جنگ داخلی میانمار ( برمه ای: ၂၀၂၁ - လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံ ပြည်သူ့ခုခံတွန်းလှန်စစ် ) ، که انقلاب بهار میانمار و نبرد دفاع مردمی نیز نامیده می شود، یک جنگ داخلی طولانی است که به دنبال شورش های مداوم میانمار روی داده است، شدت درگیری ها در پی کودتای ۲۰۲۱ میانمار و سرکوب خشونت آمیز اعتراضات ضد کودتا به طور قابل توجهی تشدید شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ماه های پس از کودتا، اپوزیسیون شروع به ادغام حکومت وحدت ملی که حمله ای را علیه حکومت نظامی کلید زده بود، کرد. تا سال ۲۰۲۲، اپوزیسیون، مناطق قابل توجه، هرچند کم جمعیت را تحت کنترل داشت. در بسیاری از روستاها و شهرها، حکومت نظامی ده ها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود فراری داد. در دومین سالگرد کودتا، یعنی در فوریه ۲۰۲۳، مین آنگ هلینگ، رئیس شورای اداری دولتی، اعتراف کرد که کنترل پایدار خود را بر «بیش از یک سوم» شهرک ها را از دست داده است. حال آنکه ناظران مستقل خاطرنشان می کنند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است، به طوری که از ۳۳۰ شهرک، ۷۲ شهرک تحت کنترل تاتمادو باقی مانده اند، اگرچه همین مقدار تمام مراکز اصلی جمعیتی را شامل می شود.
از سپتامبر ۲۰۲۲، ۱٫۳ میلیون نفر در داخل کشور آواره شده اند و بیش از ۱۳۰۰۰ کودک تلف گردیدند. تا مارس ۲۰۲۳، سازمان ملل تخمین زد که از زمان کودتا، ۱۷٫۶ میلیون نفر در میانمار به کمک های بشردوستانه نیاز دارند، در حالی که ۱٫۶ میلیون تن نیز در داخل آواره شدند و ۵۵۰۰۰ ساختمان غیرنظامی ویران گشتند. UNOCHA گفت که بیش از ۴۰۰۰۰ نفر به کشورهای همسایه گریختند.
در صبح روز ۱ فوریه ۲۰۲۱، ارتش میانمار یا تاتماداو با موفقیت دولت منتخب میانمار را در یک کودتا سرنگون کرد و یک خونتای نظامی تشکیل داد. رئیس جمهور سابق وین ماینت، آنگ سان سوچی و چند تن دیگر از اعضای لیگ ملی برای دموکراسی در حملات صبح زود بازداشت شدند و مین آنگ هلائینگ به عنوان فرمانده کل خدمات دفاعی و حاکم واقعی کشور منصوب شد.
انگیزه دقیق کودتا نامشخص است. پیش از کودتا، تاتمادوا ادعا کرد که انتخابات عمومی ۲۰۲۰ ۸٫۶ میلیون آرای ثبت نشده و بدون نظارت داشته است، کما که هیچ مدرکی ارائه نکرد. کودتا ممکن است راهی برای برقراری مجدد قدرت طولانی مدت ارتش بر کشور باشد که ده سال قبل پایان یافت.
... [مشاهده متن کامل]
در ماه های پس از کودتا، اپوزیسیون شروع به ادغام حکومت وحدت ملی که حمله ای را علیه حکومت نظامی کلید زده بود، کرد. تا سال ۲۰۲۲، اپوزیسیون، مناطق قابل توجه، هرچند کم جمعیت را تحت کنترل داشت. در بسیاری از روستاها و شهرها، حکومت نظامی ده ها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود فراری داد. در دومین سالگرد کودتا، یعنی در فوریه ۲۰۲۳، مین آنگ هلینگ، رئیس شورای اداری دولتی، اعتراف کرد که کنترل پایدار خود را بر «بیش از یک سوم» شهرک ها را از دست داده است. حال آنکه ناظران مستقل خاطرنشان می کنند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است، به طوری که از ۳۳۰ شهرک، ۷۲ شهرک تحت کنترل تاتمادو باقی مانده اند، اگرچه همین مقدار تمام مراکز اصلی جمعیتی را شامل می شود.
از سپتامبر ۲۰۲۲، ۱٫۳ میلیون نفر در داخل کشور آواره شده اند و بیش از ۱۳۰۰۰ کودک تلف گردیدند. تا مارس ۲۰۲۳، سازمان ملل تخمین زد که از زمان کودتا، ۱۷٫۶ میلیون نفر در میانمار به کمک های بشردوستانه نیاز دارند، در حالی که ۱٫۶ میلیون تن نیز در داخل آواره شدند و ۵۵۰۰۰ ساختمان غیرنظامی ویران گشتند. UNOCHA گفت که بیش از ۴۰۰۰۰ نفر به کشورهای همسایه گریختند.
در صبح روز ۱ فوریه ۲۰۲۱، ارتش میانمار یا تاتماداو با موفقیت دولت منتخب میانمار را در یک کودتا سرنگون کرد و یک خونتای نظامی تشکیل داد. رئیس جمهور سابق وین ماینت، آنگ سان سوچی و چند تن دیگر از اعضای لیگ ملی برای دموکراسی در حملات صبح زود بازداشت شدند و مین آنگ هلائینگ به عنوان فرمانده کل خدمات دفاعی و حاکم واقعی کشور منصوب شد.
انگیزه دقیق کودتا نامشخص است. پیش از کودتا، تاتمادوا ادعا کرد که انتخابات عمومی ۲۰۲۰ ۸٫۶ میلیون آرای ثبت نشده و بدون نظارت داشته است، کما که هیچ مدرکی ارائه نکرد. کودتا ممکن است راهی برای برقراری مجدد قدرت طولانی مدت ارتش بر کشور باشد که ده سال قبل پایان یافت.
