جنگ صلیبی چوپانان ( به انگلیسی: Shepherds' Crusade 1320 ) یک جنگ صلیبی در شمال فرانسه بود که در ابتدا با هدف کمک به جنبش رِکُونکیستا ( یا بازپس گیری اندلس ) از ایبریا در سال ۱۳۲۰ به راه افتاد، اما نتوانست حمایت کلیسا یا اشراف را جلب کند و در عوض صدها یهودی را در فرانسه و آراگون به قتل رساند.
... [مشاهده متن کامل]
در آن زمان اوج قحطی مربوط به تغییرات آب و هوایی ( عصر یخبندان کوچک ) و اوضاع اقتصادی روستایان فقیر رو به وخامت گذاشته بود. علاوه بر این، پیشگویی ها و صحبت هایی در مورد یک جنگ صلیبی جدید وجود داشت. همچنین، ظاهراً بدهی مردم به وام دهندگان یهودی نیز بسیار زیاد شوده بود.
زمانی که یک چوپان نوجوان ادعا کرد که روح القدس وی را ملاقات کرده است، که به او دستور می داد با مسلمانان در ایبریا مبارزه کند. مشابه جنبش صلیبی چوپانان در سال۱۲۵۱، این جنبش بیشتر مردان، زنان و کودکان جوان را شامل می شد. در ماه مه سال ۱۳۲۰ در نرماندی آغاز شد و آنها به پاریس راهپیمایی کردند تا از فیلیپ پنجم بخواهند که آنها را هدایت کند، اما او به هیچ وجه حاضر به ملاقات با آنها نشد. در حالی که در پاریس بودند، تمام زندانیان را از زندان گرند چاتل آزاد کردند.
بعد از عدم پشتیبانی شاه از این حرکت آنها به جنوب و به سمت آکویتن حرکت کردند و در طول راه به قلعه ها، مقامات سلطنتی، کشیشان و جذامیان حمله کردند. با این حال، اهداف معمول آنها یهودیان بودند، که به آنها در سنت، وردون سور گارون، کئور، آلبی و تولوز حمله کردند، در ۱۲ ژوئیه آنها سرانجام وارد اسپانیا شدند، حملات آنها به یهودیان کاملاً مشهور بود و جیمز دوم حاکم آراگون قول داد که از شهروندان خود محافظت کند. در ابتدا ورود آنها به پادشاهی ممنوع بود، اما وقتی در ماه ژوئیه وارد شدند، جیمز به تمام اشراف خود هشدار داد تا از ایمن نگه داشتن یهودیان مطمئن شوند.
همان طور که انتظار می رفت چوپانان به برخی از یهودیان حمله کردند، به ویژه در قلعه مونتکلوس، جایی که بیش از ۳۰۰ یهودی کشته شدند. پسر جیمز آلفونسو برای تحت کنترل درآوردن آنها فرستاده شد. مسئولین قتل عام در مونتکلوس دستگیر و اعدام شدند. دیگر هیچ حادثه ای رخ نداد و جنگجویان صلیبی پراکنده شدند.
این «جنگ صلیبی» به عنوان شورشی علیه سلطنت فرانسه تلقی می شود، تا حدودی مانند اولین جنگ صلیبی چوپانان. یهودیان را به عنوان نمادی از قدرت سلطنتی می دیدند، زیرا آنها بیش از هر جمعیت دیگری تحت حمایت شخصی پادشاه چه در فرانسه و چه در آراگون بودند، و اغلب نمادی از اقتصاد سلطنتی نیز بودند، مورد تنفر فقرا بودند که مالیات های سنگین پرداخت می کردند. پس از اخراج در سال ۱۳۰۶، یهودیان مجاز به بازگشت به فرانسه بودند. هر بدهی به یهودیان پس از اخراج توسط سلطنت وصول شد، در سال ۱۳۲۱، پادشاه فیلیپ جوامعی را که در آن یهودیان کشته شده بودند را جریمه کرد. این به شورش دوم منجر شد، این بار در میان جمعیت شهری، اگرچه بعداً تواریخ شناسان ایده «جنگ صلیبی گاوها»، موج دوم جنگ صلیبی چوپانان را ابداع کردند. اگرچه این اتفاق هرگز رخ نداد، با این حال حملات بیشتری به یهودیان در نتیجه جریمه ها صورت گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در آن زمان اوج قحطی مربوط به تغییرات آب و هوایی ( عصر یخبندان کوچک ) و اوضاع اقتصادی روستایان فقیر رو به وخامت گذاشته بود. علاوه بر این، پیشگویی ها و صحبت هایی در مورد یک جنگ صلیبی جدید وجود داشت. همچنین، ظاهراً بدهی مردم به وام دهندگان یهودی نیز بسیار زیاد شوده بود.
