جنگ جانشینی کاستیا جنگی بود که از سال ۱۴۷۴ تا ۱۴۷۹ بر سر جانشینی تاج و تخت کاستیا بین طرفداران خوآنا د تراستامارا، دختر پادشاه فقید انریکه چهارم کاستیا و طرفداران ایزابل، خواهر ناتنی انریکه رخ داد.
جنگ ماهیت بین المللی مشخصی داشت، زیرا ایزابل با عموزاده اش فرناندوی دوم، وارث بلافصل تاج آراگون ازدواج کرده بود، در حالی که خوآنا پس از پیشنهاد طرفدارانش، از نظر استراتژیک با عموی ناتنی اش، پادشاه پرتغال آفونسو پنجم، ازدواج کرد. فرانسه در حمایت از پرتغال مداخله کرد، زیرا آنها رقیب آراگون برای قلمرو در ایتالیا و روسیلون بودند.
با وجود چند موفقیت اولیه توسط حامیان خوآنا، عدم تهاجم نظامی آفونسو پنجم و بن بست در نبرد تورو ( ۱۴۷۶ ) منجر به از هم پاشیدگی اتحاد جوآنا و به رسمیت شناختن ایزابل در دادگاه مادریگال شد. - سگوویا ( آوریل تا اکتبر ۱۴۷۶ ) : "در سال ۱۴۷۶، بلافاصله پس از نبرد بلاتکلیف Peleagonzalo ، فردیناند و ایزابلا نتیجه را به عنوان یک پیروزی بزرگ ستایش کردند و دادگاه ها را در مادریگال نامیدند. اعتبار تازه به دست آمده برای پیروزی در شهرداری مورد استفاده قرار گرفت. حمایت متحدانشان…» ( ماروین لوننفلد ) .
جنگ بین کاستیا و پرتغال به تنهایی ادامه یافت. این شامل جنگ دریایی در اقیانوس اطلس بود که اهمیت بیشتری پیدا کرد: مبارزه برای دسترسی دریایی به ثروت گینه ( طلا و بردگان ) . در سال ۱۴۷۸، نیروی دریایی پرتغال، کاستیلیان را در نبرد سرنوشت ساز گینه شکست داد.
این جنگ در سال ۱۴۷۹ با معاهده آلکاچواس به پایان رسید که ایزابل و فردیناند را به عنوان حاکمان کاستیا به رسمیت شناخت و به پرتغال هژمونی در اقیانوس اطلس، به استثنای جزایر قناری، اعطا کرد. خوآنا حق خود بر تاج و تخت کاستیل را از دست داد و تا زمان مرگش در پرتغال ماند.
این درگیری را جنگ داخلی دوم کاستیا نیز می نامند، اما این نام ممکن است با سایر جنگ های داخلی که در قرن ۱۴ و ۱۵ کاستیا را درگیر کرده بود، اشتباه شود. برخی از نویسندگان از آن به عنوان جنگ پرتغال یاد می کنند. با این حال، این نام به وضوح نشان دهنده دیدگاه کاستیلیان است و به طور ضمنی ادعای خوآنا را رد می کند. در مواقع دیگر اصطلاح جنگ شبه جزیره به کار رفته است، اما به راحتی با جنگ شبه جزیره ۱۸۰۸–۱۸۱۴، بخشی از جنگ های ناپلئونی، اشتباه گرفته می شود. برخی از نویسندگان عبارت خنثی جنگ ۱۴۷۵–۱۴۷۹ را ترجیح می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجنگ ماهیت بین المللی مشخصی داشت، زیرا ایزابل با عموزاده اش فرناندوی دوم، وارث بلافصل تاج آراگون ازدواج کرده بود، در حالی که خوآنا پس از پیشنهاد طرفدارانش، از نظر استراتژیک با عموی ناتنی اش، پادشاه پرتغال آفونسو پنجم، ازدواج کرد. فرانسه در حمایت از پرتغال مداخله کرد، زیرا آنها رقیب آراگون برای قلمرو در ایتالیا و روسیلون بودند.
با وجود چند موفقیت اولیه توسط حامیان خوآنا، عدم تهاجم نظامی آفونسو پنجم و بن بست در نبرد تورو ( ۱۴۷۶ ) منجر به از هم پاشیدگی اتحاد جوآنا و به رسمیت شناختن ایزابل در دادگاه مادریگال شد. - سگوویا ( آوریل تا اکتبر ۱۴۷۶ ) : "در سال ۱۴۷۶، بلافاصله پس از نبرد بلاتکلیف Peleagonzalo ، فردیناند و ایزابلا نتیجه را به عنوان یک پیروزی بزرگ ستایش کردند و دادگاه ها را در مادریگال نامیدند. اعتبار تازه به دست آمده برای پیروزی در شهرداری مورد استفاده قرار گرفت. حمایت متحدانشان…» ( ماروین لوننفلد ) .
جنگ بین کاستیا و پرتغال به تنهایی ادامه یافت. این شامل جنگ دریایی در اقیانوس اطلس بود که اهمیت بیشتری پیدا کرد: مبارزه برای دسترسی دریایی به ثروت گینه ( طلا و بردگان ) . در سال ۱۴۷۸، نیروی دریایی پرتغال، کاستیلیان را در نبرد سرنوشت ساز گینه شکست داد.
این جنگ در سال ۱۴۷۹ با معاهده آلکاچواس به پایان رسید که ایزابل و فردیناند را به عنوان حاکمان کاستیا به رسمیت شناخت و به پرتغال هژمونی در اقیانوس اطلس، به استثنای جزایر قناری، اعطا کرد. خوآنا حق خود بر تاج و تخت کاستیل را از دست داد و تا زمان مرگش در پرتغال ماند.
این درگیری را جنگ داخلی دوم کاستیا نیز می نامند، اما این نام ممکن است با سایر جنگ های داخلی که در قرن ۱۴ و ۱۵ کاستیا را درگیر کرده بود، اشتباه شود. برخی از نویسندگان از آن به عنوان جنگ پرتغال یاد می کنند. با این حال، این نام به وضوح نشان دهنده دیدگاه کاستیلیان است و به طور ضمنی ادعای خوآنا را رد می کند. در مواقع دیگر اصطلاح جنگ شبه جزیره به کار رفته است، اما به راحتی با جنگ شبه جزیره ۱۸۰۸–۱۸۱۴، بخشی از جنگ های ناپلئونی، اشتباه گرفته می شود. برخی از نویسندگان عبارت خنثی جنگ ۱۴۷۵–۱۴۷۹ را ترجیح می دهند.
wiki: جنگ جانشینی کاستیا