جنگ جهانی Z. جنگ جهانی Z:تاریخ شفاهی جنگ زامبی ها ( انگلیسی: World War Z ) عنوان یک رمان وحشت آخرالزمانی زامبی است که به دست نویسنده آمریکایی مکس بروکس نوشته شده است. این کتاب به گونه ای دنباله کتاب راهنمایی زنده ماندن در برابر زامبی ها است. شیوه داستان گویی از کتاب نبرد خوب تاریخ شفاهی جنگ جهانی دوم الهام گرفته شده است. این رمان دارای هشت بخش که شامل هشدارها، سرزنش ها، هراس بزرگ، برگشتن ورق، جبههٔ خانگی آمریکا، دور دنیا و بالای آن، جنگ تمام عیار و وداع ها می باشد. نزدیک به بیست سال از آغاز همه گیری بیماری در سراسر جهان که جنگ جهانی زد نامیده می شود می گذرد و نزدیک به ده سال است که این جنگ با پیروزی بشریت به پایان رسیده است. نماینده کمیسیون پساجنگی سازمان ملل متحد، به تهیه گزارش و مصاحبه با بازماندگان می پردازد.
سرآغاز دقیق این بیماری ناشناخته است، ولی نخستین موارد شیوع بیماری در چین آغاز شده است. دولت چین نگران بود که شیوع بیماری به عنوان ضعف در چشم قدرت های خارجی دیده شود، پس آن ها بر پنهان کردن آن کوشش می کنند. علیرغم قرنطینه، این بیماری به دلیل قاچاق انسان، پناهندگان و تجارت اعضای بدن در بازار سیاه به کشورهای همسایه سرایت می کند. نخستین شیوع گسترده در مقیاس وسیع در کیپ تاون آفریقای جنوبی رخ می دهد که نخست به نادرستی با نام مستعار "هاری آفریقایی" شناخته می شود. این سبب می شود که مردم همه گیر را به عنوان یک گونه شدید از هاری که بیشتر بر کشورهای فقیر آفریقایی تأثیر می گذارد ببینند. به مدت یک سال، دولت های جهان و بخشی از مردم با وجود آگاهی کمابیش و هشدارهای پزشکی نسبت به بیماری پاسخ درخوری نمی دهند و تمایلی به سرمایه گذاری جدی و پیشگیری ندارند. تنها کشوری که گزارش های وابسته به بیماری را جدی می گیرد، اسرائیل است که گفته می شود این به دلیل سیاست هایی است که پس از غافلگیری جنگ یوم کیپور وضع شد تا سازمان های اطلاعاتی اسرائیل هر تهدیدی را هرچقدر هم کوچک در نظر بگیرد. اسرائیل " قرنطینه داوطلبانه " را آغاز می کند، مرزهای خود را می بندد و یک دیوار سترگ در سراسر مرزهای خود می سازد. اسرائیل برای عقب نشینی به مناطقی با پدافند دفاعی بهتر سرزمین های فلسطینی از جمله تمامی اورشلیم را رها می کند. سیاست در برابر پناهندگی و از دست دادن اورشلیم منجر به این می شود که جناح راست افراطی اسرائیل یک جنگ داخلی کوتاه ولی خونین را آغاز کند. بیشتر دولت های دیگر جهان بیماری را اینگونه جدی نمی گیرند. در آمریکا و دیگر کشورهای جهان واکسن فالانکس توزیع می شود. در بهار یک روزنامه نگار فاش می کند که فالانکس هیچ کاری برای پیشگیری از زامبی شدن انجام نمی دهد و بیماران دچار هاری نیستند بلکه اجسادی هستند که جاندار شده اند. نظم در سرتاسر جهان بهم می ریزد و کشورها به شدت واقعی فاجعه پی می برند. سپس زمان هراس بزرگ آغاز می شود. و با تسخیر مناطق بزرگ بدست مرده ها، میلیون ها پناهنده وحشت زده تلاش می کنند به مکان امن فرار کنند. تلاش های ایران برای جلوگیری از راهیابی پناهندگان از پاکستان منجر به نبرد هسته ای می شود که هر دو کشور را از میان می