جنگ داخلی سومالی ( سومالیایی: Dagaalkii Sokeeye ee Soomaaliya ; عربی: الحرب الأهلیة الصومالیة ) یک جنگ داخلی در حال وقوع در سومالی است. این نبرد از مقاومت در برابر دیکتاتوری نظامی که توسط زیادباره از دهه ۱۹۸۰ رهبری می شد، پا گرفت. از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰، نیروهای مسلح سومالی با گروه های مختلف شورشی مسلح، از جمله جبهه دموکراتیک نجات سومالی در شمال شرق، جنبش ملی سومالی در شمال غرب، کنگره متحد سومالی و سومالی متحد در جنوب وارد مبارزه شدند. گروه های مخالف مسلح طایفه ای، دولت باره را در سال ۱۹۹۱ سرنگون کردند.
... [مشاهده متن کامل]
جناح های مختلف مسلح برای نفوذ در خلاء قدرت و آشفتگی های پس از آن، به ویژه در جنوب، شروع به رقابت کردند. در سال های ۱۹۹۰–۱۹۹۲، قوانین عرفی به طور موقت به دلیل جنگ از بین رفت. این امر ورود ناظران نظامی UNOSOM I سازمان ملل متحد در ژوئیه ۱۹۹۲ و به دنبال آن نیروهای حافظ صلح را سبب شد. درگیری های جناحی در جنوب ادامه یافت. در غیاب دولت مرکزی، سومالی به یک " دولت درمانده " تبدیل شد. سازمان ملل در سال ۱۹۹۵ با متحمل شدن تلفات سنگین کنار رفت و نیروی پاسدار ایجاد شده توسط سازمان ملل از هم پاشید. پس از فروپاشی دولت مرکزی، اکثر به قوانین عرفی و دینی بازگشتند. در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۸ دو دولت منطقه ای خودمختار نیز در بخش شمالی کشور تأسیس شد. این رویداد منجر به کاهش نسبی شدت جنگ گردید، به طوری که موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم سومالی را از فهرست اصلی درگیری های مسلحانه خود برای سال های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ خارج کرد.
در سال ۲۰۰۰، دولت ملی انتقالی و پس از آن دولت فدرال انتقالی ( TFG ) به سال ۲۰۰۴ تأسیس شد. روند کاهش درگیری ها ازسال ۲۰۰۵ متوقف شد و درگیری پایدار و ویرانگر در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۷ در جنوب رخ داد، اما نبرد از لحاظ مقیاس و شدت بسیار کوچکتر از اوایل دهه ۱۹۹۰ بود. در سال ۲۰۰۶، سربازان اتیوپی بخش اعظم قلمرو سرزمینی در جنوب را از اتحادیه محاکم شریعت اسلامی ( ICU ) پس گرفتند. سپس ICU به گروه های رادیکال تر، به ویژه الشباب، تقسیم شد که از آن زمان با دولت سومالی و نیروهای حافظ صلح AMISOM تحت فرمان اتحادیه آفریقا برای دست گرفتن کنترل کشور مبارزه می کنند. سومالی به مدت شش سال از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۳ در صدر فهرست سالانه شاخص آسیب پذیری کشورها بود.
... [مشاهده متن کامل]
جناح های مختلف مسلح برای نفوذ در خلاء قدرت و آشفتگی های پس از آن، به ویژه در جنوب، شروع به رقابت کردند. در سال های ۱۹۹۰–۱۹۹۲، قوانین عرفی به طور موقت به دلیل جنگ از بین رفت. این امر ورود ناظران نظامی UNOSOM I سازمان ملل متحد در ژوئیه ۱۹۹۲ و به دنبال آن نیروهای حافظ صلح را سبب شد. درگیری های جناحی در جنوب ادامه یافت. در غیاب دولت مرکزی، سومالی به یک " دولت درمانده " تبدیل شد. سازمان ملل در سال ۱۹۹۵ با متحمل شدن تلفات سنگین کنار رفت و نیروی پاسدار ایجاد شده توسط سازمان ملل از هم پاشید. پس از فروپاشی دولت مرکزی، اکثر به قوانین عرفی و دینی بازگشتند. در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۸ دو دولت منطقه ای خودمختار نیز در بخش شمالی کشور تأسیس شد. این رویداد منجر به کاهش نسبی شدت جنگ گردید، به طوری که موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم سومالی را از فهرست اصلی درگیری های مسلحانه خود برای سال های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ خارج کرد.
در سال ۲۰۰۰، دولت ملی انتقالی و پس از آن دولت فدرال انتقالی ( TFG ) به سال ۲۰۰۴ تأسیس شد. روند کاهش درگیری ها ازسال ۲۰۰۵ متوقف شد و درگیری پایدار و ویرانگر در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۷ در جنوب رخ داد، اما نبرد از لحاظ مقیاس و شدت بسیار کوچکتر از اوایل دهه ۱۹۹۰ بود. در سال ۲۰۰۶، سربازان اتیوپی بخش اعظم قلمرو سرزمینی در جنوب را از اتحادیه محاکم شریعت اسلامی ( ICU ) پس گرفتند. سپس ICU به گروه های رادیکال تر، به ویژه الشباب، تقسیم شد که از آن زمان با دولت سومالی و نیروهای حافظ صلح AMISOM تحت فرمان اتحادیه آفریقا برای دست گرفتن کنترل کشور مبارزه می کنند. سومالی به مدت شش سال از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۳ در صدر فهرست سالانه شاخص آسیب پذیری کشورها بود.
