جنگ چاقوها ( انگلیسی: War of Knives ) که همچنین به عنوان جنگ جنوب شناخته می شود، یک جنگ داخلی از ژوئن ۱۷۹۹ تا ژوئیه ۱۸۰۰ بین توسان لوورتیور انقلابی هائیتی، برده سابق سیاه پوستی بود که شمال سنت دومینگ ( هائیتی امروزی ) را کنترل می کرد و رقیب او آندره ریگو، یک فرد رنگین پوست آزاد از نژاد مخلوط بود که جنوب را تحت کنترل داشت. لوورتیور و ریگو در طول جنگ برای پس گرفتن سنت دومینگ از استعمار فرانسوی، در کنار هم می جنگیدند. درگیری بین آنها پس از خروج نیروهای بریتانیایی از مستعمره در مراحل اولیه انقلاب هائیتی به وجود آمد. جنگ منجر به این شد که توسان کنترل کل سنت دومینگ را به دست گرفت و ریگو به تبعید گریخت.
... [مشاهده متن کامل]
انقلاب هائیتی در سال ۱۷۹۱ آغاز شده بود، زمانی که بردگان سیاه پوست مستعمره کارائیب سنت - دومینگ علیه صاحبان فرانسوی خودِ، در بحبوحه انقلاب فرانسه، قیام کردند. توسان به عنوان رهبر بردگان شورشی در شمال سنت دومینگ که در مناطق اطراف بندر کاپ - هائیتین فعالیت می کردند، به شهرت رسید. به طور همزمان، ریگو به عنوان یک رهبر شورشی در میان رنگین پوستان آزاد، که در جنوب سنت دومینگ مستقر بودند، ظهور کرد، جایی که آنها در اطراف بندر له کای حضور چشمگیری داشتند.
در ماه مه ۱۷۹۲، کمیسرهای جمهوری اول فرانسه در سنت - دومینگ با ریگو ائتلاف کردند و به او اجازه دادند تا نیروهایش را به پایتخت پورتو پرنس هدایت کند و دولت سرکش سفیدپوستان آنجا را منحل کند. در اوت ۱۷۹۳، کمیسر جدید جمهوری خواه، سونتوناکس، همه به بردگی گرفته شدگان در سنت - دومینگ را افراد آزاد اعلام کرد. این در تلاش برای کنترل مستعمره در مواجهه با شورش ضدانقلابی کشاورزان سفیدپوست در له کاپ یا تهاجم قدرت های اروپایی رقیب به عنوان بخشی از جنگ ائتلاف نخست بود. پس از الغای بردگی، سونتوناکس و کمیسر همکارش پولورل موفق شدند توسان را متقاعد کنند که به طرف جمهوری خواه فرانسه در مناقشه بپیوندد. . توسان و ریگو تا سال ۱۷۹۴ متحدان یکدیگر بودند. در اوایل سال ۱۷۹۵، کنوانسیون ملی فرانسه هر دو نفر را به درجه سرتیپی ارتقا داد.
تا سال ۱۷۹۸، توسان و ریگو مشترکاً تهدیدهای خارجی و داخلی مستعمره را مهار کردند. در آوریل ۱۷۹۸، فرمانده بریتانیایی، توماس میتلند، برای عقب نشینی بریتانیا با توسان وارد مذاکره شد که در ماه اوت به پایان رسید. در اوایل سال ۱۷۹۹، توسان همچنین به طور مستقل دربارهٔ «بند توسان» با دولت ایالات متحده مذاکره کرد و به بازرگانان آمریکایی اجازه داد تا علیرغم جنگ بین ایالات متحده و فرانسه، با سن - دومینگ تجارت کنند. این تحولات به طور قابل توجهی قدرت توسان را افزایش داد و ظهور او را به عنوان یک حاکم مستقل بالفعل نشان داد. در ادامه، توسان و ریگو عملاً تمام نیروها و قلمروهای داخل سن دومینگ را در کنترل خود درآوردند، اگرچه مستعمره هنوز اسماً تحت نظارت فرانسه بود. توسان بر منطقه شمالی مستعمره در اطراف لکاپ و منطقه غربی اطراف پایتخت پورتو پرنس حکومت می کرد. در همین حال، ریگو به طور مستقل حاکم بر منطقه جنوبی اطراف له کای بود، اگرچه توسان از نظر فنی ارشد او بود.
... [مشاهده متن کامل]
انقلاب هائیتی در سال ۱۷۹۱ آغاز شده بود، زمانی که بردگان سیاه پوست مستعمره کارائیب سنت - دومینگ علیه صاحبان فرانسوی خودِ، در بحبوحه انقلاب فرانسه، قیام کردند. توسان به عنوان رهبر بردگان شورشی در شمال سنت دومینگ که در مناطق اطراف بندر کاپ - هائیتین فعالیت می کردند، به شهرت رسید. به طور همزمان، ریگو به عنوان یک رهبر شورشی در میان رنگین پوستان آزاد، که در جنوب سنت دومینگ مستقر بودند، ظهور کرد، جایی که آنها در اطراف بندر له کای حضور چشمگیری داشتند.
در ماه مه ۱۷۹۲، کمیسرهای جمهوری اول فرانسه در سنت - دومینگ با ریگو ائتلاف کردند و به او اجازه دادند تا نیروهایش را به پایتخت پورتو پرنس هدایت کند و دولت سرکش سفیدپوستان آنجا را منحل کند. در اوت ۱۷۹۳، کمیسر جدید جمهوری خواه، سونتوناکس، همه به بردگی گرفته شدگان در سنت - دومینگ را افراد آزاد اعلام کرد. این در تلاش برای کنترل مستعمره در مواجهه با شورش ضدانقلابی کشاورزان سفیدپوست در له کاپ یا تهاجم قدرت های اروپایی رقیب به عنوان بخشی از جنگ ائتلاف نخست بود. پس از الغای بردگی، سونتوناکس و کمیسر همکارش پولورل موفق شدند توسان را متقاعد کنند که به طرف جمهوری خواه فرانسه در مناقشه بپیوندد. . توسان و ریگو تا سال ۱۷۹۴ متحدان یکدیگر بودند. در اوایل سال ۱۷۹۵، کنوانسیون ملی فرانسه هر دو نفر را به درجه سرتیپی ارتقا داد.
تا سال ۱۷۹۸، توسان و ریگو مشترکاً تهدیدهای خارجی و داخلی مستعمره را مهار کردند. در آوریل ۱۷۹۸، فرمانده بریتانیایی، توماس میتلند، برای عقب نشینی بریتانیا با توسان وارد مذاکره شد که در ماه اوت به پایان رسید. در اوایل سال ۱۷۹۹، توسان همچنین به طور مستقل دربارهٔ «بند توسان» با دولت ایالات متحده مذاکره کرد و به بازرگانان آمریکایی اجازه داد تا علیرغم جنگ بین ایالات متحده و فرانسه، با سن - دومینگ تجارت کنند. این تحولات به طور قابل توجهی قدرت توسان را افزایش داد و ظهور او را به عنوان یک حاکم مستقل بالفعل نشان داد. در ادامه، توسان و ریگو عملاً تمام نیروها و قلمروهای داخل سن دومینگ را در کنترل خود درآوردند، اگرچه مستعمره هنوز اسماً تحت نظارت فرانسه بود. توسان بر منطقه شمالی مستعمره در اطراف لکاپ و منطقه غربی اطراف پایتخت پورتو پرنس حکومت می کرد. در همین حال، ریگو به طور مستقل حاکم بر منطقه جنوبی اطراف له کای بود، اگرچه توسان از نظر فنی ارشد او بود.
