جنگ های دیادوخی

دانشنامه آزاد فارسی

جنگ های دیادوخی (Diadochi)
(به یونانی: «جانشینان») سرداران مقدونی که برای تصرف امپراتوری اسکندر کبیر درگیر جنگ هایی شدند که به جنگ های دیادوخی (۳۲۱ـ۲۸۰پ م) شهرت دارند. آنان عبارت بودند از آنتیگونوس۱ (آنتیگون) و پسرش دِمِتریوس اول (دِمِتریوس پولیورْکِتِس۲)، کاساندِروس۳، سَلوکوس۴، بطلمیوس اول۵، اِئومِنِس کاردیایی۶، و لوسیماخوس۷. پِردیکاس۸ سردار مقدونی در حمله به مصر در ۳۲۱پ م به دست سربازانش به قتل رسید و اِئومِنِس، کراتِروس۹ را در آسیای صغیر مغلوب کرد و کشت. در ۳۱۶پ م، آنتیگونوس ائومنس را اسیر و اعدام کرد. سپس با کاساندر وارد جنگ شد اما به نتیجه نرسید. دمتریوس در ۳۱۲ در غزه۱۰ شکست خورد، ولی در نبرد میوس۱۱ پیروز شد و آتِن را فتح کرد. در ۳۰۷ دموکراسی را برقرار و در ۳۰۵ رودس۱۲ را محاصره کرد. در ۳۰۱، آنتیگونوس و دمتریوس در ایپسوس۱۳ از ائتلاف بطلمیوس، سلوکوس، و لوسیماخوس شکست خوردند. آنتیگونوس کشته و قلمرو او تقسیم شد که بیشتر آن به سلوکوس رسید. کاساندِروس مقدونیه را تصاحب کرد ولی در ۲۹۷ درگذشت. دمتریوس تاج و تخت مقدونیه را در ۲۹۴ به دست آورد، ولی در ۲۸۸ آن را به لو سیماخوس واگذار و در ۲۸۵ خود را به سلوکوس تسلیم کرد. بطلمیوس در ۲۸۳ درگذشت و سلوکوس در ۲۸۱ لو سیماخوس را در نبرد کوروپِدیون۱۴ مغلوب کرد و کشت. سال بعد، سلوکوس درصدد تصاحب تاج و تخت بدون صاحب مقدونیه برآمد، اما به دست بطلمیوس کرائونوس۱۵، پسر کوچک بطلمیوس اول، کشته شد.
AntigonusDemetrius (I) PoliorcetesCassanderSeleucusptolemy IEumenes of CardiaLysimachusPerdiccasCraterusGazaMyusRhodesIpsusCorupedionPtolemy Ceraunos

پیشنهاد کاربران

بپرس