جنگ و گریز

/jangogoriz/

لغت نامه دهخدا

جنگ و گریز. [ ج َ گ ُ گ ُ ] ( اِ مرکب ) کر و فر.

فرهنگ فارسی

کر و فر

پیشنهاد کاربران

جنگ و گریز ؛ کر و فر. قسمی از جنگ که گریزان جنگ کنند و بیشتر قصد کشیدن دشمن است بکمین گاه و مانند آن. شیوه ای از جنگ نزد ایرانیان که از جلو دشمن دروغین میگریختند و چون دشمن نزدیک میشد به او حمله میکردند. لشکر اشکانی بجنگ و گریز بر رومیان ظفر می یافتند.
گریز و آویز ، آویز و گریز
زین عاریتی سرای آویز و گریز
زآن پیش که برکَنندت ای دل برخیز.
رضی نیشابوری.
جنگ چریکی

جنگ و گریز:[اصطلاح نظامی]نوعی از عملیات رزمی است که بوسیله گریختن، دشمن را فریب داده و سپس به او حمله کرده و تلفاتی به وی وارد می‎کنند.
دانشنامه دفاعی ( نحن صامدون )

بپرس