جنگ بزرگ عثمانی

جنگ بزرگ عثمانی یا جنگ اتحاد مقدس ( ترکی: Kutsal İttifak Savaşları, آلمانی: Der Große Türkenkrieg ) مجموعه ای از درگیری های نظامی در دو دهه پایانی قرن ۱۷ میلادی میان امپراتوری عثمانی و تعدادی از کشورهای اروپایی بود که در قالب اتحاد مقدس گرد هم آمده بودند.
پس از چندین سال صلح در منطقه، امپراتوری عثمانی به هابسبورگ ها هجوم برد. ترک ها توانستند وین را در محاصره بگیرند اما ژان سوبیسکی، فرماندهٔ نیروهای لهستانی، توانست باقی نیروهای متفرق مسیحی را گردآورده و در نبرد وین بر عثمانی ها غلبه کند.
اتحاد مقدس توسط پاپ اینوسنت یازدهم تشکیل شد و تا ۱۶۸۶ میلادی تعداد اعضای آن به ۴ دولت مهم منطقه رسید ( امپراتوری مقدس روم، مشترک المنافع لهستان - لیتوانی، روسیه تزاری و جمهوری ونیز ) . نبرد دوم موهاچ شکست بزرگ دیگری برای سلطان عثمانی بود. عثمانی ها در جبهه لهستان موفق تر بوده و توانستند ناحیهٔ پادولیا را از مشترک المنافع لهستان - لیتوانی پس بگیرند.
با دخالت روسیه در جنگ در واقع نخستین بار بود که این دولت وارد اتحاد با سایر دولت های اروپایی می شد. این رویداد آغازی بر جنگ های طولانی روسیه و عثمانی بود که تا قرن ۲۰ میلادی ادامه یافت. روس ها طی این جنگ، در لشکرکشی آزوف توانستند دژ کلیدی آزف را از قوای عثمانی بگیرند.
به دنبال پیروزی قطعی اروپاییان در نبرد زنتا در ۱۶۹۷ میلادی، جنگ عملاً به سود آنان خاتمه یافت. اتحاد مقدس، ترک ها را وادار ساخت که پیمان کارلویتس را امضاء کنند. امپراتوری عثمانی بخش اعظم مجارستان، ترانسیلوانی و اسلاونیا را به امپراتوری هابسبورگ واگذار کرد و پادولیا را به لهستان بازگرداند.