جنگ سوئد–نروژ (۱۸۱۴). جنگ سوئد–نروژ ( سوئدی: Fälttåget mot Norge ) ; ( انگلیسی: Swedish–Norwegian War ) ؛ جنگی بود که در تابستان سال ۱۸۱۴ بین سوئد و نروژ بوقوع پیوست. بعد از این جنگ نروژ با سوئد متحد شد ولی قانون اساسی و پارلمان خود را حفظ کرد.
در اوایل سال ۱۸۱۲، قبل از حمله ناپلئون به روسیه، کارل شانزدهم شاهزاده سوئد در توافقی که با تزار اسکندر اول امضا کرد قرار شد که روسیه از حمله سوئد به نروژ حمایت می کند تا بتواند نیروهای نروژی و دانمارکی را به سمت شمال سوئد براند. با این حال، حمله سوئد به نروژ، شکست خورد و نیروهای سوئدی در اروپای مرکزی علیه فرانسه هدایت شدند. نیروهای سوئدی به دلیل توافق میان کارل ژان و دیپلماتهای انگلستان و پروس علیه نیروهای ناپلئون بکار گرفته شدند، نروژ پس از شکست فرانسه و متحدانش ( دانمارک و نروژ ) به سوئد واگذار شد.
با پیمان کی یل در ژانویه سال ۱۸۱۴، به دلیل هم پیمانی دانمارک و نروژ با فرانسه و شکست فرانسه در جنگ های ناپلئون، فردریک ششم پادشاه دانمارک و نروژ می بایست نروژ را به پادشاهی سوئد واگذار می کرد.
کریستیان فردریک شاهزاده دانمارک، وارث تخت و تاج پادشاهی دانمارک و نروژ، جنگ علیه فرانسه را رهبری کرد و خواستار تشکیل یک مجلس قانون اساسی شد. این اقدامات باعث شد که قانون اساسی ۱۷ مه تصویب شود و همچنین کریستیان فردریک نیز به عنوان پادشاه نروژ مستقل انتخاب گردد.
به عنوان رئیس دولت جدید، کریستیان فردریک به شدت سعی کرد که حمایت انگلستان یا هر یک از دیگر قدرت های بزرگ موجود در ائتلاف ششم را برای حفظ استقلال نروژ بدست بیاورد ولی کشورهای مورد نظر او از نروژ حمایت نکردند.
ارتش نروژ ۳۰۰۰۰ نیرو داشت و به دلیل ترسی که از تهاجم سوئد داشت دور از مرزهایش موضع گرفته بود. نیروی دریایی نروژ تعداد کمی کشتی داشت و بیشتر آنها در جزایر هوالر، در نزدیکی سوئد لنگر گرفته بودند.
ارتش سوئد از ۴۵۰۰۰ سرباز با تجربه و مجهز تشکیل شده بود. نیروی دریایی سوئد کشتی های بزرگ داشت و توان این را داشت که نیروهایش را بتواند برای فرود آمدن در سرزمین های دیگر منتقل کند.
درگیری ها میان سوئد و نروژ در ۲۶ ژوئیه با جابجایی سریع نیروی دریایی سوئد علیه تفنگداران دریایی نروژی در جزایر هوالر شروع شد. ارتش نروژ تخلیه شد و کشتی ها توانستند فرار کنند، اما آنها در بقیه جنگ شرکت نکردند. تهاجم اصلی سوئد در مرز هالدن بود. آنها قلعه فردریکستاد را دور زدند و به سمت شمال رفتند. همزمان یک نیروی ۶۰۰۰ نفره دیگر در کارکروف در خارج از فردریکاستاد فرود آمد. این شهر در روز بعد محاصره شد. این شروع یک حمله گاز انبری علیه ارتش نروژ در شهر ریکاستاد بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اوایل سال ۱۸۱۲، قبل از حمله ناپلئون به روسیه، کارل شانزدهم شاهزاده سوئد در توافقی که با تزار اسکندر اول امضا کرد قرار شد که روسیه از حمله سوئد به نروژ حمایت می کند تا بتواند نیروهای نروژی و دانمارکی را به سمت شمال سوئد براند. با این حال، حمله سوئد به نروژ، شکست خورد و نیروهای سوئدی در اروپای مرکزی علیه فرانسه هدایت شدند. نیروهای سوئدی به دلیل توافق میان کارل ژان و دیپلماتهای انگلستان و پروس علیه نیروهای ناپلئون بکار گرفته شدند، نروژ پس از شکست فرانسه و متحدانش ( دانمارک و نروژ ) به سوئد واگذار شد.
با پیمان کی یل در ژانویه سال ۱۸۱۴، به دلیل هم پیمانی دانمارک و نروژ با فرانسه و شکست فرانسه در جنگ های ناپلئون، فردریک ششم پادشاه دانمارک و نروژ می بایست نروژ را به پادشاهی سوئد واگذار می کرد.
کریستیان فردریک شاهزاده دانمارک، وارث تخت و تاج پادشاهی دانمارک و نروژ، جنگ علیه فرانسه را رهبری کرد و خواستار تشکیل یک مجلس قانون اساسی شد. این اقدامات باعث شد که قانون اساسی ۱۷ مه تصویب شود و همچنین کریستیان فردریک نیز به عنوان پادشاه نروژ مستقل انتخاب گردد.
به عنوان رئیس دولت جدید، کریستیان فردریک به شدت سعی کرد که حمایت انگلستان یا هر یک از دیگر قدرت های بزرگ موجود در ائتلاف ششم را برای حفظ استقلال نروژ بدست بیاورد ولی کشورهای مورد نظر او از نروژ حمایت نکردند.
ارتش نروژ ۳۰۰۰۰ نیرو داشت و به دلیل ترسی که از تهاجم سوئد داشت دور از مرزهایش موضع گرفته بود. نیروی دریایی نروژ تعداد کمی کشتی داشت و بیشتر آنها در جزایر هوالر، در نزدیکی سوئد لنگر گرفته بودند.
ارتش سوئد از ۴۵۰۰۰ سرباز با تجربه و مجهز تشکیل شده بود. نیروی دریایی سوئد کشتی های بزرگ داشت و توان این را داشت که نیروهایش را بتواند برای فرود آمدن در سرزمین های دیگر منتقل کند.
درگیری ها میان سوئد و نروژ در ۲۶ ژوئیه با جابجایی سریع نیروی دریایی سوئد علیه تفنگداران دریایی نروژی در جزایر هوالر شروع شد. ارتش نروژ تخلیه شد و کشتی ها توانستند فرار کنند، اما آنها در بقیه جنگ شرکت نکردند. تهاجم اصلی سوئد در مرز هالدن بود. آنها قلعه فردریکستاد را دور زدند و به سمت شمال رفتند. همزمان یک نیروی ۶۰۰۰ نفره دیگر در کارکروف در خارج از فردریکاستاد فرود آمد. این شهر در روز بعد محاصره شد. این شروع یک حمله گاز انبری علیه ارتش نروژ در شهر ریکاستاد بود.
wiki: جنگ سوئد–نروژ (۱۸۱۴)