برد. در آفریقای جنوبی، دولت یک برنامه اضطراری را تصویب می کند که بدست پائول ردکر، مشاور اطلاعاتی دولت آپارتاید طراحی شده است و به عنوان برنامه ردکر شناخته می شود. این طرح سبب ساختن مناطق امن کوچکی می شود، و گروه های زیادی از بازماندگان در مناطق ویژه به عنوان طعمه انسانی برای زامبی ها رها می کند، که انگیزه ای برای حواس پرتی مردگان می شود تا به کسانی که در مناطق امن هستند زمان دهد تا دوباره دولت و اقتصاد برپاکنند. و دیگر دولت های جهان برنامه های همتایی را در پیش می گیرند که سبب پیروزیشان می شود. دولت آمریکا منطقه امن خود را در باختر کوه های راکی ایجاد می کند و خود دولت را به هونولولو منتقل می شودبه کسانی که در خاور کوه های راکی بازمانده اند دستور می دهد که به شمال بروند زیرا زامبی ها در سرمای شدید یخ می زنند. بسیاری از غیرنظامیان وحشت زده به آمریکای شمالی و بیابان های شمال کانادا و قطب شمال می گریزند جایی که یازده میلیون نفر در اثر گرسنگی و سرمازدگی جان خود را از دست می دهند. با این حال، دولت چین از هرگونه عقب نشینی راهبردی خودداری می کند و بنابراین این کشور به بدترین شیوع در میان همگی کشورهای جهان دچار می شود. سرانجام، بخشی از ارتش چین به دلیل ناشایستگی بر علیه دولت چین شورش می کند سپس دولت نوین به منچوری عقب نشینی می کند. مناطق امن بازمانده هفت سال آینده را به بازسازی کشور خود در مرزهای تازه و محدود خود می گذرانند. سپس در یک کنفرانس سازمان ملل تصمیمی بر بازپس گیری بقیه جهان گرفته می شود. ده سال پس از پایان رسمی جنگ زامبی ها، جهان هنوز به سختی آسیب دیده است، ولی به آرامی در راه بهبود است. کیفیت کلی زندگی نیز کاهش یافته است، از جمله طول عمر کوتاه تر، دسترسی محدود به آب و برق … با این وجود، بیشتر کسانی که زنده مانده اند به آینده امیدوارند، زیرا می دانند که بشریت در آستانه انقراض قرار داشت و اکنون در نبردی بزرگ پیروز شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسرآغاز دقیق این بیماری ناشناخته است، ولی نخستین موارد شیوع بیماری در چین آغاز شده است. دولت چین نگران بود که شیوع بیماری به عنوان ضعف در چشم قدرت های خارجی دیده شود، پس آن ها بر پنهان کردن آن کوشش می کنند. علیرغم قرنطینه، این بیماری به دلیل قاچاق انسان، پناهندگان و تجارت اعضای بدن در بازار سیاه به کشورهای همسایه سرایت می کند. نخستین شیوع گسترده در مقیاس وسیع در کیپ تاون آفریقای جنوبی رخ می دهد که نخست به نادرستی با نام مستعار "هاری آفریقایی" شناخته می شود. این سبب می شود که مردم همه گیر را به عنوان یک گونه شدید از هاری که بیشتر بر کشورهای فقیر آفریقایی تأثیر می گذارد ببینند. به مدت یک سال، دولت های جهان و بخشی از مردم با وجود آگاهی کمابیش و هشدارهای پزشکی نسبت به بیماری پاسخ درخوری نمی دهند و تمایلی به سرمایه گذاری جدی و پیشگیری ندارند. تنها کشوری که گزارش های وابسته به بیماری را جدی می گیرد، اسرائیل است که گفته می شود این به دلیل سیاست هایی است که پس از غافلگیری جنگ یوم کیپور وضع شد تا سازمان های اطلاعاتی اسرائیل هر تهدیدی را هرچقدر