جنگ سیسیل، یکی از جنگهای کشورگشایانهٔ آتن در عصر باستان، علیه جزیرهٔ سیسیل است که در سال ۴۱۶ قبل از میلاد و به قصد ضمیمه کردن این جزیره به قلمرو تحت سلطه آتن صورت گرفت، امّا نتیجه ای جز شکست برای آتن به همراه نداشت. این جنگ، جزئی از سلسله جنگ های خونین و مرگباری است که در سدهٔ پنجم قبل از میلاد، سرتاسر یونان را فراگرفت و در تاریخ یونان باستان به جنگ های پلوپونزی مشهور شد.
در جریان این جنگ، شاه بزرگ ( اصطلاحی که در کتابهای یونانی، همواره و همه جا در مورد شاهنشاه ایران به کار رفته است ) با تجهیز نمودن مردان اسپارت که متحدان سنتی سیسیل بودند، به یاری اهالی سیسیل شتافت، و با شکست سپاهیان آتن، بدانها درسی به یاد ماندنی داد. به ظن قریب به یقین، شاه بزرگ در دوران بروز جنگ سیسیل ( که از سال ۴۱۶ قبل از میلاد آغاز شده و دامنه آن تا سال ۴۱۳ قبل از میلاد کشیده شده است.
در حدود سال ۴۱۶ قبل از میلاد، آلکیبیادس ( آلکی بیاد ) سیاستمدار و سردار مشهور اهل آتن، به فکر تسخیر جزیرهٔ سیسیل و ضمیمه کردن این جزیره به قلمرو تحت نفوذ آتن افتاد.
عده ای از مردان آتنی، از جمله به ویژه نیسیاس با عقیدهٔ لشکرکشی به جزیرهٔ سیسیل مخالف بودند. نیسیاس سعی کرد تا شورای عمومی را به مخالفت با این جنگ ترغیب کند، امّا در نهایت الکیبیادس با قدرت بیان بالای خود، شورای عمومی را وادار به موافقت با این جنگ کرد.
شورای عمومی سرانجام لشکرکشی به سیسیل را پذیرفت و فرماندهی جنگ را، بر عهدهٔ آلکیبیاد و نیسیاس، سرداران مقتدر یونانی سپرد.
قشون مجهّز نیروی دریایی آتن در تابستان سال ۴۱۵ قبل از میلاد، به سمت جزیرهٔ سیسیل حرکت کرد، در حالیکه یک شب قبل از حرکت این قشون، مجسمهٔ هرمس در معبد مخصوص آن، بر زمین افتاد و شکست. آتنی ها، این حادثه یعنی افتادن و شکستن مجسمه را، شوم و نامبارک تصوّر کردند و ضمن مربوط دانستن آن به ماجرای لشکرکشی به سیسیل، آلکیبیادس را در این زمینه مقصّر معرفی نمودند. امّا آلکیبیادس باز به سرعت وارد عمل شد و باز با قدرت بیان بالای خود به توجیه موضوع و رفع تقصیر از خود پرداخت.
آلکیبیادس سپس از پیره قدری شراب با آب مخلوط نمود و به دریا ریخت تا عموم مردم و سپاهیان را متقاعد سازد که از موضوع رفع شگون نموده است و به این ترتیب سپاه آتن به راه افتاد و عازم سیسیل شد.
در سیسیل جنگ شدیدی میان سپاه آتن و اهالی جزیرهٔ سیسیل در گرفت، دیری نپائید که اسپارتی ها هم به یاری اهالی جزیرهٔ سیسیل شتافتند و چون اسپارتی ها در این زمان با شاه بزرگ، یعنی شاهنشاه ایران، پیمان اتحاد بسته بودند و قدرت ایران پشتوانهٔ اهالی سیسیل شده بود، دیری نپائید که نیروی دریایی آتن، متحمّل شکستی سخت گردید. به خصوص که مابین سرداران آتنی نیز، اختلاف شدید افتاده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جریان این جنگ، شاه بزرگ ( اصطلاحی که در کتابهای یونانی، همواره و همه جا در مورد شاهنشاه ایران به کار رفته است ) با تجهیز نمودن مردان اسپارت که متحدان سنتی سیسیل بودند، به یاری اهالی سیسیل شتافت، و با شکست سپاهیان آتن، بدانها درسی به یاد ماندنی داد. به ظن قریب به یقین، شاه بزرگ در دوران بروز جنگ سیسیل ( که از سال ۴۱۶ قبل از میلاد آغاز شده و دامنه آن تا سال ۴۱۳ قبل از میلاد کشیده شده است.
در حدود سال ۴۱۶ قبل از میلاد، آلکیبیادس ( آلکی بیاد ) سیاستمدار و سردار مشهور اهل آتن، به فکر تسخیر جزیرهٔ سیسیل و ضمیمه کردن این جزیره به قلمرو تحت نفوذ آتن افتاد.
عده ای از مردان آتنی، از جمله به ویژه نیسیاس با عقیدهٔ لشکرکشی به جزیرهٔ سیسیل مخالف بودند. نیسیاس سعی کرد تا شورای عمومی را به مخالفت با این جنگ ترغیب کند، امّا در نهایت الکیبیادس با قدرت بیان بالای خود، شورای عمومی را وادار به موافقت با این جنگ کرد.
شورای عمومی سرانجام لشکرکشی به سیسیل را پذیرفت و فرماندهی جنگ را، بر عهدهٔ آلکیبیاد و نیسیاس، سرداران مقتدر یونانی سپرد.
قشون مجهّز نیروی دریایی آتن در تابستان سال ۴۱۵ قبل از میلاد، به سمت جزیرهٔ سیسیل حرکت کرد، در حالیکه یک شب قبل از حرکت این قشون، مجسمهٔ هرمس در معبد مخصوص آن، بر زمین افتاد و شکست. آتنی ها، این حادثه یعنی افتادن و شکستن مجسمه را، شوم و نامبارک تصوّر کردند و ضمن مربوط دانستن آن به ماجرای لشکرکشی به سیسیل، آلکیبیادس را در این زمینه مقصّر معرفی نمودند. امّا آلکیبیادس باز به سرعت وارد عمل شد و باز با قدرت بیان بالای خود به توجیه موضوع و رفع تقصیر از خود پرداخت.
آلکیبیادس سپس از پیره قدری شراب با آب مخلوط نمود و به دریا ریخت تا عموم مردم و سپاهیان را متقاعد سازد که از موضوع رفع شگون نموده است و به این ترتیب سپاه آتن به راه افتاد و عازم سیسیل شد.
در سیسیل جنگ شدیدی میان سپاه آتن و اهالی جزیرهٔ سیسیل در گرفت، دیری نپائید که اسپارتی ها هم به یاری اهالی جزیرهٔ سیسیل شتافتند و چون اسپارتی ها در این زمان با شاه بزرگ، یعنی شاهنشاه ایران، پیمان اتحاد بسته بودند و قدرت ایران پشتوانهٔ اهالی سیسیل شده بود، دیری نپائید که نیروی دریایی آتن، متحمّل شکستی سخت گردید. به خصوص که مابین سرداران آتنی نیز، اختلاف شدید افتاده بود.
wiki: جنگ سیسیل