جنگ های صلیبی شمالی

جنگ های صلیبی شمالی[ ۱] یا جنگ های صلیبی بالتیک[ ۲] جنگ هایی مذهبی بودند که توسط محافل نظامی و پادشاهی های مسیحی علیه مردم کافر بالتی، فنلاندی و اسلاو ساکن پیرامون سواحل جنوبی و شرقی دریای بالتیک انجام شدند. این جنگ ها در سده های دوازدهم و سیزدهم انجام گرفت و نتیجهٔ آن ها انقعاد بومیان و تعمید اجباری آن ها بود.
قابل توجه ترین لشکرکشی ها، جنگ های صلیبی لیوونی و پروسی بودند. برخی از این جنگ ها در قرون وسطی جنگ صلیبی نامیده می شدند، ولی برخی دیگر، به ویژه بیشتر جنگ های سوئد، توسط مورخان ملی گرای رومانتیک سدهٔ نوزدهم جنگ صلیبی نامیده شدند.
فرمان پاپ سلستین سوم در سال ۱۱۹۳، نقطهٔ آغاز رسمی جنگ های صلیبی بود. البته پیش از آن پادشاهی های مسیحی اسکاندیناوی، لهستان و امپراتوری مقدس روم، حرکت برای مطیع کردن همسایگان کافر خود را آغاز کرده بودند. [ ۳] مردم غیرمسیحی هدف این لشکرکشی ها شامل ملت های زیر بودند:
• مردم ساکن میان رودهای الب و اودر از جمله مردم سوربی، اسلاوهای پولابی و اوبوتریت ها
• مردم فنلاند کنونی
• مردم لیوونی، لاتگالی، سلی و استونیایی ( ۱۱۹۳–۱۲۲۷ )
• مردم زمگالی و کورسی ( ۱۲۱۹–۱۲۹۰ )
• پروس قدیم
• مردم لیتوانی و ژمایتیا ( ناموفق، ۱۲۳۶–۱۳۱۶ )
در سده های پیش از آغاز جنگ های صلیبی، درگیری مسلحانه میان بالت ها، فنلاندی های بالتی و اسلاوهای ساکن ساحل بالتیک با همسایگان ساکسون و دانمارکی خود در شمال و جنوب، رواج داشت. دلیل عمدهٔ نبردهای پیشین، تلاش برای نابودی قلعه ها و مسیرهای تجاری دریایی و دستیابی به مزیت های اقتصادی در ناحیه بود و اساساً جنگ های صلیبی همین الگوی درگیری را ادامه می دادند. البته این بار توسط پاپ الهام گرفته و تجویز شده بودند و توسط شاهان پاپی و راهبان مسلح صورت می گرفتند.
لشکرکشی های صلیبی با جنگ صلیبی ضد اسلاوهای پولابی ( یا وندها ) در سال ۱۱۴۷ آغاز شد. این جنگ همزمان با جنگ دوم صلیبی در سرزمین مقدس بود و به صورت نامنظم تا سدهٔ شانزدهم ادامه داشت.
جنگ های صلیبی سوئد لشکرکشی هایی توسط سوئد ضد فنلاندی ها، تاواتستی ها و کارلی ها بود که در دوره ای از سال ۱۱۵۰ تا ۱۲۹۳ انجام گرفت.
در سدهٔ دوازدهم، مردمانی که در استونی، لتونی و لیتوانی کنونی می زیستند، کافرانی بودند که حائلی میان دو دولت مسیحی رقیب شامل کلیسای ارتدوکس در شرق و کلیسای کاتولیک در غرب خود، ایجاد کرده بودند. اختلاف عقاید یکی از دلایلی بود که باعث شده بود هنوز دین آنان تغییر مؤثری نکرده باشد. در دوره ای به طول ۱۵۰ سال پیش از رسیدن صلیبیان آلمانی، استونی سیزده بار در معرض حملهٔ شاهزاده نشین های روسی و نیز دانمارک و سوئد قرار گرفته بود. مردم استونی نیز حملاتی را به سوئد و دانمارک ترتیب داده بودند. تلاش صلح جویانه ای توسط کاتولیک ها برای تغییر دین مردم استونی انجام شده بود که نخستین آن ها مبلغان اعزام شده توسط آدالبرت، اسقف اعظم برمن در سال های ۱۰۴۵ تا ۱۰۷۲ بود؛ ولی این تلاش ها با موفقیت های اندکی همراه بود.