هم کوچک در نظر بگیرد. اسرائیل " قرنطینه داوطلبانه " را آغاز می کند، مرزهای خود را می بندد و یک دیوار سترگ در سراسر مرزهای خود می سازد. اسرائیل برای عقب نشینی به مناطقی با پدافند دفاعی بهتر سرزمین های فلسطینی از جمله تمامی اورشلیم را رها می کند. سیاست در برابر پناهندگی و از دست دادن اورشلیم منجر به این می شود که جناح راست افراطی اسرائیل یک جنگ داخلی کوتاه ولی خونین را آغاز کند. بیشتر دولت های دیگر جهان بیماری را اینگونه جدی نمی گیرند. در آمریکا و دیگر کشورهای جهان واکسن فالانکس توزیع می شود. در بهار یک روزنامه نگار فاش می کند که فالانکس هیچ کاری برای پیشگیری از زامبی شدن انجام نمی دهد و بیماران دچار هاری نیستند بلکه اجسادی هستند که جاندار شده اند. نظم در سرتاسر جهان بهم می ریزد و کشورها به شدت واقعی فاجعه پی می برند. سپس زمان هراس بزرگ آغاز می شود. و با تسخیر مناطق بزرگ بدست مرده ها، میلیون ها پناهنده وحشت زده تلاش می کنند به مکان امن فرار کنند. تلاش های ایران برای جلوگیری از راهیابی پناهندگان از پاکستان منجر به نبرد هسته ای می شود که هر دو کشور را از میان می برد. در آفریقای جنوبی، دولت یک برنامه اضطراری را تصویب می کند که بدست پائول ردکر، مشاور اطلاعاتی دولت آپارتاید طراحی شده است و به عنوان برنامه ردکر شناخته می شود. این طرح سبب ساختن مناطق امن کوچکی می شود، و گروه های زیادی از بازماندگان در مناطق ویژه به عنوان طعمه انسانی برای زامبی ها رها می کند، که انگیزه ای برای حواس پرتی مردگان می شود تا به کسانی که در مناطق امن هستند زمان دهد تا دوباره دولت و اقتصاد برپاکنند. و دیگر دولت های جهان برنامه های همتایی را در پیش می گیرند که سبب پیروزیشان می شود. دولت آمریکا منطقه امن خود را در باختر کوه های راکی ایجاد می کند و خود دولت را به هونولولو منتقل می شودبه کسانی که در خاور کوه های راکی بازمانده اند دستور می دهد که به شمال بروند زیرا زامبی ها در سرمای شدید یخ می زنند. بسیاری از غیرنظامیان وحشت زده به آمریکای شمالی و بیابان های شمال کانادا و قطب شمال می گریزند جایی که یازده میلیون نفر در اثر گرسنگی و سرمازدگی جان خود را از دست می دهند. با این حال، دولت چین از هرگونه عقب نشینی راهبردی خودداری می کند و بنابراین این کشور به بدترین شیوع در میان همگی کشورهای جهان دچار می شود. سرانجام، بخشی از ارتش چین به دلیل ناشایستگی بر علیه دولت چین شورش می کند سپس دولت نوین به منچوری عقب نشینی می کند. مناطق امن بازمانده هفت سال آینده را به بازسازی کشور خود در مرزهای تازه و محدود خود می گذرانند. سپس در یک کنفرانس سازمان ملل تصمیمی بر بازپس گیری بقیه جهان گرفته می شود. ده سال پس از پایان رسمی جنگ زامبی ها، جهان هنوز به سختی آسیب دیده است، ولی به آرامی در راه بهبود است. کیفیت کلی زندگی نیز کاهش یافته است، از جمله طول عمر کوتاه تر، دسترسی محدود به آب و برق … با این وجود، بیشتر کسانی که زنده مانده اند به آینده امیدوارند، زیرا می دانند که بشریت در آستانه انقراض قرار داشت و اکنون در نبردی بزرگ پیروز شده است.
wiki: جنگ جهانی Z