جنگ های یهود و روم

جنگ های یهود و روم ( انگلیسی: Jewish–Roman wars ) مجموعه ای از شورش های بزرگ توسط یهودیان مدیترانه شرقی علیه امپراتوری روم در سال های ۶۶ و ۱۳۵ پس از میلاد بود. [ ۱۰] نخستین جنگ یهود - روم ( ۶۶–۷۳ پس از میلاد ) و شورش بارکوخبا ( ۱۳۲–۱۳۶ پس از میلاد ) شورش های ناسیونالیستی بودند که در تلاش برای بازگرداندن ایالت یهودیه به وضعیت مستقل از روم بودند، در حالی که جنگ کیتوس بیشتر یک درگیری قومی - مذهبی بود و جنگ بیشتر در خارج از یهودیه ( استان روم ) بود. از این رو، برخی منابع از واژه جنگ های یهودی و رومی فقط برای اشاره به نخستین جنگ یهود - رومی ( ۶۶–۷۳ پس از میلاد ) و شورش بارکوخبا ( ۱۳۲–۱۳۵ پس از میلاد ) استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر این جنگ ها را شامل جنگ کیتوس ( ۱۱۵–۱۱۷ پس از میلاد ) نیز می دانند.
جنگ های یهودی و رومی تأثیر شگرفی بر یهودیان گذاشت و آنها را از یک جمعیت عمده در شرق مدیترانه به یک اقلیت پراکنده و تحت تعقیب تبدیل کرد. جنگ های یهودی - رومی اغلب به عنوان یک فاجعه برای جامعه یهودی ذکر می شود. [ ۱۱] این وقایع همچنین پس از اینکه عبادتگاه مرکزی یهودیت معبد دوم یعنی معبد دوم اورشلیم، توسط سربازان تیتوس در سال ۷۰ پس از میلاد ویران شد، تأثیر زیادی بر یهودیت گذاشت.
جنگ های یهودی - رومی شامل موارد زیر است:[ ۱۲]
• نخستین جنگ یهود - روم ( ۶۶–۷۳ پس از میلاد ) - همچنین به نام اولین شورش یهودیان یا شورش بزرگ یهودیان، از شورش سال ۶۶ پس از میلاد، تا سقوط جلیل در سال ۶۷ پس از میلاد، ویرانی اورشلیم و دومین معبد و مؤسسه خزانه یهود در سال ۷۰ میلادی و سرانجام سقوط ماسادا در سال ۷۳ میلادی.
• جنگ کیتوس ( ۱۱۵–۱۱۷ بعد از میلاد ) - معروف به «شورش تبعید» و گاهی جنگ دوم یهودیان و رومیان.
• شورش بارکوخبا ( ۱۳۲–۱۳۶ پس از میلاد ) - همچنین به نام جنگ دوم یهودی - رومی ( زمانی که جنگ کیتوس به حساب نمی آید ) ، یا سوم ( زمانی که جنگ کیتوس به حساب می آید ) نیز گفته می شود.
به دنبال تسلط فزاینده روم بر مدیترانه شرقی، دودمان هرودیان در سال ۶ پس از میلاد با ایجاد یهودیه ( استان روم ) رسماً در امپراتوری روم ادغام شد. انتقال چهارسالاری هرودی به یک استان رومی بلافاصله تنش های زیادی را به همراه داشت و یک قیام یهودیان توسط یهودیان جلیلی بلافاصله در پاسخ به سرشماری کویرینیوس فوران کرد.