جنگ صلیبی ۱۱۰۱ یک جنگ صلیبی کوچک و یکی از سه جنبش جداگانه ای بود که در سال های ۱۱۰۰ و ۱۱۰۱ و در پی پیروزی نخستین جنگ صلیبی، شکل گرفتند. این جنگ همچنین با نام جنگ صلیبی ضعیف النفس ها نیز شناخته می شود زیرا تعدادی از شرکت کنندگان آن از افرادی بودند که نخستین جنگ صلیبی را در نیمهٔ راه رها کرده بودند.
درخواست برای نیروهای کمکی از سوی پادشاهی تازه تأسیس اورشلیم، و پاسکال دوم، جانشین پاپ اوربان دوم ( کسی که پیش از فهمیدن نتیجهٔ جنگ صلیبی ای که برپا کرده بود درگذشته بود ) ، باعث برانگیختن یک اردوکشی جدید شد. او به ویژه کسانی که عهد صلیب را پذیرفته بودند، ولی هرگز حرکت نکرده بودند و آنانی که در میانهٔ حرکت به سوی اورشلیم، بازگشته بودند را برانگیخت. برخی از این افراد در آن زمان و در خانه مورد اهانت های بزرگی قرار گرفته بودند و برای بازگشت به شرق با فشار بزرگی روبرو بودند؛ آدلا بلوآ، همسر استفان، کنت بلوآ، کسی که در جریان محاصره انطاکیه در ۱۰۹۸ گریخته بود، از کار همسرش بسیار شرمنده بود و اجازهٔ اقامت در خانه اش را به همسرش نمی داد.
اندکی پس از شورای کلرمونت و سخنرانی پاپ اوربان دوم، در سال ۱۰۹۵ م، [ ۱] [ ۲] سپاهیان نخستین جنگ صلیبی به سوی شرق رهسپار شدند، از آسیای صغیر عبور کردند، به انطاکیه رسیدند و آن جا را به تصرف درآوردند. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] آنگاه در دو مسیر ساحلی و داخلی ( روج–معره نعمان[ ۸] –شیزر[ ۹] –مصیاف–اکراد[ ۱۰] ) حرکت کردند، بار دیگر در طرابلس به یکدیگر پیوستند و از آن جا راه شان را به سوی بیروت و صیدا تا قیساریه و سپس به سوی اورشلیم ادامه دادند. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] پس از تسخیر اورشلیم، صلیبی ها به سازمان دادن دولت های خود پرداختند و پادشاهی اورشلیم و شاهزادنشین انطاکیه و کنت نشین اِدسا را — که حکومت هایی خودمختار بودند — شکل دادند. [ ۱۴] [ ۱۵] [ ۱۶] برخی از شهرها همانند معره نعمان در مقابل تهاجم صلیبی ها مقاومت کردند ولی حاکمان برخی دیگر از شهرها مثل حماه، شیزر، طرابلس و حمص ترجیح دادند با مهاجمان از در صلح درآیند؛ اما کشتارهای صلیبی ها، پس از رسیدن به آسیای صغیر، در طول مسیر و هنگام رسیدن به انطاکیه و در ادامه در اورشلیم و دیگر شهرهای فلسطین سبب خشم مسلمانان شد و این چنین خود را آمادهٔ نبرد با صلیبی ها کردند. در این دوران بود که امارت های پراکندهٔ شام تضعیف شده و قدرت مقابله با مبارزطلبی صلیبی ها را نداشتند. در شمال، قلیچ ارسلان از رهبران سلاجقه توان پایداری نداشت و پایتختش، نیقیه توسط صلیبی ها اشغال شد و در نتیجه قدرتِ خود را از دست داد. [ ۱۷] [ ۱۸] آناتولی نیز تحت سیطرهٔ دانشمندیه بود که از نیرومندترین امارت های سلاجقه در بخش شمال شبه جزیرهٔ آسیای صغیر به شمار می رفت. [ ۱۹] امیر دانشمندی، ملک غازی که با پیروزی بر صلیبی ها شهرت فراوانی کسب کرد، توانست بوهمند را در