زمانی که یک چوپان نوجوان ادعا کرد که روح القدس وی را ملاقات کرده است، که به او دستور می داد با مسلمانان در ایبریا مبارزه کند. مشابه جنبش صلیبی چوپانان در سال۱۲۵۱، این جنبش بیشتر مردان، زنان و کودکان جوان را شامل می شد. در ماه مه سال ۱۳۲۰ در نرماندی آغاز شد و آنها به پاریس راهپیمایی کردند تا از فیلیپ پنجم بخواهند که آنها را هدایت کند، اما او به هیچ وجه حاضر به ملاقات با آنها نشد. در حالی که در پاریس بودند، تمام زندانیان را از زندان گرند چاتل آزاد کردند.
بعد از عدم پشتیبانی شاه از این حرکت آنها به جنوب و به سمت آکویتن حرکت کردند و در طول راه به قلعه ها، مقامات سلطنتی، کشیشان و جذامیان حمله کردند. با این حال، اهداف معمول آنها یهودیان بودند، که به آنها در سنت، وردون سور گارون، کئور، آلبی و تولوز حمله کردند، در ۱۲ ژوئیه آنها سرانجام وارد اسپانیا شدند، حملات آنها به یهودیان کاملاً مشهور بود و جیمز دوم حاکم آراگون قول داد که از شهروندان خود محافظت کند. در ابتدا ورود آنها به پادشاهی ممنوع بود، اما وقتی در ماه ژوئیه وارد شدند، جیمز به تمام اشراف خود هشدار داد تا از ایمن نگه داشتن یهودیان مطمئن شوند.
همان طور که انتظار می رفت چوپانان به برخی از یهودیان حمله کردند، به ویژه در قلعه مونتکلوس، جایی که بیش از ۳۰۰ یهودی کشته شدند. پسر جیمز آلفونسو برای تحت کنترل درآوردن آنها فرستاده شد. مسئولین قتل عام در مونتکلوس دستگیر و اعدام شدند. دیگر هیچ حادثه ای رخ نداد و جنگجویان صلیبی پراکنده شدند.
این «جنگ صلیبی» به عنوان شورشی علیه سلطنت فرانسه تلقی می شود، تا حدودی مانند اولین جنگ صلیبی چوپانان. یهودیان را به عنوان نمادی از قدرت سلطنتی می دیدند، زیرا آنها بیش از هر جمعیت دیگری تحت حمایت شخصی پادشاه چه در فرانسه و چه در آراگون بودند، و اغلب نمادی از اقتصاد سلطنتی نیز بودند، مورد تنفر فقرا بودند که مالیات های سنگین پرداخت می کردند. پس از اخراج در سال ۱۳۰۶، یهودیان مجاز به بازگشت به فرانسه بودند. هر بدهی به یهودیان پس از اخراج توسط سلطنت وصول شد، در سال ۱۳۲۱، پادشاه فیلیپ جوامعی را که در آن یهودیان کشته شده بودند را جریمه کرد. این به شورش دوم منجر شد، این بار در میان جمعیت شهری، اگرچه بعداً تواریخ شناسان ایده «جنگ صلیبی گاوها»، موج دوم جنگ صلیبی چوپانان را ابداع کردند. اگرچه این اتفاق هرگز رخ نداد، با این حال حملات بیشتری به یهودیان در نتیجه جریمه ها صورت گرفت.
