جنگ بوئرها (Boer War)
جنگ بوئرها
(بوئرها، کشاورزان هلندی تبارِ ساکن افریقای جنوبی) جنگ بین بوئرها و جمهوری افریقای جنوبی با بریتانیا (۱۸۹۹ـ۱۹۰۲). دماغۀ امید نیک۱ در افریقای جنوبی در قرن ۱۷ به مستعمرۀ بوئرهای هلندی تبدیل شد و بوئرها، سیاه پوستان افریقایی را به بردگی گرفتند. درخلال جنگ های دورۀ ناپلئون، انگلستان این منطقه را اشغال کرد و پس از کنگرۀ وین۲ تحت کنترل کامل خود درآورد. در ۱۸۸۳ بردگی در سراسر امپراتوری بریتانیا لغو شد. در پی این رویداد بسیاری از بوئِرها به این نتیجه رسیدند که دیگر نمی توانند در حمایت انگلستان به زندگی ادامه دهند. آن ها به سمت شمال کوچیدند و دو جمهوری مستقل به نام های ترانسوال۳ و اورانژ فری استیت۴ را تأسیس کردند. بین بوئرها و انگلستان تا مشخص شدن وجود معادن الماس و طلا در جمهوری های تحت حاکمیّت بوئِرها، صلح و آرامش برقرار بود. سپس، جویندگان الماس و طلا به این جمهوری ها سرازیر شدند و ادعای حق مالکیت بر معادن را مطرح کردند. در ۱۸۹۵، انگلیسی هایی که برای دستیابی به معادن طلا و الماس به ترانسوال آمده بودند، شورشی را علیه حکومت بوئرها به راه انداختند. لیاندر جیمسون۵ همراه با واحد کوچکی از نیروهای انگلیسی برای حمایت از شورشیان وارد ترانسوال شد، اما از بوئرها شکست خورد و در ۱۸۹۹ بوئرها که خود را سازماندهی و مسلح کرده بودند، به دو مستعمره نشین انگلستان یعنی ناتال و کیپ۶ حمله کردند. دولت انگلستان برای جنگ با بوئِرها، نیروهای کمکی از کانادا، استرالیا و نیوزیلند به افریقای جنوبی فرستاد و سرانجام نیروهای انگلیسی همۀ قلمرو بوئرها یعنی کشور آزاد اورانژ و ترانسوال را تصرف کردند. ژنرال هربرت کیچنر۷ مزارع بوئرها را به آتش کشید و غیرنظامیان را در اردوگاه های جمعی گرد آورد. سرانجام با امضای پیمان پرتوریا۸ در ۳۱ مه ۱۹۰۲، جنگ بوئرها پایان یافت و ترانسوال و اورانژ به مستعمرات انگلستان پیوست. زبان های هلندی و انگلیسی را زبان های رسمی اعلام کردند و در ۱۹۱۰ مستعمره نشین خودمُختار اتحادیۀ افریقای جنوبی۹ تأسیس شد.
Cape of Good HopeCongress of ViennaTransvaalOrange Free StateLeander JamesonCapeHerbert KitchenerPretoria TreatyUnion of South Africa
جنگ بوئرها
(بوئرها، کشاورزان هلندی تبارِ ساکن افریقای جنوبی) جنگ بین بوئرها و جمهوری افریقای جنوبی با بریتانیا (۱۸۹۹ـ۱۹۰۲). دماغۀ امید نیک۱ در افریقای جنوبی در قرن ۱۷ به مستعمرۀ بوئرهای هلندی تبدیل شد و بوئرها، سیاه پوستان افریقایی را به بردگی گرفتند. درخلال جنگ های دورۀ ناپلئون، انگلستان این منطقه را اشغال کرد و پس از کنگرۀ وین۲ تحت کنترل کامل خود درآورد. در ۱۸۸۳ بردگی در سراسر امپراتوری بریتانیا لغو شد. در پی این رویداد بسیاری از بوئِرها به این نتیجه رسیدند که دیگر نمی توانند در حمایت انگلستان به زندگی ادامه دهند. آن ها به سمت شمال کوچیدند و دو جمهوری مستقل به نام های ترانسوال۳ و اورانژ فری استیت۴ را تأسیس کردند. بین بوئرها و انگلستان تا مشخص شدن وجود معادن الماس و طلا در جمهوری های تحت حاکمیّت بوئِرها، صلح و آرامش برقرار بود. سپس، جویندگان الماس و طلا به این جمهوری ها سرازیر شدند و ادعای حق مالکیت بر معادن را مطرح کردند. در ۱۸۹۵، انگلیسی هایی که برای دستیابی به معادن طلا و الماس به ترانسوال آمده بودند، شورشی را علیه حکومت بوئرها به راه انداختند. لیاندر جیمسون۵ همراه با واحد کوچکی از نیروهای انگلیسی برای حمایت از شورشیان وارد ترانسوال شد، اما از بوئرها شکست خورد و در ۱۸۹۹ بوئرها که خود را سازماندهی و مسلح کرده بودند، به دو مستعمره نشین انگلستان یعنی ناتال و کیپ۶ حمله کردند. دولت انگلستان برای جنگ با بوئِرها، نیروهای کمکی از کانادا، استرالیا و نیوزیلند به افریقای جنوبی فرستاد و سرانجام نیروهای انگلیسی همۀ قلمرو بوئرها یعنی کشور آزاد اورانژ و ترانسوال را تصرف کردند. ژنرال هربرت کیچنر۷ مزارع بوئرها را به آتش کشید و غیرنظامیان را در اردوگاه های جمعی گرد آورد. سرانجام با امضای پیمان پرتوریا۸ در ۳۱ مه ۱۹۰۲، جنگ بوئرها پایان یافت و ترانسوال و اورانژ به مستعمرات انگلستان پیوست. زبان های هلندی و انگلیسی را زبان های رسمی اعلام کردند و در ۱۹۱۰ مستعمره نشین خودمُختار اتحادیۀ افریقای جنوبی۹ تأسیس شد.
Cape of Good HopeCongress of ViennaTransvaalOrange Free StateLeander JamesonCapeHerbert KitchenerPretoria TreatyUnion of South Africa
wikijoo: جنگ_بویرها