نبرد ملطین به اسارت درآورد و در شمار نخستین رهبران مسلمان قرار گیرد که بر یک سپاه صلیبی پیروز شده است. [ ۲۰] [ ۲۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرخواست برای نیروهای کمکی از سوی پادشاهی تازه تأسیس اورشلیم، و پاسکال دوم، جانشین پاپ اوربان دوم ( کسی که پیش از فهمیدن نتیجهٔ جنگ صلیبی ای که برپا کرده بود درگذشته بود ) ، باعث برانگیختن یک اردوکشی جدید شد. او به ویژه کسانی که عهد صلیب را پذیرفته بودند، ولی هرگز حرکت نکرده بودند و آنانی که در میانهٔ حرکت به سوی اورشلیم، بازگشته بودند را برانگیخت. برخی از این افراد در آن زمان و در خانه مورد اهانت های بزرگی قرار گرفته بودند و برای بازگشت به شرق با فشار بزرگی روبرو بودند؛ آدلا بلوآ، همسر استفان، کنت بلوآ، کسی که در جریان محاصره انطاکیه در ۱۰۹۸ گریخته بود، از کار همسرش بسیار شرمنده بود و اجازهٔ اقامت در خانه اش را به همسرش نمی داد.
اندکی پس از شورای کلرمونت و سخنرانی پاپ اوربان دوم، در سال ۱۰۹۵ م، [ ۱] [ ۲] سپاهیان نخستین جنگ صلیبی به سوی شرق رهسپار شدند، از آسیای صغیر عبور کردند، به انطاکیه رسیدند و آن جا را به تصرف درآوردند. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] آنگاه در دو مسیر ساحلی و داخلی ( روج–معره نعمان[ ۸] –شیزر[ ۹] –مصیاف–اکراد[ ۱۰] ) حرکت کردند، بار دیگر در طرابلس به یکدیگر پیوستند و از آن جا راه شان را به سوی بیروت و صیدا تا قیساریه و سپس به سوی اورشلیم ادامه دادند. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] پس از تسخیر اورشلیم، صلیبی ها به سازمان دادن دولت های خود پرداختند و پادشاهی اورشلیم و شاهزادنشین انطاکیه و کنت نشین اِدسا را — که حکومت هایی خودمختار بودند — شکل دادند. [ ۱۴] [ ۱۵] [ ۱۶] برخی از شهرها همانند معره نعمان در مقابل تهاجم صلیبی ها مقاومت کردند ولی حاکمان برخی دیگر از شهرها مثل حماه، شیزر، طرابلس و حمص ترجیح دادند با مهاجمان از در صلح درآیند؛ اما کشتارهای صلیبی ها، پس از رسیدن به آسیای صغیر، در طول مسیر و هنگام رسیدن به انطاکیه و در ادامه در اورشلیم و دیگر شهرهای فلسطین سبب خشم مسلمانان شد و این چنین خود را آمادهٔ نبرد با صلیبی ها کردند. در این دوران بود که امارت های پراکندهٔ شام تضعیف شده و قدرت مقابله با مبارزطلبی صلیبی ها را نداشتند. در شمال، قلیچ ارسلان از رهبران سلاجقه توان پایداری نداشت و پایتختش، نیقیه توسط صلیبی ها اشغال شد و در نتیجه قدرتِ خود را از دست داد. [ ۱۷] [ ۱۸] آناتولی نیز تحت سیطرهٔ دانشمندیه بود که از نیرومندترین امارت های سلاجقه در بخش شمال شبه جزیرهٔ آسیای صغیر به شمار می رفت. [ ۱۹] امیر دانشمندی، ملک غازی که با پیروزی بر صلیبی ها شهرت فراوانی کسب کرد، توانست بوهمند را در نبرد ملطین به اسارت درآورد و در شمار نخستین رهبران مسلمان قرار گیرد که بر یک سپاه صلیبی پیروز شده است. [ ۲۰] [ ۲۱]
wiki: جنگ صلیبی ۱۱۰۱