تاریخ ۱ مارس ۲۰۰۵، هوارد دبلیو فرنچ در نیویورک تایمز نوشت: برخی از مورخان اظهار داشته اند که «جنگ توسط آقای دنگ ( رهبر عالی مقام وقت چین، دنگ شیائوپینگ ) آغاز شد تا با درگیر شدن ارتش در جنگ، بتواند به استحکام و تثبیت موقعیت خود بپردازد. »[ ۲۰]
تعداد تلفات در طول این جنگ، مورد اختلاف است. منابع ویتنامی ادعا کردند که ارتش خلق چین در مجموع ۶۲٬۵۰۰ نفر تلفات به همراه ۵۵۰ خودروی نظامی و ۱۱۵ توپ منهدم شده است. [ ۲۱] در حالی که وئی ژنگشنگ، فعال دموکراسی چینی در سال ۱۹۸۰ به رسانه های غربی گفت که نیروهای چینی در طول جنگ ۹٬۰۰۰ کشته و حدود ۱۰ هزار زخمی داشته اند. [ ۲۲] درز اطلاعات منابع نظامی چین نشان می دهد که چین ۶٬۹۵۴ کشته داشته است. [ ۹] [ ۲۳]
دولت ویتنام مانند همتایان چینی خود هرگز به طور رسمی هیچ گونه اطلاعاتی دربارهٔ تلفات نظامی خود اعلام نکرده است. چین تخمین می زند که ویتنام ۵۷٬۰۰۰ سرباز و ۷۰٬۰۰۰ نیروی شبه نظامی را در طول جنگ از دست داده است. [ ۲۲] [ ۲۴] [ ۲۵] روزنامه رسمی ویتنامی نهان دین ادعا کرد که ویتنام بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ کشته غیرنظامی پس از حملهٔ چین داشته است. [ ۲۶] [ ۲۷]