جنگ تریاک نخست که با نام جنگ انگلستان و چین نیز شناخته میشود، بین سال های ۱۸۴۰ تا ۱۸۴۲ میلادی روی داد. این جنگ و همچنین جنگ دوم تریاک، نخستین مرحله نفوذ مؤثر کشورهای اروپای غربی به چین به شمار می رود.
پیش از وقوع جنگ، خرید چای از چین توسط بریتانیا که مردم بریتانیا علاقه زیادی به آن داشتند، بسیار افزایش یافته بود و در مقابل بریتانیا، کمتر کالایی داشت که مورد نیاز چین بوده و آنرا معاوضه نماید. در نتیجه بریتانیا با کاهش ذخیره نقره خود که آنرا با چای چین مبادله می کرد، روبرو شد و بریتانیایی های حاکم در هند ( که آنزمان مستعمره بریتانیا بود ) ، صدور نقره را متوقف کردند. تاجران بریتانیایی هند که صادرات این کشور در دست آنان بود نوع جدیدی از تجارت را گسترش دادند. بریتانیا کشت خشخاش را در هند گسترش داده بود و از اینرو تاجران بریتانیایی تصمیم گرفتند تا در مقابل دریافت چای، تریاک و کتان صادراتی هند را در اختیار چین بگذارند. پس از مدتی، افزایش شدید اعتیاد به تریاک در چین و در نتیجه افزایش واردات آن و کاهش ذخیره نقره آن کشور، مقامات چینی، واردات تریاک را ممنوع اعلام کردند. این تصمیم در ابتدا مانع بزرگی برای تاجران بریتانیایی که به قاچاق تریاک به چین می پرداختند، محسوب نمی شد ولی در اواخر دهه ۱۸۳۰، این قانون به شکل رسمی و جدی اجرا شد و صندوق ها و انبارهای حاوی تریاک توقیف گردید. دولت چین، لین ز شو را مأمور ضبط و انهدام ( آتش زدن ) کلیه محموله های تریاک در بندر کانتون کرد که او نیز این کار را انجام داد. اعمال محدودیت بر همه گونه کالای وارداتی در بندر کاتون، تجار بریتانیایی را ناخشنود ساخت.
در ماه ژوئن ۱۸۴۰، نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا با لشکرکشی به دهانه رود کاتون، نخستین جنگ تریاک را آغاز کرد. با رسیدن ناوگان بریتانیایی به یانگ تسه، سقوط شانگهای و سپس رسیدن به نانجینگ، چین تسلیم و مجبور به امضای پیمان نانجینگ با بریتانیا شد که طبق آن:
• هنگ کنگ طبق کنوانسیون جوئنپی ( Chuenpi ) به امپراتوری بریتانیا واگذار شد.
• پنج بندرگاه چین که بریتانیایی ها در آن حق اقامت و تجارت داشتند، به مدت صد سال تولید تریاک در هند و فروش به چین توسط ۲ نفر از تاجران بریتانیایی به روی بریتانیا گشوده شد.
• شهروندان بریتانیا که در چین به ارتکاب جرم می پرداختند، باید در دادگاه های بریتانیایی محاکمه می شدند.
• نرخ عوارض کالاهای وارداتی و صادراتی می بایست منصفانه باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از وقوع جنگ، خرید چای از چین توسط بریتانیا که مردم بریتانیا علاقه زیادی به آن داشتند، بسیار افزایش یافته بود و در مقابل بریتانیا، کمتر کالایی داشت که مورد نیاز چین بوده و آنرا معاوضه نماید. در نتیجه بریتانیا با کاهش ذخیره نقره خود که آنرا با چای چین مبادله می کرد، روبرو شد و بریتانیایی های حاکم در هند ( که آنزمان مستعمره بریتانیا بود ) ، صدور نقره را متوقف کردند. تاجران بریتانیایی هند که صادرات این کشور در دست آنان بود نوع جدیدی از تجارت را گسترش دادند. بریتانیا کشت خشخاش را در هند گسترش داده بود و از اینرو تاجران بریتانیایی تصمیم گرفتند تا در مقابل دریافت چای، تریاک و کتان صادراتی هند را در اختیار چین بگذارند. پس از مدتی، افزایش شدید اعتیاد به تریاک در چین و در نتیجه افزایش واردات آن و کاهش ذخیره نقره آن کشور، مقامات چینی، واردات تریاک را ممنوع اعلام کردند. این تصمیم در ابتدا مانع بزرگی برای تاجران بریتانیایی که به قاچاق تریاک به چین می پرداختند، محسوب نمی شد ولی در اواخر دهه ۱۸۳۰، این قانون به شکل رسمی و جدی اجرا شد و صندوق ها و انبارهای حاوی تریاک توقیف گردید. دولت چین، لین ز شو را مأمور ضبط و انهدام ( آتش زدن ) کلیه محموله های تریاک در بندر کانتون کرد که او نیز این کار را انجام داد. اعمال محدودیت بر همه گونه کالای وارداتی در بندر کاتون، تجار بریتانیایی را ناخشنود ساخت.
در ماه ژوئن ۱۸۴۰، نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا با لشکرکشی به دهانه رود کاتون، نخستین جنگ تریاک را آغاز کرد. با رسیدن ناوگان بریتانیایی به یانگ تسه، سقوط شانگهای و سپس رسیدن به نانجینگ، چین تسلیم و مجبور به امضای پیمان نانجینگ با بریتانیا شد که طبق آن:
• هنگ کنگ طبق کنوانسیون جوئنپی ( Chuenpi ) به امپراتوری بریتانیا واگذار شد.
• پنج بندرگاه چین که بریتانیایی ها در آن حق اقامت و تجارت داشتند، به مدت صد سال تولید تریاک در هند و فروش به چین توسط ۲ نفر از تاجران بریتانیایی به روی بریتانیا گشوده شد.
• شهروندان بریتانیا که در چین به ارتکاب جرم می پرداختند، باید در دادگاه های بریتانیایی محاکمه می شدند.
• نرخ عوارض کالاهای وارداتی و صادراتی می بایست منصفانه باشد.
wiki: جنگ نخست تریاک