جنگ دو یا چنگ ته ( چینی: 正德؛ پین یین: Zhèngdé؛ وید - جایلز: Cheng - te ) نام پادشاهی جو هوجائو ( چینی: 朱厚照، پین یین: Zhū Hòuzhào ) ( زادهٔ ۲۶ اکتبر ۱۴۹۱ - درگذشتهٔ ۱۹ آوریل ۱۵۲۱ ) ، دهمین امپراتور دودمان مینگ بود که بین سال های ۱۵۰۵ تا ۱۵۲۱ بر چین فرمان راند.
در دوران حکومت جنگ دو خواجگان به چنان قدرتی در امور کشور دست یافتند که امپراتوران بعدی در کوتاه کردن دست آنها ناتوان ماندند.
جو هوجائو تنها پسر زنده مانده از دو پسر امپراتور هونگ جی بود که پس از مرگ پدرش با عنوان جنگ دو در ۱۹ ژوئن ۱۵۰۵ به امپراتوری چین رسید و عصر جنگ دو در ۲۴ ژانویهٔ ۱۵۰۶ ( برابر با سال نوی قمری چینی ) آغاز شد.
جنگ دو پس از رسیدن به قدرت تمایلی به حکومت داری از خود نشان نداد و بیشتر وقتش را به خوش گذرانی، زن بارگی و می گساری می پرداخت. ادارهٔ امور کشور به شکل گسترده ای در دست خواجگان قرار گرفت و جنگ دو برای اطلاعات مربوط به دولت به آنان تکیه داشت. در این زمان بار دیگر فساد شایع شد، دفاتر دولتی خرید و فروش می شد و مالیات ها آنقدر افزایش یافت که پرداختشان از توان مردم خارج شد. از سوی دیگر چون خواجگانی که ادارهٔ امور را در دست داشتند اهل مناطق شمالی بودند، استان های جنوبی که نماینده ای نداشتند در وضعیت وخیمی قرار گرفته بودند. مردم این مناطق به دفعات دست به شورش می زدند و بیشترشان نیز به راهزنی روی آورده بودند.
سرانجام جنگ دو در ۱۵۱۰ به موضوع فساد در حکومت پی برد و حکم اعدام خواجهٔ اعظم لیو چین را صاد کرد که خانه اش را پر از جواهرات نایاب، طلا و نقره یافته بودند.
با این حال خواجگان هنوز هم پست های حساس اداری را در دست داشتند چون امپراتور باز هم حاضر نبود وقتش را صرف رسیدگی به امور کشورداری نماید. او در عوض علاقه مند به مسافرت در داخل کشور به طور ناشناس شده بود و حتی نزدیک بود توسط مغولان مهاجم نیز دستگیر شود و دیگر تمایلش به یادگیری زبان های بیگانه بود. جونگ دو زبان های تبتی، مغولی و جوچنی را به خوبی آموخت و برای خود عناوینی به این زبان ها انتخاب کرد.
در ۱۰ فوریه ۱۵۱۴ و طی مراسم آتش بازی به مناسبت جشن فانوس ها در شهر ممنوعه، انبارهای باروت بر اثر تماس با آتش منفجر شد و در نتیجهٔ آتش سوزی پیش آمده، کاخ هایی که محل اقامت امپراتور بود تخریب شد. جنگ دو در پی این حادثه ۳۰۰ هزار نفر از سربازان را بسیج نمود تا کاخ های نابودشده را دوباره بسازند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دوران حکومت جنگ دو خواجگان به چنان قدرتی در امور کشور دست یافتند که امپراتوران بعدی در کوتاه کردن دست آنها ناتوان ماندند.
جو هوجائو تنها پسر زنده مانده از دو پسر امپراتور هونگ جی بود که پس از مرگ پدرش با عنوان جنگ دو در ۱۹ ژوئن ۱۵۰۵ به امپراتوری چین رسید و عصر جنگ دو در ۲۴ ژانویهٔ ۱۵۰۶ ( برابر با سال نوی قمری چینی ) آغاز شد.
جنگ دو پس از رسیدن به قدرت تمایلی به حکومت داری از خود نشان نداد و بیشتر وقتش را به خوش گذرانی، زن بارگی و می گساری می پرداخت. ادارهٔ امور کشور به شکل گسترده ای در دست خواجگان قرار گرفت و جنگ دو برای اطلاعات مربوط به دولت به آنان تکیه داشت. در این زمان بار دیگر فساد شایع شد، دفاتر دولتی خرید و فروش می شد و مالیات ها آنقدر افزایش یافت که پرداختشان از توان مردم خارج شد. از سوی دیگر چون خواجگانی که ادارهٔ امور را در دست داشتند اهل مناطق شمالی بودند، استان های جنوبی که نماینده ای نداشتند در وضعیت وخیمی قرار گرفته بودند. مردم این مناطق به دفعات دست به شورش می زدند و بیشترشان نیز به راهزنی روی آورده بودند.
سرانجام جنگ دو در ۱۵۱۰ به موضوع فساد در حکومت پی برد و حکم اعدام خواجهٔ اعظم لیو چین را صاد کرد که خانه اش را پر از جواهرات نایاب، طلا و نقره یافته بودند.
با این حال خواجگان هنوز هم پست های حساس اداری را در دست داشتند چون امپراتور باز هم حاضر نبود وقتش را صرف رسیدگی به امور کشورداری نماید. او در عوض علاقه مند به مسافرت در داخل کشور به طور ناشناس شده بود و حتی نزدیک بود توسط مغولان مهاجم نیز دستگیر شود و دیگر تمایلش به یادگیری زبان های بیگانه بود. جونگ دو زبان های تبتی، مغولی و جوچنی را به خوبی آموخت و برای خود عناوینی به این زبان ها انتخاب کرد.
در ۱۰ فوریه ۱۵۱۴ و طی مراسم آتش بازی به مناسبت جشن فانوس ها در شهر ممنوعه، انبارهای باروت بر اثر تماس با آتش منفجر شد و در نتیجهٔ آتش سوزی پیش آمده، کاخ هایی که محل اقامت امپراتور بود تخریب شد. جنگ دو در پی این حادثه ۳۰۰ هزار نفر از سربازان را بسیج نمود تا کاخ های نابودشده را دوباره بسازند.
wiki: جنگ دو