جنگ های انگلستان - هلند جنگ هایی بودند که میان انگلستان ( پادشاهی انگلستان، جمهوری انگلستان، پادشاهی بریتانیا ) از یک سو و هلند ( جمهوری هلند ) بر سر چیرگی در بازرگانی دریایی و سروری بر دریاها در سده های هفدهم و هجدهم روی دادند. این جنگ ها را بیش تر در چهار دوره برمی رسند: نخستین جنگ از ۱۶۵۲ تا ۱۶۵۴، دومین جنگ از ۱۶۶۵ تا ۱۶۶۷، سومین جنگ از ۱۶۷۲ تا ۱۶۷۴ و چهارمین جنگ از ۱۷۸۱ تا ۱۷۸۴. پس از آن نیز نبردها و جنگ های پراکنده ای میان ناوگان های دریای دو کشور درمی گرفت.
در پایان سده های میانه و روزگار نوزایش، در هم سنجی با ونیز، جنوا، پرتغال، کستیل یا آراگن، نه انگلستان و نه سرزمین های کرانه ای مهمی چون لوکانتریز، فلاندرز و هلند نیروهای برتر اروپایی در دریا نبودند. در زمان جنگ های مذهبی میان امپراتوری کاتولیک هابسبورگ و دولت های نوبنیاد پروتستان در سدهٔ شانزدهم میلادی، انگلستانِ روزگارِ الیزابتِ نخست نیروی دریایی قدرتمندی به هم آورد، که برای دزدی دریایی از امپراتوری اسپانیا طراحی شده بود. هزینه این حمله ها را دربار یا اشراف برجسته تأمین می کردند، که بسیار برایشان پرسود بود، تا آن که تعمیر و بازسازی ناوگان اسپانیا و دستگاه جاسوسی اش در زنجیره ای از ناکامی های هنگفت گرفتار شد. الیزابت، برای فراهم کردن بهانه ای برای دشمنی با اسپانیا، با امضای عهدنامه نانساچ در ۱۵۸۵ با کشور نوپدید جمهوری هلند، همراهِ شورشیان هلندی شد، که جنگ انگلستان - اسپانیا را در پی آورد. اما هلند که در اشغال سپاهیان هابسبورگ بود نمی توانست در این جنگ، جز نقشی دست دومی داشته باشد.
پس از آن و در یک سده ای که در پی آمد روابط انگلستان و اسپانیا رو به بهبود گذاشت و به صلح ۱۶۰۵ انجامید، که به دزدی های دریایی بسیار پایان داد؛ اما غفلت انگلستان را هم از ناوگان پادشاهی در پی آورد. جنگ ناکام انگلستان - اسپانیا در ۱۶۲۵ تغییر چندانی در سیاست پدید نیاورد. در همین دوره، درگیری هلند با دودمان هابسبورگ ادامه داشت. در ۱۶۲۸ دریاسالار هلندی، پیت هین، تنها کسی بود که کامیابانه کشتی های اسپانیایی را تسخیر کرد که مالامال از طلا، از بندرهای آمریکای مرکزی و جنوبی می آمدند. از همین جا هلندیان در آسیا نیز جانشین پرتغالی ها شدند، به عنوان بزرگ ترین بازرگانان اروپایی. در هند شرقی، هلند بیش تر موقعیت های تجاری پرتغال را در دست گرفت و بازرگانی پرسود ادویه را به طور عمده از آن خود کرد. این همزمان بود با افزایش بسیار کشتی های بازرگانی هلندی.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر پایان سده های میانه و روزگار نوزایش، در هم سنجی با ونیز، جنوا، پرتغال، کستیل یا آراگن، نه انگلستان و نه سرزمین های کرانه ای مهمی چون لوکانتریز، فلاندرز و هلند نیروهای برتر اروپایی در دریا نبودند. در زمان جنگ های مذهبی میان امپراتوری کاتولیک هابسبورگ و دولت های نوبنیاد پروتستان در سدهٔ شانزدهم میلادی، انگلستانِ روزگارِ الیزابتِ نخست نیروی دریایی قدرتمندی به هم آورد، که برای دزدی دریایی از امپراتوری اسپانیا طراحی شده بود. هزینه این حمله ها را دربار یا اشراف برجسته تأمین می کردند، که بسیار برایشان پرسود بود، تا آن که تعمیر و بازسازی ناوگان اسپانیا و دستگاه جاسوسی اش در زنجیره ای از ناکامی های هنگفت گرفتار شد. الیزابت، برای فراهم کردن بهانه ای برای دشمنی با اسپانیا، با امضای عهدنامه نانساچ در ۱۵۸۵ با کشور نوپدید جمهوری هلند، همراهِ شورشیان هلندی شد، که جنگ انگلستان - اسپانیا را در پی آورد. اما هلند که در اشغال سپاهیان هابسبورگ بود نمی توانست در این جنگ، جز نقشی دست دومی داشته باشد.
پس از آن و در یک سده ای که در پی آمد روابط انگلستان و اسپانیا رو به بهبود گذاشت و به صلح ۱۶۰۵ انجامید، که به دزدی های دریایی بسیار پایان داد؛ اما غفلت انگلستان را هم از ناوگان پادشاهی در پی آورد. جنگ ناکام انگلستان - اسپانیا در ۱۶۲۵ تغییر چندانی در سیاست پدید نیاورد. در همین دوره، درگیری هلند با دودمان هابسبورگ ادامه داشت. در ۱۶۲۸ دریاسالار هلندی، پیت هین، تنها کسی بود که کامیابانه کشتی های اسپانیایی را تسخیر کرد که مالامال از طلا، از بندرهای آمریکای مرکزی و جنوبی می آمدند. از همین جا هلندیان در آسیا نیز جانشین پرتغالی ها شدند، به عنوان بزرگ ترین بازرگانان اروپایی. در هند شرقی، هلند بیش تر موقعیت های تجاری پرتغال را در دست گرفت و بازرگانی پرسود ادویه را به طور عمده از آن خود کرد. این همزمان بود با افزایش بسیار کشتی های بازرگانی هلندی.
wiki: جنگ های انگلستان و هلند